Lia HIde - η Αλίκη στην Χώρα των Τραυμάτων - Alice in Traumaland - Lyric Video скачать в хорошем качестве

Lia HIde - η Αλίκη στην Χώρα των Τραυμάτων - Alice in Traumaland - Lyric Video

Album writen, arranged and produced by Lia Hide Mixed by Thanos Kaleas at Studio Kyriazis, Athens, December 2024 to March 2025 Mastered by Denis Blackham at Skye Mastering Lia Hide : keys, programming, lyrics, vocals Aki'Base : bass George Rados : drums Dennis Morfis : guitar Η Αλίκη στην Χώρα των Τραυμάτων Οι νάρκισσοι οι άνθρωποι δεν αγαπούν κανένα και δεν μιλάνε για πολιτική. Για μπάλα. Και για αίμα. Μπροστά τους ο μισάνθρωπος είναι η χαρά του πάρτυ γιατί η ζωή τους χρώσταγε ενα χρυσό παλάτι Οι άλλοι είμαστε καλοί και χρήσιμοι κι ωραίοι αρκεί να μην του θίξουμε, ιδίως αν είναι νέοι Εκεί γίνονται έξαλλοι, βουνά, θεριά και δράκοι Εκεί εξαγριώνονται και σου βγάζουν το μάτι Κι εσύ τυφλός και άμοιρος, φύγε όσο προλαβαίνεις, όσο όμορφοι, τόσο έξυπνοι, τόσο καταραμένοι Γιατί η ζωή τους χρώσταγε, αλλά αυτοί βαριούνται κι όταν πνιγούν, απ'τα δικά σου τα μαλλιά θα πιάσουν να σωθούνε Και να σου γίνουν εραστές ή αν σου γίνουν φίλοι θα σου ψήσουν οι άτιμοι, την πέστροφα στα χείλη Κι εκεί στο βάθος στο νερο, εκεί κάτω στον πάτο, εσυ να αναλογίζεσαι -πώς έφτασα εδώ κάτω? εγω που ήμουν για πολλά, εγω που ήμουν για σπίτι, έγινα μια στατιστική ενός στυγνού αλήτη! Κι όλο κάπου-κάπου είχα αυτο το βλέμμα του θανάτου, μια μαύρη πέτρα Έφτανα στο σπίτι μας στην μία και κρυβόμουν εκεί στην γωνία, κι έλεγα όλο “κι απο δω, δεν μπορώ να βγώ κι απο κεί κάθε που κοιτάω τον ουρανό δεν έχει άκρη για να βρώ κι αν εδω ξέρω τι θα δώ, κι απο πού να μπω δεν υπάρχει λύση, σκύβω μένω στη γωνία εγώ δεν θέλω να πληρώνω γι'αυτό” Η Αλίκη είχε ραμμένο στο μανίκι ένα φυλακτό για κάθε φρίκη και για όλα τα φαρμακερά Η Αλίκη είχε ένα ψηλό καπέλο κι έκρυβε εκεί όλα τα θέλω μόνο ξέχναγε να το φορά Κι όλο κάπου-κάπου είχε αυτο το βλέμμα του θανάτου, μια μαύρη πέτρα έβριζε την μάνα της τσαούσα, είχε βαρεθεί τα λούσα κι είχε μια ντουλάπα με παπούτσια σε κουτιά Κι απορώ - ξέρω τι, τι θα βγώ, πιο μεγάλη, ψηλή και πιο σπουδαία μα εγώ δεν θέλω να πληρώσω γι'αυτό Κι απο κεί, κάθε Κυριακή, στο τραπέζι τα πιάτα σπάνε ωραία μα εγώ δεν θέλω να πληρώσω γι'αυτό Η Αλίκη είναι ένα όνομα τυχαίο. Θα μπορούσε να ήταν το δικό σου. Θα μπορούσα να ήμουν εγώ. Μια φορά κι έναν καιρό στην άγρια πόλη, μες την ατυχία που την δέρνει, γνώρισε έναν νάρκισσο. Τώρα για να πούμε την αλήθεια θα μπορούσε να είχε πει βοήθεια μα όταν έχεις μια πέτρα κολλημένη στο λαιμό.. Κι είχε όνειρα τόσο μεγάλα, νόμιζε πως θα τα καταφέρει, μα όταν συνηθίζεις στο κακό.. Μέχρι που μια μέρα εξαφανίσθει! Άνοιξε η γη και την κατάπιε! ©LIAHIDE2025