Λίμνη Μαραθώνα με το Μαρμάρινο Φράγμα скачать в хорошем качестве

Λίμνη Μαραθώνα με το Μαρμάρινο Φράγμα

Κάντε εγγραφή και στο άλλο μου κανάλι, Subscribe to my other channel :    / @musicdroplets   Το νερό είναι ένα αγαθό συλλογικό στο οποίο όλοι δικαιούνται να έχουν ίση πρόσβαση. Ο ΟΗΕ αναγνώρισε επισήμως την πρόσβαση σε επαρκές και ασφαλές νερό ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. (General Comment No. 15. The right to water) Η Λίμνη του Μαραθώνα είναι μία τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε με σκοπό τη συγκέντρωση νερού για την ύδρευση της Αθήνας. Σχηματίσθηκε από την ανέγερση του Φράγματος του Μαραθώνα στη συμβολή των χειμάρρων Χαράδρου και Βαρνάβα και σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από την κωμόπολη Μαραθώνας Αττικής. Tο σημαντικότερο ιστορικά έργο για την υδροδότηση της πόλης των Αθηνών ήταν το Αδριάνειο Υδραγωγείο που κατασκευάστηκε από τον Αυτοκράτορα Αδριανό(134 - 140 μ.Χ.), το οποίο μαζί με τη ∆εξαμενή υδροδοτούσαν την περιοχή της Αθήνας μέχρι την εποχή της Τουρκοκρατίας. Το 1870 ανακατασκευάστηκε η Αδριάνειος ∆εξαμενή, φτάνοντας στα 2.200κ.μ. χωρητικότητα και λειτούργησε μέχρι και το 1940. Μέχρι το 1924 η Αθήνα υδρευόταν κυρίως από τα νερά των πηγών της Πάρνηθας και από τον υπόγειο υδροφορέα. Το 1925 υπογράφτηκε σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού ∆ημοσίου, της Αμερικανικής Εταιρείας ULEN και της Τράπεζας Αθηνών για τη χρηματοδότηση και κατασκευή έργων ύδρευσης της Πρωτεύουσας. Το πρώτο μεγάλο έργο ήταν η κατασκευή του φράγματος του Μαραθώνα, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1926 και ολοκληρώθηκε το 1929, μαζί με την ενωτική σήραγγα Μπογιατίου. Το φράγμα είναι τοξωτό και επενδεδυμένο με Πεντελικό μάρμαρο, ιδιαιτερότητα μοναδική σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα δύο προαναφερθέντα έργα, μαζί με το ∆ιυλιστήριο Γαλατσίου και το δίκτυο διανομής Αθήνας και Πειραιά αποτελούν την πρώτη οργανωμένη προσπάθεια για την ορθολογική ύδρευση της Αθήνας. Αργότερα, λόγω της συνεχιζόμενης αύξησης του πληθυσμού της Αθήνας, κρίθηκε αναγκαία η χρησιμοποίηση των νερών της φυσικής λίμνης Υλίκη στη Βοιωτία. Το φράγμα που βρίσκεται επί του ποταμού Μόρνου, είναι το ψηλότερο χωμάτινο φράγμα της Ευρώπης, ύψους 126 μ. Τα υδραγωγεία του Μόρνου και της Υλίκης επικοινωνούν μεταξύ τους με ενωτικά υδραγωγεία. Η κατασκευή της τεχνητής λίμνης πρόκειται για ένα από τα καλύτερα παραδείγματα επέμβασης του ανθρώπου στη φύση, η οποία εντάχθηκε πλήρως στο περιβάλλον και έγινε αναπόσπαστο στοιχείο αυτού, διατηρώντας και εμπλουτίζοντας συγχρόνως το βιότοπο της περιοχής. Το νερό της λίμνης και η παρουσία της βλάστησης, παρόχθιας ή μη, συνεισφέρουν συνδυαστικά στη δημιουργία περιαστικού μικροκλίματος με αυξημένη σχετική υγρασία αέρα και μειωμένη θερμοκρασία, καθώς και στο φιλτράρισμα της ατμόσφαιρας. Η χλωρίδα της περιοχής, περιλαμβάνει κυρίως πεύκα, λεύκες, κυπαρίσσια, ευκαλύπτους, συκιές, ελιές, βελανιδιές, χουρμαδιές, λυγαριές και θαμνοειδή χαμηλή βλάστηση, όπως δάφνες και άλλα άγρια φυτά. Η ανάπτυξη παρόχθιας βλάστησης, λόγω της ατμοσφαιρικής υγρασίας της λίμνης είχε ως συνέπεια την εμφάνιση ψαριών, αμφιβίων και πουλιών, που κατέστησαν τη λίμνη σε υδροβιότοπο. Τα ψάρια της λίμνης είναι κυρίως κυπρίνοι και λαζάνια, και σπανίως εμφανίζονται πέστροφες. Όσον αφορά στα πουλιά, οι γλάροι είναι οι μόνιμοι «κάτοικοι» της λίμνης με τις φωλιές τους στην παρόχθια βλάστηση και σε μεγάλο πληθυσμό. Η θέση της λίμνης σε σχέση με το υψόμετρο αποτελεί σημείο από όπου διέρχονται τα αποδημητικά πουλιά, όπως πάπιες, κολοβούτι (είδος πάπιας), χήνες, νερόκοτες και κύκνοι. Το μακρινό 2005, ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας εκφώνησε στο Kenyon College μια ομιλία με τίτλο «Αυτό είναι νερό: Μερικές σκέψεις, που διατυπώθηκαν σε μια σημαντική περίσταση, σχετικά με το να ζει κανείς μια συμπονετική ζωή» (This Is Water: Some Thoughts, Delivered on a Significant Occasion, about Living a Compassionate Life). Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ο πιο χαρισματικός συγγραφέας της γενιάς του, χαρτογραφεί την ανθρώπινη συνείδηση, προβάλλοντας σε αργή κίνηση τις απρόβλεπτες πορείες και τις επικίνδυνες στροφές που αναγκάζεται να πάρει ο ανθρώπινος νους σε επώδυνες και οριακές καταστάσεις. Όμως, προτού καν προλάβει να φτάσει στα άκρα τα κείμενα για την ακηδία της χώρας του και όλο το ψευδεπίγραφα συγκροτημένο σύστημα με τον τελευταίο, Χλωμό Βασιλιά του, αυτοκτόνησε μια μέρα του Σεπτέμβρη, προτού καν κλείσει τα 48, αφήνοντας την εικαστικό χήρα του Karen Green να χειριστεί το παρανάλωμα ενός πρόωρα στημένου μύθου. Έκτοτε, θεωρείται ο απόλυτος ροκ σταρ: ένας Τζέιμς Ντιν, που δεν ένιωσε όμως ποτέ άνετα σε ένα ανοικονόμητο σώμα, ούτε καν στην μπαντάνα που είχε μονίμως τυλιγμένη γύρω από το κεφάλι του. Music used in the video : Barry Leveson - Last Train to Nowhere Please supports the Artists. Buy their Music. Terms of use / Όροι χρήσης: Please embed or share this video only through YouTube with a reference to the source. Παρακαλώ πολύ, η οποιαδήποτε αναμετάδοση του βίντεο να γίνεται μέσω της πλατφόρμας του YouTube με αναφορά στην πηγή.