Скачать с ютуб Benim hayatım в хорошем качестве

Benim hayatım

Günlerim böyle geçiyor. Her gün yeni kararlar yeni planlar yeniden başlayan ve asla istediğim gibi olmayan bir hayat kendime verdiğim sözler o istediğim insan kendimin en iyi versiyonu olma yolundaki adımlarımı ve çabalarımı çöpe atıp işte böyle boşluğa düşüyorum günde bikaç kez ağlıyorum çoğu sebepsiz hayatıma giren ve çıkan insanların ne kadar boş olduğunu fark ediyorum kendime dönmek istiyorum sürekli istiyorum çünkü kendimde kalamıyorum dağılıyorum o çok sevdiğim yalnızlık içime bir öküz gibi oturuyor devam edemiyorum o çizdiğim yolu gidemiyorum o çok beklediğim insanı sevdiğimden emin değilim sadece her bulduğuma ilah gibi yapışıyorum hiçbir şey hissetmesem de gitmelerinden korkuyorum içimdeki o koca boşluk o büyük karanlık ve aydınlık hiçbir zaman dolmuyor namaz kılıyorum birşeyler okuyorum bir miktar iyi gelip tekrar o boşluğa gönderiyor sanki beni mezuna kaldığından beri değişmek istiyorum vaktim azalıyor bu karanlık dünyamdan çıkmak istiyorum sadece yarım gün o istediğim insan olabiliyorum neyi ne için yaptığım karışmış durumda herşeyi istiyorum hiçbir şey istemiyorum ağlarken nasılsam gülerken de öyleyim ben bunlar farklı şeyler değil sanırım dünyadan nefret ediyorum ama ona aşığım da ne istediğimi bilmiyorum kim olduğumu bilmiyorum hedeflediğim insan benden çok uzak ona yaklaşmak istedikçe daha da uzağa gidiyor ağlayarak Allah ile konuştuktan 1 hafta sonra gülerek eğlendim sanki o beni unutmuş gibi unutmak istemiyorum gerçekten istemiyorum acı çekiyorum kendimi anlatamıyorum şimdi değişmezsem ne kadar sürer nereye giderim ne yaparım bilmiyorum beni düşünen bir tane insan yok bir vakit yanımda olup 10 vakit beni terk eden şeylere yapışıyorum o lanetli mutluluk beni ağlatıyor nefes alamıyorum sonra bu yaşadıklarımı unutuyorum birkaç zaman sonra beni nasıl unuttun diyorum kendime gerçi unutmasam de değişecek belki sadece daha sert biri olurum artık kalbim güçlensin diye dua ediyorum çocuk gibi mutlu olup çocuk gibi ağlıyor biliyorum bunlar boşuna değil derdimin içinde derman var belki ama neden o istediğim insan olmaya çalıştıkça daha derin bi çukura batıyorum değişmek gerçekten bu kadar zor olabilir mi kendimi hiçbir şeye ait hissetmiyorum gidebileceğim hiçbir yer yok bu hayattan kaçtıkça bana daha çok zarar veriyor doğruyu mu şaşırdım bilmiyorum yazıyorum öyle gerçeklerden uzak bir dünyada yaşıyorum ve iki dünya birbiriyle çakışıyor asla birbirini istemiyorlar hayal dünyamdaki olaylar insanlar gerçekleşmiş şeyler o istediğim hayat o istediğim ben şimdiki bana o kadar uzak ki ben şimdiki beni kabul etmiyorum istemiyorum ve sevmiyorum ama sevmeden onu kabul etmeden ona yardım da edemem o dünyadan çıkmam lazım ama her çıktığımda beni daha fazla içeri çekiyor gidemiyorum yapamıyorum yarım gün sürüyor benim iradem benim istediğim insan önceden ölmek isterdim böyle zamanlarda veya başka biri olmak şimdi o kadar çok yaşamak istiyorum ki sanki cennete gitmekten daha çok istiyorum yaşamayı dünyanın en iyisi olsa da başkası olmak istemiyorum çünkü öldüğümde de başkası olduğumda da şimdiki beni unutmuş ve bırakmış olacağım yaşadığım hiçbir şeyi unutmak istemiyorum eğer bir gün çok mutlu olursam yanımda sevdiğim çok kişi olursa huzurlu ve sağlıklı o istediğim kişiye dönüşürsem şimdiki ağlamalarım kalbimin parçalanması nefes alamayışım gidecek tek bir yerimin olmayışı konuşacak tek bi insanın olmaması ve benden giden insanlar ve herkesin kendini düşünüp ben yokmuşum gibi davranması hiçbirini unutmak istemiyorum o yüzden buraya yazıyorum dünya birbiri arkasında daim gelen geçen aynalar mecmuasıdır biliyorum bu günler geçecek ve geçiyor kendimi dertlerimin içinde bulacağım ve bulunca onu hiç bırakmayacağım yapıştığım tek şey hakikatler olacak ve ben her zaman beni bırakan insanlarda beni önemsemeyen unsurlarda benden giden herşeyde yeniden kendimi bulacağım eğer unutur da dünyanın aldatmasına kanarsam Allah bana merhamet edip gerçekleri gösterecek şimdi yaptığı gibi bu içimdekileri çözerken ihtiyacım olacak bu üzücü olaylara sadece yapmam gereken uykudan tut hayatımdaki en önemli karara kadar her şeyde doğru olanı seçmek bana gönderilen o en iyi versiyonum olma çabamdaki "destekleyici acıları" bir mektup gibi okuyup o insana gitmek o kendimi bulmak o hayalimdeki beni oluşturmak ne kadar zor olduğunu kimse bilemez hatta ben bile bildikten sonra unuturum Allah unutmuyum diye bunları yeniliyor taa ki ben ders alana kadar inşallah çok geç olmadan dönerim böyleyim işte uzun zamandır Allah bana sabrediyor bütün olayların beni etkilemesinden yoruldum tek yapmam gereken olaylar karşısında doğruyu seçip yapmak bu zorlu süreçte kendim bile farkında değilim ne kadar zor olduğunun ama yaşadıkça görüyorum sadece devam etmeliyim kendim için bi milat çok istedim özellikle Ramazan'da yeni yaşımda veya önemli günlerde ama hayır karşıma çıkan en küçük engelden en büyüğüne kadar doğruyu seçtiğim her an benim miladımdır ve doğru için yardımcı olan hakikatler de dostum.