ماهیت قدرت و جنگ نرم скачать в хорошем качестве

ماهیت قدرت و جنگ نرم

قدرت نرم و منابع اون یکی از موثرترین نقش ها رو در مراودات سیاسی میان کشورهای قدرتمند ایفا می کند. قدرت به معنای توان تحمیل اراده بر دیگری هستش و قدرت نرم به معنای به دست آوردن مطلوب از طریق ایجاد جاذبه است نه از راه جبر به عبارت دیگه قدرت نرم برای پیروزی در صلحه ، نه در جنگ در تقسیم بندی های مختلف، از قدرت نرم در برابر قدرت سخت به عنوان قدرت روحی در مقابل قدرت جسمی و یا قدرت معنوی در مقابل قدرت مادی یاد می شه. قدرت نرم، در واقع توانایی شکل دهی به ترجیحات دیگران هست. به عبارت دیگه، جنس قدرت نرم از نوع اقناع و قدرت سخت از مقوله اجبار هست. قدرت نرم در واقع توانایی تعیین اولویت هاست، به گونه ای که با دارائی های ناملموسی مانند داشتن جذابیت های فرهنگی، شخصیتی، ارزش های سیاسی، نهادهای عمومی غیردولتی، استفاده از سازمان های بین المللی نشان ها و مدالهای بین المللی بتونن سیاست هایی رو پدید بیارن که دارای اعتبار معنوی باشد. قدرت نرم همچنین شامل توانایی جذب کردن است و این اغلب باعث مشارکت توام با رضایت و اقناع هست. قدرت نرم یک کشور اساسا بر سه منبع اصلی استوار میشه؛ فرهنگ اون کشور، که به عنوان مهم ترین منبع ازش یاد میشه ارزش های سیاسی اون کشور؛ مثل دموکراسی و آزادی بیان و ... سیاست های خارجی اون کشور؛ به مشروعیت اخلاقی یاد بشه مثل : گسترش صلح و حمایت از حقوق بشر جوزف . نای نظریه پرداز آمریکایی با انتشار مقاله ای در سال ۱۹۹۰ میلادی و کتابش در سال ۲۰۰۴ میلادی در این حوزه، قدرت نرم را به عنوان بخش مهمی از منابع قدرت ملی آمریکا تلقی کرد. نای. قدرت رو دارای دو لایه سخت و نرم می دونست و معتقد بود: گاهی نیز می توان نتایج دلخواه را بدون تهدید یا پاداش ملموس کسب کرد. این شیوه رسیدن غیرمستقیم به نتایج مطلوب ، "چهره دوم قدرت" نامیده می شود. بر این پایه، یک کشور می تونه به مقاصد مورد نظر خود در سیاست جهانی نائل بیاد، چون کشورهای دیگر، ارزش های آن را می پذیرند، از آن تبعیت می کنند. تحت تاثیر پیشرفت و آزاد اندیشی آن قرار می گیرند و در نتیجه خواهان پیروی از آن می شوند. در این مفهوم اونچه مهم تلقی میشه، تنظیم دستورالعملیه که دیگرونو جذب کنه، بنابراین، قدرت نرم عبارته از توانایی کسب آنچه که می خواهید، از طریق جذب کردن نه از طریق اجبار و و یا پاداش باید در نظر بگیریم که قبل از این نظریه پرداز آمریکایی؛ برای اولین بار توسط پروفسور حمید مولانا استاد دانشگاه آمریکن دی سی واشنگتن در کتاب خود ( اطلاعات و ارتباطات جهانی) در سال ۱۹۸۶ میلادی به تعریف و تبیین واژه قدرت نرم پرداخت. آقای مولانا: قدرت را به دو بخش تقسیم کرد؛ قدرت ناملموس "نرم" : که منابع اون دین، ارزش ها، باورها، ایدئولوژی و دانش هستند. و قدرت ملموس"سخت" که در مواردی چون منابع طبیعی، ثروت و ابزار نظامی و جنگی و غیره ریشه دارد. فلذا آنچه امروز در سیاست های جهانی در حال وقوع هست، فراتر از بکارگیری قدرت نرم از سوی آمریکا بوده و آن ها با هجمه و حمله گسترده بر فرهنگ و عقاید جامعه هدف خود، به استحاله از درون آن پرداخته و به تعبیری این روند، چهره جنگ و تنازع به خود گرفته است. با پیشتازی که مردم ایران در فعالیت های جنگ نرم در مواجهه با دشمن هستند برایشان مثل روز روشن است که هدف از قدرت نرم چیزی جز توسعه ارزش های امریکایی(که جهانی نامیده می شن) نیست، قدرت نرم روش تسلط بر جهان از راه تزریق ارزش های امریکایی رو می آموزه. قراره قدرت نرم، روغن سیاست های سخت امریکا باشه، اما ایرانی ها اون رو به چوب لای چرخ تبدیل می کنند و با کاربرد وسیع واژه ی " جنگ نرم" ارزش های آمریکایی رو مهاجم و فریبنده و به مبدایی طراحی شده منتسب می کنن تا میزان پذیرش اونا پایین بیاد و حتی اثری واژگونه به جای بزاره. آقای نائینی هم، جنگ نرم رو اینگونه تعریف می کنه: جنگ نرم عبارته از مجموعه اقدام های تعمدی و طرح ریزی شده با بهره گیری از قدرت نرم، از طریق دگرگونی هویت فرهنگی( تغییر باورها، اعتقادات، افکار و ارزش های پایه ای ) و ناکارامدسازی الگوی سیاسی نظام مورد هدف که موجبات فروپاشی از درون و تغییر نظام سیاسی را فراهم می سازد. ابزارها و ادوات مبارزه در جنگ نرم را می توان به صورت زیر تقسیم بندی کرد: رسانه اعم از رادیو، تلویزیون ، مطبوعات، ماهواره ، اینترنت و شبکه های اجتماعی عرصه های هنری از جمله گروه های تئاتر، موسیقی انواع سازمان های مردم نهادو شبکه های استانی که با هدف خاصی تشکیل شده و عموما در صدد تغییر فرهنگی جامعه هدف هستند. لازم به ذکر است که منظور از جامعه هدف در جنگ نرم عموما جوانان و به ویژه دانشجویان ، فعالان اجتماعی ، زنان ( به عنوان عضو تاثیرگذار در خانواده و جامعه ) سیاست مداران، نخبگان علمی و فرهنگی و اساتید حوزه و دانشگاه می باشد که بنا به تمایلات و دغدغه های هر کدام از این گروه ها، ابزار خاصی برای تاثیرگذاری فرهنگی، سیاسی و فکری بر آنان، به کار گرفته می شود.