У нас вы можете посмотреть бесплатно Μαύρος Αμνός - ΠΕΤΡΕΣ (Prod. Μόνος Ακόμα) или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
Subscribe: http://bit.ly/maurosamnosofficial Spotify: https://open.spotify.com/track/6lLUvQ... Στίχοι/Ερμηνεία: Μαύρος Αμνός / mauros.amnos Μουσική παραγωγή, Μίξη & Master: Μόνος Ακόμα / monos_akoma Ηχογράφηση: Γιάννης Πρατικάκης (Groove Studio) / groovestudio___ *Πέτρες Lyrics Είμαι ευχαριστημένος, στη ζωή μου είμαι πέρασα κακουχίες, επέρασα... κι αυτή τη ζωή που έκαμα και ήταν τυρρανισμένη είχενε, είχενε χάρες... η κάθε πέτρα που υπάρχει επαέ έχει μεγάλη αξία μέχρι κι η πέτρα που υπάρχει έχει την αξία τζη σαν τον άνθρωπο... έτσι είναι μου φαίνεται πως είναι και οι πέτρες Εδώ από τα τείχη της πόλης του El Greco του Νίκου Ξυλούρη και του Καζαντζάκη εδώ που το μπλε του βυθού συναντάει το λευκό του βουνού και τη θράκα στο τζάκι εδώ που οι ναζί λεηλάτησαν τη Βιάννο κάψαν χωριά ισοπέδωσαν τα Ανώγεια απ' το πρώτο τσιγάρο στο πάρκο Γεωργιάδη το πρώτο φιλί στη στάση της Αστόρια εδώ από την πρώτη μου αγάπη την πρώτη πληγή και τις πρώτες μου ρίμες στη τάξη την πρώτη ηχογράφηση τότε στο Πόρο στο σπίτι του Κώστα κάπου στα δεκάξι ολο πίσω κοιτάς και το πίσω έχει αλλάξει Μητσάρα ήρθε η ώρα να το κάνεις πράξη μετά το φανάρι να βγούμε εθνική όπως παλιά για ένα live με του Βάγγου το αμάξι στου Γιάννη το σπίτι να βγάλουμε πλάνο Αγία Αικατερίνη με Αιμίλιο και Jumbo ή στον θεατρικό να κάνουμε freestyle για πρώτη φορά με Ιανό και Προπάτωρ κάθε φορά που δεν είχα κουράγιο σκεφτόμουν τον Άλεξ τον Daze τον Κουρσάρο εκείνο τον Μάρτη έξω από τη Μ.Ε.Θ. που αν δεν ήταν εκείνοι έπαιζε να σαλτάρω έχω νιώσει να χάνεις τα πάντα έχω νιώσει να τρέχεις μακριά από τις σκέψεις που πνίγουν έχω δει τις παρέες μου να σπάνε γιατί απομακρύνουν εκείνους που πια δεν τη πίνουν έχω φτάσει στη τρέλα έχω μείνει στον άσσο έχω δει πως αν θέλω μπορώ να πετάξω πέντε το χάραμα υπόγα Κηπούπολη κι όταν τα φώτα πέσουν θα το γράψω μετά το Nadir είπα θέλω ένα δίσκο να μοιάζει με αυτό που ονειρευόμουν μικρός μακριά απ' την αντίληψη του να πετύχει γιατί μας τραβάει όπως τα έντομα το φως θυμάμαι να λένε ο μικρός ταλεντάρα μα πως να πιστέψω σε μένα Αλεκάρα όταν στο ίδιο το σπίτι μου μέσα κανείς δεν πίστευε σε μένα ούτε η ίδια μου η μάνα κακός μαθητής δεν έδινα δεκάρα απ' τα δώδεκα πάρκο αλητείες και τσιγάρα το Ηράκλειο με ξέρει και ξέρει καλά τι μπορώ να πετύχω όταν πω παίζω μπάλα δεν σε θέλω κοντά μου γιατί ήσουν απών και σε έχω τσεκάρει πως είσαι κουφάλα Ιλίσια - Ζωγράφου - Μπραχάμι - Πατήσια - Γαλάτσι - Ηλιούπολη - Εξάρχεια και Γκράβα η Αθήνα είχε χώρο για άτομα που νιώθανε ξένοι στα μέρη τους και έβαζε πλάτη Πειραιάς ξημερώματα έξω απ' το σταθμό να σκέφτομαι ότι εδώ νιώθω σπίτι είμαι εντάξει μετά τις μαυρίλες θα φύγω στρατό έτσι είπα στον Μάνο μια νύχτα του Απρίλη ένα μήνα στο Ρέθυμνο και εννιά στη Σάμο μακριά από τα πάντα ούτε αδέρφια ούτε φίλοι εκεί άφησα τη μοναξιά μου να με κοιτάζει με οίκτο πίσω από την πύλη και αυτή με περίμενε να απολυθώ δέκα μήνες μετά στο λιμάνι για Κρήτη η πρώτη μου αγάπη νεκρή σε τροχαίο και σπίτι οι γονείς σε μια φάση μπουρδέλο και πήρε κοντά δέκα χρόνια να αφήσω την πίκρα αυτή πίσω να εστιάσω στο μέλλον άλλαζα σπίτια συχνά κι είχα φτάσει σε φάση να σκέφτομαι φταίν τα ντουβάρια αν δεν είσαι καλά δεν θα νιώθεις καλά πουθενά αν δεν αισθάνεσαι ασφάλεια και γύριζα πίσω στη πόλη που με έδιωχνε ερωτευμένος με τη θάλασσα της εκεί που είχα χτίσει τόσες αναμνήσεις και αυτές πονηρές με τραβούσαν κοντά της το ξέρεις καλά και το ξέρω και εγώ και το ξέρει ο καθένας μα δεν τους βολεύει γιατί στο χωριό δυστυχώς υπερίσχυε πάντα το ποιος θα σε ρίξει να ανεβεί το ξέρουν καλά και το ξέρεις και εσύ και το ξέρουμε χρόνια πως είστε τσιμπούκια γιατί δυστυχώς δεν ξεχνάω ποτέ ποιοι είναι αυτοί που πρόδωσαν και ποιοι μου χρωστούσαν τις νύχτες κοιμάμαι καλά ναι κοιμάμαι καλά έχω βρει το που ανήκω στο σύμπαν μα με δυσκολεύει να προσαρμοστώ σε όλα αυτά που ποτέ στο σχολείο δεν μας είπαν η βλακεία περισσεύει το μπούγιο φοβάται με ιούς καραντίνες μνημόνια και κρίσεις κι οι boomers να λένε πως είσαι τεμπέλης που πια δε δουλεύεις να τους συντηρήσεις και στέκομαι ενάντια σε ότι μας σκοτώνει την ίδια στιγμή που το rap βγάζει κόμπλεξ οι νέοι νομίζουν πως πέτυχαν κάτι που βγάλαν μαρούλι να πάρουνε Rolex έχω μεγαλώσει για να με ενοχλεί αν με ακούνε ή αν με έχουν ξεχάσει όλοι αυτοί έτσι κι αλλιώς δεν ανήκω στη κάστα της μπίζνας δεν θέλω καν να έχω επαφή μέσα στις κλίκες που μόνο μετράνε κασέρι απ' το merch και από τις προπωλήσεις συγνώμη μα αυτό δεν είναι μουσική κι είναι τόσο προβλέψιμοι αυτοί που πλουτίζεις πόσο σε ζορίζει να έχεις χαρακτήρα και πόσο χαζό να είσαι fan να μας πρήζεις τις μπάλες με κάτι παιδάκια της φάσης που πλέον δεν κάνουνε rap μα επενδύσεις διώξε τα σύννεφα απ' τον ουρανό μου να δω μια φορά το τοπίο καθαρό για κάθε σου απόφαση που με διαγράφει τι κι αν με αδικεί δεν σε κατηγορώ απόψε θα πάρω τους δρόμους να κάνω μια βόλτα απ' τα μέρη που άφησα καιρό να βρω το παιδί που έχει μείνει εκεί πίσω να κοιτάει την Αθήνα απ' το Λυκαβηττό