TMA: Herby / Herbai скачать в хорошем качестве

TMA: Herby / Herbai

If You want You can support my music: 1) PayPal: [email protected] 2) HIVE/HBD: @hallmann 3) BTC: 39oSxKPDxRHaZCGFoLLy4CL9MUEDuGTHeM 4) BCC: 3DznsVVupgfURgayTPbQEMZoYmsyM4jmuR 5) ETH: 0xf9682b6234312a27d90fb32b577c2221c8a1a585 6) DASH: Xvnsi6rrF7p1tMvsCQF7ZYFpc9bbMyr6tt 7) bank transfer: Fundacja Tradycji Miast i Wsi 16 1090 1740 0000 0001 2088 2593 BIC: WBKPPLPP / IBAN: PL16109017400000000120882593 * * Cóż to rycerzu Litwy, Z lackiej wracasz bitwy Pałasz goły unosisz nad głową? Twój koń bielszy od śniegu Wiatry wyściga w biegu, Iskry sypie rzęsiste podkową? Jestem pogoń Litwinów, Niosę pałasz dla synów, Pałasz jeszcze lechicką krwią dymi, Niech się wcześnie poznają S krwią co niegdyś lać mają Hojnie, szczodrze, jak lałem przed nimi. A gdy legnę w kurhanie, Niech zawieszą na ścianie Ten miecz obok z lemieszem i kosą. Ile razy zobaczą Niechaj po mnie nie płaczą, Lecz taki dar swym dzieciom przyniosą. Gdzież to orle mój biały Lecisz z litewskiej skały? Twój dziób jasny jak ostrze u włóczni, Lecz twe piersi i szpony Znój oszpecił czerwony, Postój, obmyj się w Niemnie, odpocznij! Jestem orzeł Polaków Spieszę do ziomków - ptaków Z dobrą wieścią bo z naszych wygraną. Żarłem mózgi, wnętrzności, Dziób wytarłem o kości, Pierś i szpony niech we krwi zostaną. To krew z litewskiej żyły! Niosę przysmak ten miły Na próbkę dla mych orląt, mych dzieci Niech skosztują Litwina; Moja żona orlina Wnet po resztę zdobyczy poleci. Dość dość orle, pogoni! Nie ostrz dzioba i broni Na sąsiednich narodów dwóch mękę, Bo po groźbach, po trwogach, Wieloletnich pożogach, Litwin Lachom braterską dał rękę. Obaj w zgodzie, w pokoju, Biegną razem do boju, Niby jednych rodziców dwa syny. Na puklerzu ich świecą, Na chorągwi ich lecą Pogoń z orłem po wspólne wawrzyny. ---------------------------------------- Z bitvy ŭ liašskaj krainie Mčyš ty, rycar-lićvinie, - Mieč aholieny nad halavoju. Koń tvoj biely, by z sniehu, Hrom abhonić u biehu - Iskry toĺki dy pyl za taboju. JA - lićvinaŭ Pahonia, Mieč synam niasu ŭ zvonie - Jon kryvioj jašče liašskaj dymicca. Zmalku bitvy chaj znajuć, Da kryvi pryvykajuć, Što ja liŭ i što znoŭ budzie licca. A ŭ kurhanie ja liahu - Chaj syny mieč pry sciahu Moj paviesiać z siabroŭkaj-kasoju. Dy pa mnie chaj nie plačuć, Jak toj mieč buduć bačyć - Pakidaju dlia slavy im zbroju. Što liaciš, Orlie biely, Ty z Litvy, ačmurely? By kapjo, tvaja vostraja dziuba. Hrudzi z dziubaju toju Ty zapeckaŭ kryvioju. Siadź lia Niomna, zmyj kroŭ. Jak tut liuba! JA - arol, ptach paliakaŭ, Z pliemia hroznych vajakaŭ. Na radzimu spiašaju ciapier ja. Čužakam dni i nočy Dzioŭb ja hrudzi i vočy, Dy zmyvać kroŭ nie budu ja z pierja. Kroŭ z litoŭskaje žyly! Smak kryvi hetaj mily Arlianiatam svaim zaniasu ja. Chaj maja ŭsia radzina Najchutčej kroŭ lićvina, Kab manila na boj, pakaštuje! Dosyć, Orlie, Pahonia! Nie vastrycie ad sionnia Zbroju ŭžo dvum narodam na muku! Zhinuć vojny, pažary, Tyja viečnyja svary: Liach lićvinu praciahvaje ruku! Sionnia razam, u zhodzie Mčacca ŭ boj pry nahodzie, Jak braty, dva susiedzi praz honi. Miĺhaciać pa abšarach Na ščytach i štandarach Pobač Biely arol i Pahonia. ---------------------------------------- Kas gi Lietuvos ritieri iš lenkų grįžti mūšio kalaviją pliką kėli virš galvos? Žirgas Tavo baltesnis už sniegą vėjus bėgdamas veja, žiežirbas pilsto iš po pasagų? Aš lietuvių vytis, nešiu kardą sūnums, palašas dar lenkų krauju garuoja, tegul nuo mažens atpažįsta kraują, kurį kada nors laistis dosniai, gausiai, kaip kad aš tai dariau. O kai ant pilkapio atgulsiu, tegul pakabina ant sienos tą kardą prie norago ir dalgės. Kiek kartų matis tegul manęs raudos, bet tokias aukas duos savo vaikams. Kur gi, ėreli baltasai skrieji nuo lietuviškos uolos? Tavo snapas šviesus kaip ieties ašmuo, tačiau tavą krūtinę ir nagus paženklino randas bjaurus, sustok, nusiprauski Nemune, atsiduski! Aš ėrelis lenkų skubu pas gentainius paukščius su gera naujiena, nes mes juk laimėjom. Valgiau smegenis, vidurius, snapą nutryniau prie kaulų, krūtinė ir nagai tegul lieka kraujuoti. Tai iš lietuviškos gyslos! Nešiu šį ėdalą gardų kad ėreliai, mano vaikai, paragautų tegul paskanauja lietuvio; manoji žmona ėrelė likusį grobį parneš. Gana, gana, ėreli vyties! neaštrinki snapo ir ginklo kamynų, tautų dvieju skausmui nes po grėsmių, po pavojaus, ilgalaikių gaisrų, lietuvis lenkui brolišką ranką padavė. Abu jie ramybėj, taikoj, bėga kartu į mūšį, tarsi tėvų du sūnūs. Ant skydo jų šviečia, ant vėliavos skrenda, vytis su ėreliu dėl bendrų tikslų. (trans. Tomas Marcinkevičius)