Nikos Kavvadias - Carta de un enfermo скачать в хорошем качестве

Nikos Kavvadias - Carta de un enfermo

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Μουσική: Ξέμπαρκοι Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη Φίλε μου Αλέξη, το 'λαβα το γράμμα σου και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω... Είναι καιρός όπου έπληξα διαβάζοντας όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα που να μου φέρει λίγη ποικιλία Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε και τ' άκουσα, στην κάμαρα σκοτείνιαζε κι ο θόρυβος του δρόμου σταματούσε Έκλαψα βέβαια, κάτω απ' την κουβέρτα μου Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα κι όλο η μητέρα μου 'λεγε: Το Μάρτη... Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει: «Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!» κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει Να πεις σ' όλους τους φίλους χαιρετίσματα κι αν τύχει ν' απαντήσεις την Ελένη πως μ' ένα φορτηγό πες της μπαρκάρισα και τώρα πια να μη με περιμένει Αλήθεια, ο Χάρος ήθελα να 'ρχότανε σαν ένας καπετάνιος να με πάρει χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει Αλέξη, νιώθω τώρα πως σε κούρασα μπορεί κιόλας να σ' έκαμα να κλάψεις δε θα 'βρεις, βέβαια, λόγια για μια απάντηση μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις... Nikos Kavvadías Letra Xebarki Música Dímitra Galani Primera interpretación Alexis, amigo mío, recibí tu carta; me preguntas cómo estoy, qué hago. Entérate, el doctor le dijo a mi madre que en pocos días moriré... Hace mucho que me aburro leyendo siempre los mismos libros, los que tengo aquí, y sólo deseaba saber alguna noticia que me trajera un poco de novedad. Y la noticia llegó ayer así inesperada; en voz baja el doctor hablaba en el pasillo y lo escuché, la habitación estaba casi a oscuras, y el ruido de la calle se había aplacado. Lloré, desde luego; me lamenté bajo mi manta. Piensa, tan joven. Sin embargo, me prometí a mí mismo mostrarme, como siempre, valiente. Recuerdas que soñaba con viajes y tenía un compás y un mapa y siempre me preparaba para partir, y siempre mi madre me decía: "En marzo..." Ahora, en la ventana, dibujé un barco y cincelé un humilde verso de Magre: "¡Qué pena infinita se esconde en los viajes!", yo también estoy emprendiendo un viaje. Mándales saludos a todos los amigos y por si acaso encuentras a Helena, dile que me embarqué en un carguero, y que ahora ya no me espere. En verdad, hubiera querido que Caronte viniera a buscarme como un capitán haciendo sonar sus pesadas botas de cuero y fumando su larga pipa. Alexis, ahora siento que te he cansado, quizás hasta te haya hecho llorar; no encontrarás, por supuesto, palabras para una respuesta, pero no te tomes el trabajo de escribir... Traducción: Miguel Ángel Chiovetta