Footprints Piano : Babak safarnejad скачать в хорошем качестве

Footprints Piano : Babak safarnejad

Footprints Today I was writing about the past—or better to say, my childhood. Every moment of it was so beautiful. I wrote about our third-grade art teacher. When he entered the classroom with his tall figure, all of us fell silent, because he spoke so beautifully. He gave confidence to the children. I remember during calligraphy class, the only sound was the pen sliding on glossy paper. And when we were supposed to draw, not a single sound could be heard. One day, one of the kids asked him, “Sir, may I go to the restroom?” He replied, “Go ahead, my dear.” As soon as the boy started walking, the teacher said to us: “Children, practice walking in a way that the ground beneath your feet feels peace.” We were all surprised. Then he himself walked, and there wasn’t even the slightest sound from his steps. How strange and beautiful… he wanted to tell us that the earth, too, is a living being—treat it with kindness. I was in love with the pen and inkwell, and my handwriting was very good. Every week I wrote my homework with so much love. First, he would praise me, and then point out my mistakes. I also remember once I had drawn a picture. He was so happy and said: “This is wonderful, you have artistic talent. Well done, my boy!” But the real approval came from my father. The next level was my grandfather—his handwriting was truly beautiful. I remember when we traveled to the north, I no longer showed my homework to my teacher but to my grandfather. I wish I could watch all these beautiful memories like a film. I felt this text needed the piano—so I played for you in one take, without any editing. Thank you for reading. ⁨ ⁨ ⁨ ⁨ ردپا امروز داشتم در رابطه با گذشته یا بهتره بگم کودکیم مینوشتم . چقدر زیبا بود هر لحظش از معلم هنر سوم دبستانمون نوشتم وقتی میومد سر کلاس با قد بلندش هممون سکوت میکردم چون زیبا حرف میزد به بچه ها اعتماد به نفس میداد یادمه سر کلاس خط فقط صدای کشیدن قلم روی کاغذ گلاسه میومد ، وقتی قرار بود نقاشیی بکشیم هیچ صدایی نمیومد ، یروز یکی از بچه بهش گفت اقا اجازه میشه بریم دست شویی گفت برو عزیزم . همین که شروع به راه رفتن کرد بهمون گفت بچه‌ها راه رفتن رو تمرین کنید جوری راه برید که زمین زیر پاتون احساس آرامش بکنه . هممون تعجب کردیم و بعد خودش راه رفت و هیچ صدایی از راه رفتنش نمیشنیدیم . چقدر عجیب بود میخواست بگه زمین هم یک موجود زنده هست ، باهاش خوب رفتار کنید . من عاشق قلم و دوات بودم و‌خطم هم خیلی خوب بود هر هفته با کلی عشق مشقهام رو مینوشتم . اول تشویق میشدم و بعد ایراداتم رو‌میگرفت . یک بار هم یادمه یک‌ نقاشیی کشیده بودم و خوشحال شده بود و گفت این عالیه تو استعداد کار هنری داری پسر باریکلا . البته تایید اصلی رو از پدرم میگرفتم مرحله بعدی پدر بزرگم بود خطش بسیار زیبا بود ، یادمه وقتی میومدیم شمال دیگه مشقهام رو به پدربزرگم نشون میدادم ، کاش میشد تمام این خاطرات خوب رو مثل یک فیلم میدیدم . . حس کردم‌ برای این متن نیاز به پیانو دارم براتون نواختم تو یک‌ تیک و بدون هیچ ادیتی . مرسی که خوندین. .