خردگرایی و یا اعتماد و امید به خدا скачать в хорошем качестве

خردگرایی و یا اعتماد و امید به خدا

ماه گذشته، مقاله‌ی از پژوهشگر، الهیات‌دان و تاریخدان مسیحیت قرن اول به نام دکتر ان. تی‌. رایت، اسقف اسبق دورام از کلیسای انگلیکن در وب سایت تایم منتشر شد که وب سایت انگلیسی محفل انجیل، مقاله‌ی را از اندی دیوس در اعتراض به آن درج کرد. دکتر ان. تی رایت در آغاز مقاله‌اش از محدودیت‌هایی که این ویروس برای ما ایجاد کرده صحبت می‌کند. محدودیت‌هایی که جدی و سخت هستند، مخصوصا اینکه اگر جز گروهی باشید که بیشتر از ۷۰ باشد. بعد ایشان می‌گوید که دلیلی است که افراد تمایل دارد که ارتباط فیزیکی ایجاد کنند و دلیلی وجود دارد که سلول انفرادی یک تنبیه و مجازات سختی برای مجرمان است. صداهایی زیادی اطرافمان وجود دارد که طبق همیشه خدا را مقصر می‌دانند و می‌گویند که چرا خدا اینکار را با ما می‌کند؟ آیا خدا ما را تنبیه می‌کند؟ آیا اینها هشدار هستند؟ اینها واکنش‌هایی هست که بعضی از افراد که ادعا می‌کنند مسیحی هستند می‌پرسند. این‌ها افرادی هستند یا مسیحیانی هستند که خردگرایی را به آغوش کشیده‌اند. دکتر ان. تی. رایت با طعنه‌ی این افراد را مجزا و جدا از مسیحیانی می‌داند که ایمان ریشه‌ی به خدای کتاب مقدس دارند. سپس او می‌گوید که این مسیحیانی که خردگرایی را پیشه کرده‌اند (یعنی به نوعی باید برای همه چیز پاسخی داشته باشند و بجای اینکه به خدا اعتماد کنند، می‌خواهند پاسخ همه چیز را داشته باشند و حداقل با دانستن چرایی چیزها کنترل را تا حدی به دست خودشان بگیرند) می‌گویند: برای همه چیز باید توضیحی وجود داشته باشد. اما بیایید فرض کنیم برای این‌ها پاسخی وجود نداشته باشد و یا حکمت و خرد انسانی توانانیی این را داشته باشد که با خردگرایی به تمام پاسخ‌ها برسد و بگوید این دلیل چنین تراژدی‌هایی است. شاید پاسخ اصلا این است که باید با امید صبر کرد. شاید بجای اینکه به دنبال پاسخی باشیم که در دسترس خرد ما نیست، باید ساکت بود و سنت کتاب مقدسی سوگواری را بیاد آورد. سوگواری که از آن صحبت می‌کنم زمانی است که می‌پرسیم: چرا؟ و زمانی که این پرسش را، یعنی (چرا؟) را مطرح می‌کنیم، در مقابل پاسخی نمی‌شنویم. زمانی در این شرایط قرار می‌گیریم که از دنیای خود محور خود و گناهان خود کمی دورتر را هم می‌نگریم و به دنیای نگاه می‌بریم که رنجور است.