„Białorusin, który udaje Litwina”. Czesław Miłosz i Polska 1918 1939. скачать в хорошем качестве

„Białorusin, który udaje Litwina”. Czesław Miłosz i Polska 1918 1939.

Spotkanie Krakowskiego Klubu Wtorkowego w Pubie Róg Brackiej i Reformackiej, ul. Reformacka 3 we wtorek, 11 luteo 2025 r. „Białorusin, który udaje Litwina”. Czesław Miłosz i Polska 1918-1939. Gościem Klubu był dr hab. prof. UKEN Krzysztof Kloc (historyk w Instytucie Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie). Spotkanie prowadził dr hab. Maciej Zakrzewski (politolog, historyk, adiunkt na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego UPJPII, pracownik IPN w Krakowie). *** prof. Krzysztof Kloc (ur. 1989), historyk, profesor w Instytucie Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Interesuje się historią Polski XX w., ze szczególnym uwzględnieniem dziejów Dwudziestolecia i obozu piłsudczykowskiego, losami polskiej inteligencji i historią środowiska „Kultury” Jerzego Giedroycia oraz biografistyką tego okresu. Autor m.in. wielokrotnie nagradzanej biografii ambasadora Michała Sokolnickiego (2018) oraz wydanej w Ośrodku Myśli Politycznej książki Piłsudski. Studium fenomenu Komendanta (2021). Edytor i wydawca źródeł. dr hab. Maciej Zakrzewski (ur. 1980) – politolog, historyk idei, adiunkt na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego UPJPII, pracownik Oddziałowego Biura Badań Historycznych IPN w Krakowie, wiceprezes Ośrodka Myśli Politycznej, stypendysta Fundacji Lanckorońskich (2018) i Fundacji im. Augusta Cieszkowskiego (2021). Autor m.in. książki Rewolucja konserwatywna – przypadek Polski. Myśl polityczna środowiska ,,Buntu Młodych” i ,,Polityki” 1931–1939 (2021). *** O KSIĄŻCE: Krzysztof Kloc nie tylko wychodzi daleko poza najczęściej przywoływaną przez badaczy Wyprawę w Dwudziestolecie, odwołując się do wielu nieznanych lub marginalizowanych wypowiedzi noblisty, ale także daje dowód znakomitej znajomości epoki, swoistego zmysłu historycznego, pozwalającego mu umieszczać losy swojego bohatera w wcale nieoczywistych kontekstach, dokonuje ciekawych porównań np. zestawiając postaci Józefa Mackiewicza, Jerzego Stempowskiego z Czesławem Miłoszem. Choć tekst, jak zastrzega Autor, nie jest pełną intelektualną biografią Miłosza, stanowi jednak, to moje dopowiedzenie, ważny głos w dyskusji o jego miejscu w kulturze polskiej, w jej różnych, korespondujących ze sobą wymiarach. Prof. dr hab. Rafał Stobiecki, Uniwersytet Łódzki Krzysztof Kloc zastrzega, że jego książka jest skromnym, niecałościowym zbliżeniem: jest to wyraz uczciwości intelektualnej i pokory, stanowi ona bowiem – oryginalną formalnie – z prawdziwego zdarzenia biografię intelektualną (gatunek u nas raczej mało popularny). Niby ramy to Dwudziestolecie, niby nie mówi się w książce o poezji Miłosza – a jednak: mamy tu Miłosza z krwi i kości. Do tego, pokazanego bezkompromisowo i świeżo, uczciwie. Dr Jacek Hajduk, Uniwersytet Jagielloński To naukowy esej, rzeczowy i treściwy, zarazem bardzo przyjazny czytelnikowi. Język wykładu w każdym miejscu pozostaje wzorcowy, świadomie podarchaizowany, podobnie składnia, jak u starych mistrzów, ale bez wpadania w przesadę. Książka do wielokrotnego czytania i powrotów. Nie jest to pieśń pochwalna ku czci, ale może rozkochać w Miłoszu. Można też Poetę po tej lekturze znienawidzić. Dr Robert Spałek, Instytut Pamięci Narodowej.