Φ.Ε.Μάντζαρος "Calde Lacrime" του Cesare de Michelis. скачать в хорошем качестве

Φ.Ε.Μάντζαρος "Calde Lacrime" του Cesare de Michelis.

Απόσπασμα από τη Συναυλία της Φιλαρμονικής Στο Καθεδρικό Καθολικό Ιερό Ναό Κερκύρας, Αγίων Ιακώβου και Χριστοφόρου ( Duomo) την Μεγάλη Δευτέρα 26.04.2021, υπό τη διεύθυνση του Αρχιμουσικού Σωκράτη Άνθη. Η στιγμή όμως που όλοι οι μουσικοί της «Μαντζάρου» περιμένουν το Μεγάλο Σάββατο το πρωί είναι η μεγαλοπρεπής όσο και τραγική εισαγωγή της “Calde Lacrime”, η οποία σηματοδοτεί την έναρξη της Λιτανείας για τη Φιλαρμονική.  Έργο μνημειώδες για την ιστορία της «Μάντζαρος», που οι περισσότερο «μυημένοι» στο χώρο της μπάντας όταν το ακούν ή το ερμηνεύουν, αισθάνονται θα λέγαμε την «ψυχική ενέργεια» που περιβάλλει τον χώρο από τον οποίο διέρχεται η Φιλαρμονική όταν παίζει αυτό το έργο. Ο De Michelis δραστηριοποιήθηκε ως συνθέτης και μαέστρος μπάντας στα τέλη του 19ου αιώνα σε μπάντες της Βόρειας Ιταλίας, ενώ στην εργογραφία του περιλαμβάνονται και άλλα πρωτότυπα έργα για μπάντα, όπως πένθιμα εμβατήρια, φαντασίες και βάλς, καθώς και εμβατήρια παρέλασης.  Με εισαγωγή που παραπέμπει σε μεγάλα ορχηστρικά έργα σπουδαίων συνθετών του 19ου αιώνα και συμφωνική φόρμα, η “Calde Lacrime”, συνετέθη ακριβώς αυτή την περίοδο, πιθανότατα στα τέλη του 19ου αιώνα, ίσως το 1896, χρονιά κατά την οποία εκδόθηκε στη Φλωρεντία από τον εκδοτικό οίκο Lapini. Αποτελεί ένα λυρικό αριστούργημα, στα πρότυπα της ιταλικής μουσικής για μπάντα της εποχής, με έμφαση στην καθαρή μελωδική ροή, με χαρακτηριστικό υλικό ιταλικής μάρτσιας. Είναι γνωστό ότι οι κάθε είδους μάρτσιες καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της ιταλικής «κουλτούρας» μπάντας από τον 19ο αιώνα κιόλας, ενώ η παράδοση αυτή φτάνει μέχρι τις μέρες μας, και υπάρχει ακόμα και ως αντικείμενο των σημερινών σπουδών διεύθυνσης μπάντας στα ιταλικά κονσερβατόρια. Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφέρουμε ότι για τους μουσικούς της Φιλαρμονικής «Μάντζαρος», η  περίοδος του Πάσχα τελειώνει, αλληγορικά φυσικά, στην «Πλακάδα τ’ Αγιού», ακριβώς έξω από τον Ιερό Ναό του πολιούχου μας Αγίου Σπυρίδωνα, περίπου τις 10.30 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, με την τελευταία συγχορδία της “Calde Lacrime”. Ακούγεται σε χαμηλή ένταση μια μεγάλη νότα με τη συγχορδία της, που επαναλαμβάνεται για συνολικά τρία μουσικά μέτρα (άραγε συμβολισμός της μετά τριημέρου Ανάστασης κατά το Ευαγγέλιο..?) και το σταθερό επαναλαμβανόμενο ρυθμικό σχήμα των κόρνων και άλλων οργάνων, σύμβολο ίσως της πολυπόθητης γαλήνης, συναισθηματικής σταθερότητας και πληρότητας, που έρχεται μετά την «εσωτερική» μας «Ανάσταση». (Απόσπασμα από το δημοσιευθέν άρθρο του Αναπληρωτή Αρχιμουσικού Σπύρου Ρουβάς στην εφημερίδα Ενημέρωση).