پادشاه مشروطه скачать в хорошем качестве

پادشاه مشروطه

بسیاری از ما از قانون اساسی مشروطه هیچ نمی‌دانیم! و هر کس از گمان خود عملکرد پادشاهان عصر مشروطیت (1285 تا 1357 هجری خورشیدی) را قضاوت می‌کند. دکتر محمدامیر قدوسی (دکتر در حقوق عمومی از دانشگاه ملی ایران) قانون اساسی مشروطه ایران را از چشم‌اندازی فلسفی و حقوقی بررسی می‌کند. در قانون اساسی مشروطه ایران پادشاه دارای اختیاراتی است و تشریفاتی تلقی کردن او با مفاد این قانون و نیز شواهد تاریخی سازگار نیست. مهم‌ترین الگوی قانون اساسی مشروطه ایران قانون اساسی پادشاهی مشروطه بلژیک مصوب 1831 میلادی بوده است که در آن قانون نیز پادشاه دارای اختیارات قابل توجهی است و به هیچ عنوان نهادی تشریفاتی تلقی نمی‌گردد. از جمله شواهد تاریخی که قدوسی بدان استناد می‌کند جامعه‌شناسی سیاسی ایران در سال‌های پایانی عصر قاجار است. خلع ید کردن و تشریفاتی کردن یکباره پادشاهی مطلقه ایران پس از دست کم دو هزار و پانصد سال، اساسا امکان‌پذیر نبود. همچنان که کاستن از اختیارات پادشاه و افزودن به اختیارات نمایندگان پارلمان در انگلستان نیز مسیری چند صد ساله را پیمود. مهم‌ترین اختیار پادشاه در قانون اساسی مشروطه ایران اختیار نصب و عزل وزرا بوده است و به تصریح این قانون «قوه اجرائیه مخصوص پادشاه است» هر چند او موظف است که این اختیارات را از طریق وزرا اعمال نماید. این گفتگو در دو قسمت جداگانه منتشر می‌شود.