رقیه شرعی - تلاوت سوره اخلاص، الفلق، الناس، الفاتحه و البقره با صدای دلنشین قاری عبدالباسط با ترجمه скачать в хорошем качестве

رقیه شرعی - تلاوت سوره اخلاص، الفلق، الناس، الفاتحه و البقره با صدای دلنشین قاری عبدالباسط با ترجمه

رقیه شرعی - تلاوت سوره اخلاص، الفلق، الناس، الفاتحه و البقره با صدای دلشین قاری عبدالباسط با ترجمه ▪️تدوین: الراجعون استودیو ▫️بینندۀ گرامی! با ما در صفحات مجازی ذیل همراه شوید: 💻لینک چینل یوتیوب:    / alrajeoonstudio   📲کانال تلگرام: https://t.me/AlrajeoonStudio 📷فیس‌بوک: https://www.facebook.com/AlrajeoonStudio 📸اینستاگرام: https://www.instagram.com/alrajeoonstudio رقیه شرعی - تلاوت سوره اخلاص، الفلق، الناس، الفاتحه و البقره با صدای دلشین قاری عبدالباسط با ترجمه بِّسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ(۱) اللَّهُ الصَّمَدُ(۲) لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ(۳) وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ(۴)  اخلاص "بگو: خدا، یگانه‌ی یکتا است. توضیحات: [«اللهُ»: اسم خاصّ آفریدگار هستی است. «أَحَدٌ»: یکتا. یگانه.]" "خدا، سَرورِ والای برآورنده‌ی امیدها و برطرف‌کننده‌ی نیازمندیها است. توضیحات: [«الصَّمَدُ»: سَرورِ والائی که برای رفع حوائج و دفع مصائب، تنها بدو رو کنند. می‌توان واژه‌های رائج در زبان فارسی همچون «حضرت والا، قبله عالم، کعبه آمال» را مفاهیمی از واژه «صمد» دانست.]" "نزاده است و زاده نشده است. توضیحات: [«لَمْ یَلِدْ»: فرزندی نزاده است. یعنی نه کسی فرزند او است، و نه او پدر کسی است. «لَمْ یُولَدْ»: زاده نشده است. به دنیا آورده نشده است. یعنی نه فرزند کسی است، و نه کسی پدر او است.]" "و کسی همتا و همگون او نمی‌باشد. توضیحات: [«کُفُواً»: همتا. همگون. یعنی خداگونه‌ای وجود ندارد، و کسی شبیه و همسنگ و همبر او نیست.]" قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ(۱) مِن شَرِّ مَا خَلَقَ(۲) وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ(۳) وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ(۴) وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ(۵)  فلق "بگو: پناه می‌برم به خداوندگار سپیده‌دم. توضیحات: [«أَعُوذُ»: پناه می‌برم. متوسّل می‌گردم. «الْفَلَقِ»: سپیده دم. صبح. از آنجا که به هنگام دمیدن سپیده صبح، پرده سیاه شب می‌شکافد، این واژه به معنی طلوع صبح به کار رفته است. بعضی آن را به معنی خلق، یعنی همه آفریدگان جهان دانسته‌اند. چرا که با آفرینش هستی پرده عدم شکافته شده است و نور وجود آشکار گردیده است، و هر روز و هر ساعت هم با آفرینش و پیدایش هر موجودی پرده نیستی شکافته می‌شود و سیمای هستی سر به در می‌آورد.]" "از شر هر آنچه خداوند آفریده است. توضیحات: [«شَرِّ»: بلا و بدی. «شَرِّ مَا ...»: در اضافه (شَرِّ) به (مَا) این نکته است که پروردگار با این بیان به انسان فهمانده است که هر شرّی از هر مخلوقی صادر و ناشی شود، منتسب و مرتبط به خود آن مخلوق است. شرّ محض هم وجود ندارد و بلکه شُرور نسبی است. آنچه نسبت به تو شرّ است، نسبت به آفریده دیگری خیر است. مثلاً اگر گرگی گوسفند تو را بخورد، این کار نسبت به تو و گوسفند شرّ است و نسبت به گرگ خیر. تفنگ یک حربه دفاعی است؛ نشانه رفتن آن به سوی دشمن خونخواره خیر، و به سوی دوست یا آدم بیگناهی شرّ است.و ... خلاصه خدا هر چیزی را برای کاری و مصلحتی آفریده است و اغلب حکمت و فلسفه آنها از دید ما پنهان است.]" "و از شرّ شب بدان گاه که کاملاً فرا می‌رسد (و جهان را به زیر تاریکی خود می‌گیرد). توضیحات: [«غَاسِقٍ»: شب تاریک (نگا: روح‌البیان). «وَقَبَ»: فرا رسید و فرا پوشید.]" "و از شرّ کسانی که در گره‌ها می‌دمند (و با نیرنگ‌سازی و حقّه‌بازیِ خود، اراده‌ها، ایمانها، عقیده‌ها، محبّتها، و پیوندها را سست می‌نمایند و فساد و تباهی می‌کنند). توضیحات: [«النَّفَّاثَاتِ»: جمع نَفَّاثَة، دمندگان. مراد سخن‌چینان فساد پیشه است (نگا: جزء عمّ طبّاره، جزء عمّ شیخ محمّد عبده). صیغه مبالغه است و برای مذکّر و مؤنّث به کار می‌رود. دمیدن در گره، کنایه از افسون و جادو است (نگا: تفهیم القرآن). افسونگران رشته‌ها را گره می‌زدند و همراه با مقداری آب دهان به گره‌ها فوت می‌کردند و بدانها می‌دمیدند، و سپس گره‌ها را باز می‌کردند، تا به عامّه مردم نشان دهند که گره پیوند زناشوئی فلان مرد و فلان زن را باز و آنان را از هم جدا ساخته‌اند. نمّامان و سخن‌چینان هم خویشتن را در لباس دلسوزان و دوستداران در پیش اینان و آنان نشان می‌دهند و بدین وسیله پیوندها را سست و گسسته می‌کنند. لذا کار افسونگران و سخن‌چینان به هم شبیه است. «الْعُقَدِ»: جمع عُقْدَة، گره‌ها. مراد پیوندها و رابطه‌های انسانها است؛ از قبیل پیوند زناشوئی، رابطه دوستی، ارتباط مکتبی.]" "و از شرّ حسود بدان گاه که حسد می‌ورزد. توضیحات: [«حَاسِدٍ»: حسود. بدخواه. کسی که زوال نعمت دیگران را می‌خواهد (نگا: بقره / 109، نساء / 54، فتح / 15). یادآوری: در آیه دوم این سوره، خداوند به طور عام دستور می‌فرماید که انسان از شرّ و بلا و اذیّت و آزار همه آفریده‌های شَرور، خویشتن را در پناه خدا دارد، سپس در آیات سوم و چهارم و پنجم به طور خاصّ اشاره به سه منبع عمده شرّها می‌فرماید که عبارتند از: شب تاریک، و سخن‌چینانِ توطئه‌گر، و حسودان بدخواه.]" قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ(۱) مَلِكِ النَّاسِ(۲) إِلَهِ النَّاسِ(۳) مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ(۴) الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ(۵) مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ(۶)  ناس بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ(۱) الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ(۲) الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ(۳) مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ(۴) إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ(۵) اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ(۶) صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ(۷)  فاتحه اطرد الشياطين من بيتك بهذه الآيات - الإخلاص والمعوذتين الفاتحة والبقرة بصوت الشيخ عبدالباسط عبدالصمد