Скачать с ютуб مهاتما گاندی: از وکالت تا رهبری استقلال هند в хорошем качестве

مهاتما گاندی: از وکالت تا رهبری استقلال هند

مهاتما گاندی (۱۸۶۹–۱۹۴۸) که به نام «پدر ملت هند» شناخته می‌شود، یکی از بزرگ‌ترین رهبران استقلال‌طلب و نمادهای صلح و مقاومت مسالمت‌آمیز در جهان است. او با فلسفه‌ی مبارزه‌ی بدون خشونت (ساتیاگراها)، نه تنها راهی جدید برای مبارزه با استعمار بریتانیا ایجاد کرد، بلکه الهام‌بخش بسیاری از جنبش‌های حقوق بشری در جهان شد. دوران کودکی و تحصیلات مهانداس کارامچاند گاندی در ۲ اکتبر ۱۸۶۹ در شهر پوربندر ایالت گجرات هند متولد شد. پدرش کارامچاند گاندی، یک مقام دولتی در دولت محلی بود و مادرش، پوتلی‌بای، زنی مذهبی و پیرو مکتب هندو بود. گاندی در خانواده‌ای مذهبی و متعهد به اصول اخلاقی بزرگ شد و در دوران کودکی تحت تأثیر ارزش‌های اخلاقی و مذهبی قرار گرفت. در سن ۱۳ سالگی، گاندی ازدواج کرد که در آن زمان در هند رایج بود. او و همسرش، کستوربا، در کنار هم بزرگ شدند و زندگی مشترکشان با فراز و نشیب‌های فراوانی همراه بود. گاندی در ۱۸۸۸ برای تحصیل در رشته حقوق به لندن رفت. در آنجا، علاوه بر تحصیل، با فلسفه‌های مختلف مذهبی و اخلاقی آشنا شد و زندگی ساده و پارسایانه‌ای را در پیش گرفت. او به مطالعه عمیق دین‌های مختلف از جمله اسلام، مسیحیت، هندوئیسم و بودیسم پرداخت و تحت تأثیر آموزه‌های کتاب مقدس، انجیل و گیتا قرار گرفت. آغاز فعالیت‌های اجتماعی و تجربه در آفریقای جنوبی پس از پایان تحصیلات، گاندی به هند بازگشت و تصمیم گرفت به عنوان وکیل فعالیت کند. اما به زودی فرصت مهمی پیش آمد که مسیر زندگی او را تغییر داد. او در سال ۱۸۹۳، دعوتی برای کار در یک شرکت هندی در آفریقای جنوبی دریافت کرد و به آنجا رفت. در آن زمان، تبعیض نژادی شدید علیه هندی‌ها در آفریقای جنوبی وجود داشت و گاندی خود نیز قربانی این تبعیض شد. او را از قطار به دلیل این که مسافر کلاس اول بود، بیرون انداختند، چون طبق قوانین آفریقای جنوبی، فقط سفیدپوستان مجاز به استفاده از این کلاس بودند. این تجربه‌ی تلخ، گاندی را به این باور رساند که باید با تبعیض و بی‌عدالتی مبارزه کند. او برای اولین بار، اصول ساتیاگراها یا «مبارزه‌ی بدون خشونت» را به کار گرفت و با جامعه‌ی هندیان در آفریقای جنوبی متحد شد تا حقوق خود را به دست آورند. گاندی با مقاومت مسالمت‌آمیز، روش‌های بی‌خشونت و عدم همکاری با سیستم تبعیض‌آمیز، موفق شد به دستاوردهایی در این زمینه برسد. بازگشت به هند و ورود به مبارزات استقلال‌طلبی گاندی در سال ۱۹۱۵ به هند بازگشت و با استقبال گسترده مردم روبرو شد. او ابتدا سفرهایی به مناطق مختلف هند انجام داد تا شرایط مردم را از نزدیک مشاهده کند و با مشکلات آنها آشنا شود. در این مدت، با رهبران جنبش ملی و سیاست‌مداران هندی ملاقات کرد و به تدریج به یکی از رهبران اصلی جنبش استقلال هند تبدیل شد. یکی از اولین مبارزات بزرگ گاندی در هند، جنبش ساتیاگراها در چمپاران بود که هدف آن حمایت از کشاورزان فقیری بود که تحت فشار شدید اقتصادی و مالیات‌های سنگین انگلیسی‌ها قرار داشتند. این جنبش موفقیت‌آمیز بود و به عنوان اولین پیروزی بزرگ گاندی در هند شناخته شد. مبارزات عدم همکاری و نافرمانی مدنی در دهه ۱۹۲۰، گاندی به رهبری کنگره ملی هند رسید و حرکت‌های گسترده‌ای را برای استقلال از بریتانیا آغاز کرد. او از مردم هند خواست که از همکاری با بریتانیا خودداری کنند، محصولات انگلیسی را تحریم کنند و کالاهای داخلی بخرند. جنبش عدم همکاری که گاندی رهبری آن را به عهده داشت، با استقبال گسترده مردم روبرو شد و نافرمانی مدنی تبدیل به یکی از ابزارهای اصلی مبارزه شد. در سال ۱۹۳۰، گاندی جنبش نمک را آغاز کرد. او علیه مالیات سنگین بر نمک اعتراض کرد و در یک حرکت نمادین، با همراهی صدها نفر، راهپیمایی ۳۸۶ کیلومتری را به سمت دریا آغاز کرد و خود نمک را از دریا برداشت. این حرکت به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نمادهای مقاومت مسالمت‌آمیز در تاریخ شناخته می‌شود و الهام‌بخش مردم سراسر هند بود. جنگ جهانی دوم و مذاکرات استقلال با آغاز جنگ جهانی دوم، گاندی از دولت بریتانیا خواست که استقلال هند را به رسمیت بشناسد. اما بریتانیا به این درخواست توجه نکرد. در واکنش به این موضوع، گاندی جنبش هند را ترک کنید (Quit India Movement) را در سال ۱۹۴۲ آغاز کرد. در این جنبش، او از مردم خواست که از همکاری با استعمارگران خودداری کنند و خواستار خروج کامل بریتانیا از هند شد. این جنبش با دستگیری گسترده رهبران استقلال و از جمله گاندی مواجه شد، اما مقاومت مردم ادامه یافت. پس از جنگ جهانی دوم و با توجه به فشارهای داخلی و خارجی، بریتانیا تصمیم گرفت که مذاکراتی را برای استقلال هند آغاز کند. بین شهرهای مختلف سفر کرد و حتی روزه‌های اعتراضی گرفت. ترور و مرگ مهاتما گاندی در ۳۰ ژانویه ۱۹۴۸ در دهلی نو توسط یک ملی‌گرای هندو به نام ناتورام گودسه ترور شد. گودسه، گاندی را به دلیل سیاست‌های آشتی‌جویانه‌اش با مسلمانان و تلاش برای برقراری صلح بین هند و پاکستان مقصر می‌دانست. ترور گاندی ضربه‌ای عمیق به هند وارد کرد و مردم هند در غم از دست دادن رهبر بزرگ خود فرو رفتند. .