خوانش شعر «سرگذشت درخت» از هوشنگ ابتهاج скачать в хорошем качестве
خوانش شعر «سرگذشت درخت» از هوشنگ ابتهاج
2 years ago
جمله بزرگان
جملات بزرگان
سخن بزرگان
سخنان بزرگان
نقل قول از بزرگان
ادبیات
شعر
شعر و ادبیات
خرد
جملات فلسفی
اشعار
شعر فارسی
شعر معنادار
حکمت
عرفان
فلسفه
هوشنگ ابتهاج
هوشنگ ابتهاج سایه
شعر سایه
خوانش شعر
سماع سوختن
شعر سماع سوختن
شعر سرگذشت درخت
خوانش شعر هوشنگ ابتهاج
شعر هوشنگ ابتهاج
مرغ شب خوان که با دلم می خواند
کنده ی پیر آتش اندیشم
آرزومند آتش خویشم
Не удается загрузить Youtube-плеер. Проверьте блокировку Youtube в вашей сети.
Повторяем попытку...
Повторяем попытку...
Скачать видео с ютуб по ссылке или смотреть без блокировок на сайте: خوانش شعر «سرگذشت درخت» از هوشنگ ابتهاج в качестве 4k
У нас вы можете посмотреть бесплатно خوانش شعر «سرگذشت درخت» از هوشنگ ابتهاج или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
-
Информация по загрузке:
Скачать mp3 с ютуба отдельным файлом. Бесплатный рингтон خوانش شعر «سرگذشت درخت» از هوشنگ ابتهاج в формате MP3:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
خوانش شعر «سرگذشت درخت» از هوشنگ ابتهاج
هوشنگ ابتهاج: امیر هوشنگ ابتهاج متخلص به سایه، شاعر و پژوهشگر ایرانی بود. او نخستین اثرش به نام «نخستین نغمه‌ها» را در سال ۱۳۲۵ شمسی منتشر کرد. از آثار دیگر او می‌توان به تصنیف سپیده اشاره کرد. او همچنین در رادیو در برنامه گل‌ها کار می‌کرد و پایه‌گذار برنامهٔ موسیقایی گلچین هفته بود. _____________________________________ متن شعر: دانه از آن زمان که در خاک است با دلش آفتاب ادراک است سرگذشت درخت می داند رقم سرنوشته می خواند گرچه با رقص و ناز در چمن است سرنوشت درخت سوختن است آن درخت کهن منم که زمان بر سرم راند بس بهار و خزان دست و دامن تهی و پا در بند سر کشیدم به آسمان بلند شبم از بی ستارگی، شب گور در دلم گرمی ستاره ی دور آذرخشم گهی نشانه گرفت که تگرگم به تازیانه گرفت بر سرم آشیانه بست کلاغ آسمان تیره گشت چون پر زاغ مرغ شب خوان که با دلم می خواند رفت و این آشیانه خالی ماند آهوان گم شدند در شب دشت آه از آن رفتگان بی برگشت گر نه گل دادم و بر آوردم بر سری چند سایه گستردم دست هیزم شکن فرود آمد در دل هیمه بوی دود آمد کنده ی پیر آتش اندیشم آرزومند آتش خویشم
Comments
