♨️افشاگری تلخ عالم بزرگ سُنی از حقیقت مذهب اهل سنت = دوستی با دشمنان خدا و دشمنی با دوستان خدا!! скачать в хорошем качестве

♨️افشاگری تلخ عالم بزرگ سُنی از حقیقت مذهب اهل سنت = دوستی با دشمنان خدا و دشمنی با دوستان خدا!!

در این ویدیو با مثال‌هایی مستند از پاکستان، روشن می‌شود که دشمنی با اهل‌بیت علیهم‌السلام نه‌تنها پایان نیافته، بلکه در برخی موارد به‌صورت علنی و رسمی ادامه دارد. واکاوی کتاب‌هایی که یزید را مؤمن معرفی می‌کنند و تحلیل روایت‌های تحریف‌شده توسط نواصب. 🔊 حجت الاسلام حامد کاشانی ‪@kashani1395‬ #حامد_کاشانی #اهل_سنت #اهل_بیت شمس الدین ذهبی در جلد پنجم از کتاب معروف خود *سیر أعلام النبلاء*، در صفحه ۳۷۴، تقسیم‌بندی مشهوری از مردم پس از جنگ صفین ارائه می‌دهد: «کان الناس فی الصدر الأول بعد وقعة صفین على أقسام: أهل السنة، شیعة، نواصب.» بر اساس این تقسیم‌بندی: 1. شیعه: کسانی که با امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام بودند، و از دشمنان حضرت اعلام برائت می‌کردند. ذهبی با لحنی منفی اینان را «اهل بدعت» معرفی می‌کند. 2. نواصب: کسانی که با حضرت علی علیه‌السلام جنگیدند، یعنی اهل بغی که طبق حدیث متواتر «تقتله الفئة الباغیة» گروه باطل شمرده می‌شوند. 3. اهل‌سنت: به گفته‌ی ذهبی، کسانی که در نزاع دخالت نکردند و سکوت اختیار کردند، مانند عبدالله بن عمر، سعد بن ابی‌وقاص، و محمد بن مسلمه. ذهبی در ادامه، کسانی را که از دشمنان امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام بیزاری جسته‌اند، متهم به «تشیع» و «بدعت» می‌کند. مثلاً درباره‌ی نسائی، که فضائل امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را گردآوری کرده، می‌گوید: «کان فیه قلیل تشیع و انحراف عن خصوم علی.» یعنی: او کمی شیعه‌گرا بود و از دشمنان علی منحرف شده بود! این سخن، یعنی «انحراف از دشمنان علی»، به‌تنهایی گویای آن است که ذهبی معیار سنجش را به‌گونه‌ای وارونه در نظر گرفته است: دفاع از حق را انحراف می‌داند، و بی‌طرفی در برابر باطل را «اعتدال» و اهل‌سنت بودن تلقی می‌کند. در این چارچوب، ذهبی اهل‌سنت را نه کسانی که با امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام جنگیدند، نه کسانی که با او همراهی کردند، بلکه کسانی می‌داند که بی‌طرف ماندند و به‌ظاهر از خون‌ریزی دوری جستند، هرچند خودِ عبدالله بن عمر بعداً اعتراف کرد که در صفین وظیفه‌ی شرعی‌اش را انجام نداد و می‌بایست با فئه‌ی باغیه بجنگد. ذهبی عملاً با این موضع‌گیری، گروهی را که قرآن دستور جنگ با آن‌ها را داده (فئه باغیه)، دشمن نمی‌داند، بلکه اهل بدعت را کسانی معرفی می‌کند که مطابق با دستور صریح آیه «فَقاتِلُوا الَّتِی تَبغی» با آنان جنگیدند. از این‌روست که حتی بسیاری از منصفان اهل‌سنت مغرب، مانند خاندان غُماری، ذهبی را ناصبی می‌دانند. زیرا: معیارش نه قرآن است و نه حدیث متواتر عمّار. خط فکری‌اش دفاع ضمنی از خصوم اهل‌بیت علیهم‌السلام و تحقیر جایگاه شیعیان است. کسانی چون عبدالله بن عمر، که خود اعتراف به خطا کرده‌اند، در نگاه او الگو و مرجع اهل‌سنت‌اند. 🌐لینک مدارک مورد استناد در ویدیو: 📚المستدرك علي الصحيحين، ج ٢ ص ٥٠٢ رقم ٣٧٢٢ https://archive.org/details/03_202106... 📚عيون الأخبار لابن قتیبه، ج ١ ص ٣٠٠ https://archive.org/details/UyoonAkhb... 📚صحيح البخاري، ص ١٢١ رقم ٤٤٧ https://archive.org/details/alfirdwsi... 📚فتح الباري، ج ١ ص ٧٠٢ https://archive.org/details/Fath-ul-B... 📚سير اعلام النبلاء، ج ٥ ص ٣٧٤ https://archive.org/details/saanz/05/... 📚سير اعلام النبلاء، ج ١٤ ص ١٣٣ https://archive.org/details/saanz/14/...