بررسی دو ذکر یا ستار و یا غفار - آیت الله محمدرضا نکونام скачать в хорошем качестве

بررسی دو ذکر یا ستار و یا غفار - آیت الله محمدرضا نکونام

متأسفانه هم‌اینک تربیت معنوی افراد به دست برخی کسانی افتاده است که حتی پرستاری نمی‌دانند تا چه رسد به آن که پزشکی حاذق در امور معنوی باشند. بعضی اساتیدی که به اخلاق شناخته شده‌اند گاه اسماءاللّه و یا آیات قرآن کریم را به عنوان ذکر به افراد می‌دهند بدون آن که تخصصی در این زمینه داشته باشند و مشکلات و خطرات بعد از آن را نه پیش‌بینی می‌کنند و نه قدرت مهار آن را دارند. این کار را فقط از طبیب حاذق و ماهر باید خواست نه از دست طبیبان عمومی یا پرستارانی که طبابت معنوی نمی‌دانند. «ذکر» دارای نظام، چینش، قاعده و دانش است. ذکر، دانشی سیستماتیک و نظام‌مند است. باب اذکار ـ به‌ویژه در زمینهٔ سیر و سلوک مبتنی بر ذکر ـ تاکنون بر پایهٔ تجربه‌های شخصی افرادی که فاقد تخصص لازم بوده‌اند، انجام می‌گرفته یا نوشته‌هایی خلق می‌شده است؛ اما نه این تجربه‌ها و نه نوشته‌های موجود، در پی کشف سیستم ذکر و تعامل سیستماتیک با این دانش نبوده است. ذکر، سیستم و نظمی به مراتب پیچیده‌تر از دانش‌های تجربی دارد و بیش‌تر کسانی که در این باب چیزی گفته یا نوشته‌اند، ساده‌انگارانه و با رویکردی سطحی‌اندیش با این گزاره‌های بسیار پیچیده و دارای صفات فراوان، مواجه شده‌اند و دقت لازم و ژرف بر داشته‌ها و داده‌های آن نداشته‌اند. خلط مباحث و اذکار، نداشتن ترتیب و چینش صحیح و توجه نکردن به صفت هر ذکر، فراگیرترین معضل این مراجعان می‌باشد؛ زیرا آنان از ذکرها با تخصص و کارآزمودگی لازم، بهره نمی‌بردند. کتاب حاضر، بر این مهم اهتمام داشته و بر آن بوده است تا گزاره‌های رایج اذکار را از اختلاط نجات داده و به آن چیدمانی منظم دهد و آن را به علمی مدرن تبدیل نماید؛ به‌گونه‌ای که مدعی است تبیین سیستم‌های ذکر و بیان دقیقِ مهم‌ترین تقسیمات آن، و نیز آوردن هر گزاره در جای خود و توضیح اوصاف هر ذکر و آثار آن، در نوشته‌ای دیگر یافت نمی‌شود؛ هرچند سنگ‌اندازی‌های فراوانی، برخی از فصل‌ها و بخش‌های این کتاب را از آن گرفت و آن را به کتاب فعلی تبدیل نمود. ما قصد آن داشتیم کتابی ارایه دهیم تا هر کسی بتواند خصوصیات ذکر متناسب با خود یا خواسته‌ای را که دارد، بیابد و با ویزیت شخصی نزد استادِ کارآزموده، به ذکر لازم خود دست یابد؛ اما بر آن توفیق نیافتیم و مانع‌تراشی‌ها و تنگ‌نظری‌ها سبب شد دانش ذکر، همانند دیگر دانش‌های باب ولایت ـ مانند تعبیر، تفسیر باطنی قرآن‌کریم (فرقان)، دانش تأویل، دانش استخاره، تفأل و اسماءالحسنی ـ مهجور و ناشناخته باقی بماند. البته این روزها علوم انسانی، دیگر نظریه‌پرداز و متخصصی برای خود سراغ ندارد و مدعیان این علوم، تنها اطلاعاتی عمومی در اختیار دارند و اهل این علوم و کاربلدِ آن نیستند. علوم انسانی قرن‌هاست که از فقدان دانشمندان باصفا و نابغه‌هایی چون ابن‌سینا رنج می‌برد و نبود ذهن‌های قوی با دل‌هایی صافی، پردازش این علوم را از حیث ارایهٔ منطقی و نیز محتوای تخصصی، محنت‌زده ساخته و سطحی‌اندیشی ذهن‌های غیرخلاق و ساده‌انگاری تقلیدی، گزاره‌های آن را به پیرایه‌های وهمی آلوده کرده است. بزرگ‌ترین آفت دانش‌های انسانی، نظام‌مند نبودن اندیشه‌های حاکم بر آن است، که این خود به سبب متخصص نبودن اربابان مدعی علم و حاکمان بر این حوزه می‌باشد که علم آنان از آگاهی‌های عمومی و سطحی فراتر نمی‌رود و دل‌های آنان چیزی جز هوس‌های نفسانی و گاه طبیعی و نیز تقلید از غربیان یا گذشتگان نمی‌شناسد. گزاره‌های دانش ذکر چنان دقیق و حساب‌شده می‌باشد که تنها ذهن‌های نابغه با نفس صافی و توان حدس بالا، قدرت پردازش سیستماتیک آن را دارند و حتی ذهن‌های هوشمند با ضریب هوشی بالا نیز از عهدهٔ ویرایش آن برنمی‌آیند. منبع: دانش ذکر آیت الله محمدرضا نکونام