У нас вы можете посмотреть бесплатно Σπύρος Γραμμένος - Ψυχή (Prod. Cayetano) - Official Music Video или скачать в максимальном доступном качестве, которое было загружено на ютуб. Для скачивания выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
Ένα πρωί, τον Νοέμβριο του 2017, ξύπνησα στις επτά με τους στίχους αυτού του τραγουδιού στο μυαλό μου. Τον Σεπτέμβρη του 2018 δολοφονείται ο Ζακ Κωστόπουλος και την επόμενη μέρα, τυχαία, είναι η πρώτη φορά που παίζω ζωντανά αυτό το τραγούδι. Τελειώνοντάς το, όσοι ήμασταν πάνω και κάτω απ' τη σκηνή, αισθανθήκαμε πως τραγούδι και γεγονός συνδέθηκαν. "Η Ψυχή" είναι αφιερωμένη σε κάθε ψυχή που αιμορραγεί. #Justice4ZakZackie Σκηνοθεσία: Σπύρος Γραμμένος - Λυδία Βλάχου Διεύθυνση Φωτογραφίας: Μάριος Λαγός Μοντάζ: Λυδία Βλάχου - Πελοπίδας Θεοδώρου Production: Cayetano Clarinet: Χρήστος Καλκάνης Master: Κώστας Παρίσσης Δίσκος: Δισκός Σας Βρείτε τώρα το album "Diskos Sas" στα: Spotify: https://spoti.fi/3eqgUnF iTunes/Apple Music: https://apple.co/2RYF1lZ Deezer: https://bit.ly/3vdSVip Στίχοι - Μουσική: Σπύρος Γραμμένος Τα βράδια ντύνεται η ψυχή μου κορίτσι, στολίζεται Βγαίνει στους δρόμους, τραγουδάει, χορεύει, ψωνίζεται Περνάει μια βόλτα από το κέντρο και πάει στα προάστια Φοράει τα ρούχα της μαμάς κι ας της είναι τεράστια Μιλάει σε αγνώστους και φλερτάρει με τύπους και τύπισσες Θυμάται ακόμα που την έφτυσες και που τη χτύπησες Πίνει ποτά από τα τραπέζια εκείνων που φεύγουνε Μπαίνει σε άσχετες παρέες μα την αποφεύγουνε Μονάχα απαίσιοι, γλοιώδεις, την παίρνουν στα γόνατα Την πασπατεύουν, τη σαλιώνουν, της κάνουν δαγκώματα Αυτή σιχαίνεται, ουρλιάζει και πέφτει στο πάτωμα Γύρω γελάν και τη χλευάζουν ηλίθια άτομα Και καταλήγει μες στον δρόμο ιδρωμένη απ’ τη μάχη της Να μην την παίρνουν τα ταξί και να κλαίει μονάχη της Πασαλειμμένη με κραγιόνια, με ρουζ και με μάσκαρες Να τη ρωτάν περαστικοί «Βρε ψυχή μου πού τράκαρες;» Και να τη βρίσκει η ανατολή σ’ ένα πάρκο να κείτεται Από φωτιές από σεισμούς και πολέμους να πλήττεται Να αιμορραγεί και να ζητάει να γυρίσει στο σπίτι της Σε κάποιο σπίτι, μιας πόλης, νεκρής ακατοίκητης www.spirosgrammenos.gr