นกแสนสวยกับถั่วของอาบัง : เรื่องดีๆที่แบ่งปัน (mcmlive) скачать в хорошем качестве

นกแสนสวยกับถั่วของอาบัง : เรื่องดีๆที่แบ่งปัน (mcmlive)

นกแสนสวยกับถั่วของอาบัง กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนกแสนสวยตัวหนึ่ง มีขน สวยงามมาก มีคนอยากได้ไว้ครอบครองเป็นจำนวน มาก แต่ไม่เคยมีชาวบ้านคนไหนจับนกตัวนั้นได้เลย มีอยู่มาวันหนึ่งมีอาบังขายถั่ว มานั่งใต้ต้นไม้ที่มีนก แสนสวยอยู่ พอนกแสนสวยเห็นถั่วของอาบังก็เกิด อยากกินขึ้นมา จึงร้องบอกอาบังว่า นก : “อาบัง อาบัง ขอถั่วให้ชั้นกินหน่อยสิ .." อาบังได้ยินดังนั้น ก็ตอบกลับไปว่า… อาบัง : “ได้เลย ได้เลย แต่ขอขนให้ชั้นเส้นนึงนะ”.. พอนกได้ยินดังนั้น ก็ก้มลงมองที่ขนของตนเอง แล้ว คิดว่า ขนของตนเองนี่มีเยอะมาก เสียไปสักเส้นคง ไม่เป็นไรหรอก นกแสนสวยก็เลยให้ขนอาบังไปหนึ่ง เส้น แล้วก็ลงไปกินถั่วของอาบัง.. .. วันต่อมา.. นกแสนสวยก็บอกกับอาบังอีกว่า.. นกแสนสวย : ”ขอถั่วให้ชั้นกินหน่อยสิ” อาบังก็ตอบเหมือนเดิมว่า… อาบัง : “ ขอขนให้ชั้นเส้นหนึ่งก่อน” นกแสนสวยก็คิดเหมือนเดิมว่า ขนมันยังมีอยู่เยอะก็ เลยให้ขนอาบังไป อีกเป็นอย่างนี้ต่อไปอีกหลายวัน จนวันหนึ่ง…นกแสนสวยก็ขอถั่วอาบังกินอีก อาบังก็ ตอบเหมือนเดิมว่า ขอขนให้ชั้นเส้นหนึ่งก่อน นกก็ ไม่รีรอ รีบให้ขนอาบังไปทันที แล้วลงมากินถั่วของ อาบัง อาบังก็เลยจับนกตัวนั้นไว้ได้เพราะว่าขนของ มันเหลือน้อยแล้ว ไม่สามารถที่จะบินหนีอาบังได้..” ข้อคิด เรื่องนี้ ถ้าอ่านผ่านไปอาจจะไม่ได้อะไรเลยนะครับ แต่ถ้าเราลองคิดให้ดี เปลี่ยนจากนกแสนสวยเป็น ตัวเรา… “ ขนของนกแต่ละเส้น ก็คือเวลาของเราที่ต้องเสีย ไป แล้วอาบัง ก็เป็นนายจ้างของเราไง ส่วนถั่วที่ อาบังให้ก็เหมือนกับเงินเดือนที่นายจ้างให้เราน่ะครับ.. แล้ว ณ ขณะนี้คุณเหลือขนอีกกี่เส้น..??? ทุกวันนี้ เราได้ยอมมอบ “เวลาของเรา” ให้กับ “นาย จ้าง” เหมือนกับที่ “นกแสนสวย” ได้ถอน “ขนปีก” ให้กับ “อาบัง” และ “นายจ้าง” ก็ได้ให้ “เงินเดือน” อันน้อยนิด เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน เช่นเดียวกับที่ “อาบัง” ให้ “ถั่ว” เพียงไม่กี่เม็ด กับ “นกแสนสวย” ตัวนั้น“ขนปีกแสนสวย” ที่เคยมีอยู่อย่างมากมายนั้น ค่อยๆลดจำนวนลง เช่นเดียวกับ “เวลาอันมีค่า” ที่ ค่อยๆเหลือน้อยลงทุกขณะ ความคล่องแคล่วว่อง ไวในการ “บิน” ที่เคยมี ก็ลดน้อยถอยลงตามจำนวน “ขนปีก”ที่สูญเสียไปนั้นก็คงเหมือนกับความสามารถ หรือพลังในการทำงานของเราที่กำลังลดน้อยลงตาม “กาลเวลา” ที่ผ่านไป หากสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ เราก็คง จะเหมือนกับ “นกแสนสวย” ที่ไม่สามารถหนีไปไหน ได้ ถูกจับถูกกักขังเหมือนดั่ง“นกน้อยแสนสวยในกรง” หรือ เป็นเพียง “สัตว์เลี้ยงของอาบัง” อีกหนึ่งตัวเท่า นั้นเอง เพียงแต่วันนี้ เรายังโชคดีที่เราได้ “คิด” ในขณะที่ เรายังคงมี “เวลา และ ความสามารถ” คงเหลือมาก พอ ที่จะออกไปแสวงหาสิ่งใหม่ๆให้กับชีวิต ดั่งเช่น นกน้อยที่มี “ขนปีก” มากเพียงพอที่จะโผบินสู่ท้อง ฟ้าอย่างอิสระได้ ถึงเวลากางปีกแล้วโผบินสู่ชีวิต ใหม่ ที่คุณจะเป็นผู้ลิขิตชีวิตตัวเองได้แล้ว หรือว่า เวลานี้ คุณคือนกที่เหลือขนปีกน้อยเกินไปเสียแล้ว? ที่มา : http://phalachai2011.wordpress.com/20... ภาพ : http://www.catdumb.com/dazzling-birds/