Kompletna Historia Starożytnej I Feudalnej Japonii | Film Dokumentalny Historia скачать в хорошем качестве

Kompletna Historia Starożytnej I Feudalnej Japonii | Film Dokumentalny Historia

Feudalna Japonia była erą naznaczoną lojalnością, honorem i mieczem. Powstała około XII wieku, kiedy władza cesarza stała się bardziej symboliczna, a klany wojskowe przejęły kontrolę nad krajem. W tym kontekście narodziła się postać shōguna, najwyższego władcy wojskowego, który dominował w imieniu cesarza. Szogunaty, takie jak Kamakura, Ashikaga i Tokugawa, ustanowiły systemy rządów, w których hierarchia, dyscyplina i wojna definiowały los narodu. W sercu tego społeczeństwa znajdowali się samurajowie, kasta wojowników, która żyła według surowego kodeksu moralnego znanego jako bushidō, „droga wojownika”. Ich życie koncentrowało się wokół honoru, lojalności wobec swojego pana i gotowości do śmierci, zanim zdradzili swoje słowo. Miecz, katana, był uważany za duszę samuraja. Oprócz sprawności w walce, kultywowali poezję, kaligrafię i medytację, łącząc dzikość wojownika ze spokojem ducha. Chłopi, rzemieślnicy i kupcy stanowili niższe klasy tej piramidy społecznej. Chłopi, choć biedni, byli szanowani za dostarczanie żywności, która utrzymywała kraj. Kupcy, przeciwnie, byli postrzegani z nieufnością, ponieważ ich bogactwo opierało się na wymianie, a nie na produkcji. Ten sztywny porządek społeczny utrzymywał stabilność, ale także ograniczał mobilność i indywidualną wolność przez wieki. Z biegiem czasu kraj przeżywał długie okresy wojny domowej między rywalizującymi klanami, takie jak wojny Genpei czy konflikty okresu Sengoku, kiedy panowie feudalni, daimyō, walczyli o kontrolę nad prowincjami. Ten chaos zakończył się dopiero zjednoczeniem pod wodzą Tokugawy Ieyasu na początku XVII wieku. Jego zwycięstwo w bitwie pod Sekigaharą w 1600 roku zapoczątkowało szogunat Tokugawa, który przyniósł ponad dwa stulecia pokoju pod surową izolacją od reszty świata. Podczas tej izolacji Japonia rozwinęła wyrafinowaną i głęboko własną kulturę. Sztuka herbaty, teatr Nō i Kabuki, poezja haiku i tradycyjna architektura rozkwitały, podczas gdy kraj zamykał się na wpływy zagraniczne. Jednak, gdy mocarstwa zachodnie wymusiły otwarcie kraju w XIX wieku, system feudalny upadł. W ten sposób zakończyła się era samurajów, ale ich dziedzictwo — dyscyplina, honor i poczucie obowiązku — pozostaje istotną częścią japońskiej tożsamości aż do dziś.