Alan Gascoigne Trio (met Jan Kolkman) - hele concert ᴴᴰ скачать в хорошем качестве

Alan Gascoigne Trio (met Jan Kolkman) - hele concert ᴴᴰ

Deze video bevat het live optreden van The Alan Gascoigne Trio (met meerdere gastoptredens van Jan Kolkman) op Roomse Herrie Live 2008. Alle beelden van Roomse Herrie Live 2008 zijn eigendom van Stichting Burenplicht. Alle beelden zijn gefilmd en gemonteerd door OMG Media Producties. Meer info: http://www.roomseherrie.nl 0:00 Intro 0:07 I Ain't Got You (Jimmy Reed) 2:16 Mystery Train (Elvis Presley) 5:16 Speedoo (The Cadillacs) 9:58 Messin' With The Kid (Rory Gallagher) 13:32 Route 66 (Nat King Cole) 16:48 Pipeline ft. Jan Kolkman (The Chantays) 21:11 Carol ft. Jan Kolkman (Chuck Berry) 24:27 She's Sweet ft. Jan Kolkman 27:42 A Mess Of Blues ft. Jan Kolkman (Elvis Presley) 31:01 Mercury Blues (Douglas) 34:55 Left Here With The Blues ft. Jan Kolkman (Alan Gascoigne Trio) Alan Gascoigne meest bepalende periode is de tijd dat hij zo’n zeventien, achttien jaar oud is. Hij speelt veel in cafeetjes in Londen en in één van die kroegen wordt hij gevraagd om auditie te doen bij Screaming Lord Sutch, een zeer gerenommeerde band in het Londen van toen. In de veronderstelling dat hij enkel een auditie hoeft te doen, wordt hij meegezeuld naar The Lyceum Ball Room om zijn kunnen ten gehore te brengen. Hier blijkt hij ineens op het podium te worden aangekondigd als nieuwe gitarist terwijl de band staat te spelen voor een groot publiek. Oeps. David Sutch fluistert hem toe: “Bye bye Johnny in B flat” (bes). ‘Great balls of fire’ wordt ook nog gespeeld en daarna speelt een volgende band op het podium. In de coulissen krijgt Alan te horen: “You got the job” en vanaf dat moment is Gascoigne professioneel gitarist in Screaming Lord Sutch and the Savages. Illustere gitaristen gingen hem voor: Ritchie Blackmore, Jimmy Page en Albert Lee! Dit betekent dus landelijk optreden. Ze rijden rond in een busje met vliegtuigstoelen. Tot ongeveer 1974 heel veel live optredens, waaronder in het Wembley stadion in London (helaas bestaan er geen opnames van). Daarna krijgt hij veel aanbiedingen van bekende muzikanten, maar dat loopt allemaal uit op wachten en dan niks “Fuck all that London shit!” en Alan is weer te vinden in Nottingham. In 1977 speelt hij in Desperate Dann (met Tim Disney als zanger) en die band toert op het vasteland van Europa, en treedt op in het Pakhuis in Groningen, De Melkweg in Amsterdam en Hamburg en Bremen. Volgens Alan in de “Scheisse, Scheisse and the fuckin’ Luftwaffeclub” of zoiets. Nederland bevalt Alan Gascoigne wel en in 1979 woont hij in Amsterdam bij vrienden. Hij speelt in een bluegrass-trio en werkt verder via een uitzendbureau in Amsterdam. Zo komt hij terecht in Lichtenvoorde bij Mueller Europa. Als slijper. Hij woont in hotel Stortelaar, nu De Kiezel, en ontmoet meteen tijdens de eerste avond stappen Willem Terhorst in café ’t Slöfke. Drie weken later belt Willem Alan op of hij ook mee wil spelen in Normaal. Achter café de Prös wordt gerepeteerd in het repetitiekippenhok. Bennie Jolink zegt tegen Alan: “Oh Carol”, terwijl ‘Oh deerne’ wordt ingezet. Als het nummer voorbij is, krijgt Alan te horen: “Angenommen.” Gascoigne zit in Normaal. Ferdi zegt nog: “Wi-j spölt wal in grote tenten en zo. Besef i-j dat wal?” Alan antwoordt: “Groter than Wembley?” Joly: “Nee, neet zó groot.” Alan: “Oh, dan ’t is gin problem.” Zijn eerste optreden met Normaal is in de sporthal in Winterswijk op 1 januari 1980. Hij leert er Margo kennen. Zijn huidige vrouw. Een half jaar later wonen ze al samen in Lichtenvoorde. En nóg trouwens. Het Normaal-avontuur duurt voor Alan tot 1982 en na een overbruggingskroegperiode wordt in 1984 White Heat opgericht met op zang de uit Engeland overgekomen Tim Disney. De ritmetandem bestaat in de eerste jaren uit Hans Hoog Stoevenbelt op bas en ex-Long Tall Ernie & The Shakers-drummer Alan McFarlane. De bandnaam wordt na verloop van tijd veranderd vanwege reacties uit de White Powerhoek en van neo-nazi groeperingen. Die omarmen namelijk alles waar maar White voor staat! De band distantieert zich hier absolúút van en de naam White Heat wordt veranderd in The Tim Disney Band. De bezetting verandert later ook, met Peter Hogenkamp op bas en Han Mali op de drumkit. The Tim Disney Band bestaat tot 1996, het jaar waarin Tim onder invloed van een grote dosis heimwee terug moet naar Engeland. Wat de muziek betreft staat Alan dan op non-actief en besteedt vrijwel al zijn tijd aan dochter Elisa, zoon Sean en vrouw Margo. In 1998 wordt er weer een band geformeerd. Gascoigne and Co. Met buiten Alan, Hans Hoog Stoevenbelt op bas, Erik van Bavel op gitaar en een drummer uit Enschede, van wie Alan de naam kompleet kwijt is. De band doet ongeveer twaalf optredens en gaat daarna ter ziele. Eind 1999 speelt De Gaspiepe weer in Normaal, dat dan afwisselend in tenten en theaters optreedt. Voor Alan duurt dit tot september 2004. Normaal biedt Alan gewoon te weinig geld om de komende theatertoer mee te doen en dit is voor hem de punt achter zijn Normaalcarrière. Punt!