КЛИП Яна баҳор қайтармикан YANA BAHOR QAYTARMIKAN ЖОНЛИ ИЖРО скачать в хорошем качестве

КЛИП Яна баҳор қайтармикан YANA BAHOR QAYTARMIKAN ЖОНЛИ ИЖРО

«Баҳор қайтармикин?..» — бу суйган кўнгил фарёди. Маромига етказиб куйланган «Баҳор қайтармикин?..» қўшиғи ижрочисини барча яхши билса-да, аммо шеър муаллифи ҳақида жуда кам киши билади. Дарҳақиқат, мен бу қўшиқни ҳар гал эшитганимда беихтиёр талабалик йилларим — Тошкент Давлат Университети журналистика факультетида ўқиб юрган кезларим — «олтин давр»им ёдимга тушади. Студентлик ҳаётимиз қайнарди! Бир гуруҳ энди бошловчи ёш шоирлар, ёзувчилар: Мурод Муҳаммад Дўст, Абдулла Матёқубов, Шукур Қурбон, Саъдулла Ҳаким, Йўлдош Эшбек, Рустам Ғаниев, Нусрат Карим, Абдулла Турдиев, Бахтиёр Бобоновлар қаерда «адабий давра» бўлса, ўша ерда ҳозиру нозир эдик. Ўзимиз ётоқхоналарда ва ёки бўлмаса бирортамизнинг «кулбаи вайрона»мизга йиғилиб олиб, «қўлбола мушоира» кечалари ўтказар эдик, баъзан тонггача суҳбатлашардик, «ёқавайрон» баҳслар қурардик… Шундай «Мушоира» кечаларимизнинг бирига кимдир ўрта бўйли, сочлари қалин, тик ўсган, қарашларида қандайдир мунг яширинган йигитни бошлаб келди. «Шоир эмасману шеър ёзаман. Сизларнинг давраларингизга ҳавас қилиб келдим…» деб айтган гаплари ҳамон эсимда. Танишдик. Бу йигит Маҳмуд Тожибоев эди. Маҳмуд Андижон вилоятининг Асакасида 1948 йилда туғилган. ТошДУнинг математика факультетида сабоқ оларди. Хуллас, у барчамизнинг қадрдон дўстимизга, даврамизнинг фаол қатнашчисига айланди. Маҳмуднинг бир оёғи оқсоқ эди, ҳассага таяниб юрарди. У жуда одамшаванда, дўстларига ўта меҳрибон, ҳеч кимдан холис хизматини аямас эди. Кейин унинг кўп сифатларини «кашф» қилдик. Маҳмуд шеърлар, ҳикоялар машқ қилиши билан бирга яхшигина расм чизарди. Фотограф — суратгир эди. Айниқса, тор чертиб, қўшиқ айтганда барчани «сел» қиларди. У ўзи ёзган қўшиқларга куй ҳам басталарди. Маҳмуд, чамамда, моддий жиҳатдан жуда қийналиб яшарди. Уйдан ёрдам олмасди… Кейинчалик унга дорилфунун маъмурияти 85-ётоқхонада сартарошхона очиб берди. У бўш вақтларида сартарошлик қилиб, кун кечирарди. Маҳмуд сўнгги пайтларда давраларга кам қўшиладиган бўлиб қолди. У бир қизни севарди… Биз «ошиқона»ликка йўйдик. Қиз аввалига унга розилик бергандай юрди, лекин кейинчалик Маҳмуднинг ногиронлигидан «ор» қилдими, узил-кесил рад жавобини берди. Маҳмуд унга кўп шеърлар бағишлади, жумладан, «Баҳор қайтармикин?..» шеърини ҳам. Бу шеърига куй ҳам басталади, ўзи бўзлаб куйлади… Мен, нафақат мен, барча «даврадош»лар бугун Маҳмудни тушунамиз. Бироқ у пайтлар «тушунмас» эдик. Фақат ўқиш, ижод завқ-шавқи билан ёнардик. Дўстларимиз ҳаётида, кўнглида нима гап борлигига кўп ҳам эътибор беравермас эдик. Студентлик «касали» — ҳеч нарсага тан бермаслик, кўр-кўроналик ўй- хаёлларимизни ўз домига тортган эди. Афсус… дўстлар юрагига қулоқ тутиш керак экан, моддий, маънавий, керак бўлса, шахсий ҳаётларига ҳам аралашиш керак экан! Бир тонгда Маҳмуд жасадини сартарошхонасидан топдик. У ўзини осиб қўйган эди. Ўша пайтда дўстлар Маҳмудни «ожизлик»да, «бардошсизлик»да айбладик. Аммо бугун биз ўзни лоқайдликда, бепарволикда айблаймиз! Маҳмуд Тожибоевдан «Баҳор қайтармикин?..» қўшиғи ёднома бўлиб қолди. Бу қўшиққа Шерали Жўраев муносиб, маромига етказиб қайта куй басталади, куйлади, Маҳмуд номини эл ичига ёйди. Унинг бу қўшиғини бошқа бир қанча санъаткорлар ҳам ижро этди. Маҳмуд Тожибоевнинг кўпгина шеърлари, ҳикояла- ри кимда, қаерда, билмадим, аммо унинг бир ён дафтарчасини унинг яқин дўст-укаларидан бири Анвар Саидмуродов яқинда менга олиб келиб берди. Унда йигирмага яқин катта-кичик машқлари бор экан. Улар эндигина бошловчи шоирнинг қаламидан тўкилган сайқалталаб, оҳорталаб, таҳрирталаб силсилалардир… ва лекин ёш юрак ҳарорати бор! Биз шулардан уч-тўрттасини танлаб, уларни ўз ҳолича ўқувчи ҳукмига ҳавола этиб, «Баҳор қайтармикин?..» муаллифини — орамиздан бевақт кетган чин инсонни бир бор ёд этиб, руҳини шод этишни жоиз деб топдик. …Мақолани тугатиб, кўча сайрига отланаман. Баҳор! Баҳор! Гўзал пойтахтимизга ҳам баҳор ўз тароватини ёйди, хушбўй насимларини таратди. Юнусобод томонларда — ариқлар ёқасида ялпизлар-ҳулволар бўй кўрсатди, олчалар, ўриклар қийғос гуллади, толлар «яшил тил»ларини чиқарди… Ё фалак! Тасодифми… бир тўда ёшлар қўлидаги магнитафонида «Баҳор қайтармикин?..» қўшиғи — мунаввар андуҳ-армон қўшиғи юракларни зириллатиб, ўқ еган қийғирдек чарх урарди: Яна баҳор қайтармикин, сен қайтмасанг, Қушлар қўшиқ айтармикин, сен айтмасанг… «Баҳор қайтармикин?..» — шивирлайман ўзимга ўзим. Лекин жавобини ўйламайман… қўшиққа кўнгил тутаман. Азим СУЮН Манба: «Ўзбекистон адабиёти ва санъати», 1987 йил 15 май Xurshid Davron