فراخوان همگانی برای برگزاری جشن ایرانی سده _ 10 بهمن скачать в хорошем качестве

فراخوان همگانی برای برگزاری جشن ایرانی سده _ 10 بهمن

ایرانیان ،خود را برای برگزاری هرچه باشکوهتر جشن میهنی سده از هم اکنون آماده کنید جشن سده امسال بویژه در یزد و کرمان باشکوهتر از همیشه برای ایرانی بودن ما و زنده کردن فرهنگ پاک ایرانی ما برگزار میشود 1: یزد روستای چم (پیر رهگذر چم) که پس از پلیس راه یزد به تفت قرار دارد 2: کرمان باغ و باغچه بوداغ آباد از تمام ایران دوستان در سراسر ایران درخواست میشود با حضور در این جشن بزرگ جلوه ای از شکوه فرهنگ زرتشتی را به رُخ بکشند . جشن سَده یکی از باشکوه ترین جشنهای ایرانی میباشد که هزاران سال تا به امروز برگذار شده است، این جشن هرساله در عصرِ دهم بهمن ماه خورشیدی برابر با روز مهر از ماه بهمن زرتشتی در تمام شهرهای زرتشتی نشین به ویژه شهر یزد روستای چم برگذار میشود. ایرانیان ،خود را برای برگزاری هرچه باشکوهتر جشن میهنی سده از هم اکنون آماده کنید جشن سده امسال بویژه در یزد و کرمان باشکوهتر از همیشه برای ایرانی بودن ما و زنده کردن فرهنگ پاک ایرانی ما برگزار میشود از تمام ایران دوستان در سراسر ایران درخواست میشود با حضور در این جشن بزرگ جلوه ای از شکوه فرهنگ زرتشتی را به رُخ بکشند . جشن سَده یکی از باشکوه ترین جشنهای ایرانی میباشد که هزاران سال تا به امروز برگذار شده است، این جشن هرساله در عصرِ دهم بهمن ماه خورشیدی برابر با روز مهر از ماه بهمن زرتشتی در تمام شهرهای زرتشتی نشین به ویژه شهر یزد روستای چم برگذار میشود. درباره جشن سده: یکی از جشن های دیرینه ایرانیان جشن سده است که درشب دهم بهمن ماه یعنی آبان روز برگزار میشود.این جشن در تقویم جدید زرتشتیان مصادف با مهر روز از بهمن ماه است ولی ابوریحان بیرونی و دیگر منابع آنرا آبان روز گزارش کرده اند.جشن سده بزرگترین جشن آتش و از کهن ترین آیین ایران باستان است.در چنین شبی مردم در گذشته بر پشت بام خانه هایشان آتشی می افروختند و مطابق با فرهنگ خود در کنار آتش به شادی کردن و خواندن ترانه هایی مشغول میشدند و آرزوی رفتن سرما و آمدن گرما می کردند. امروزه هم مردم در برخی نقاط بر پشت بام خانه هایشان آتش می کنند واین شب را مطابق با آیین آن جشن میگیرند.جشن سده یکی از جشن های ملی ایران است و به مذهب و دین و گروه خاصی تعلق ندارد و هر کس میتواند آنرا برای خود جشن بگیرد.بیشتر زرتشتیان ایران در هر استانی که باشند در این شب گرد هم میایند و آتش بزرگی می افروزند و به سرودخوانی و پایکوبی میپردازند.البته این فقط به زرتشتیان ایران منتهی نمی شود بلکه به سایر زرتشتیان در هر جایه دیگر باشند نیز اختصاص میابد.محققین نام سده را برگرفته از صد میدانند.ابوریحان بیرونی می‌نویسد: «سده گویند یعنی صد و آن یادگار اردشیر بابکان است و در علت و سبب این جشن گفته‌اند که هرگاه روزها و شب‌ها را جداگانه بشمارند، میان آن و آخر سال عدد صد بدست می‌آید و برخی گویند علت این است که در این روز زادگان کیومرث – پدر نخستین – درست صدتن شدند و یکی از خود را بر همه پادشاه گردانیدند و برخی برآنند که در این روز فرزندان مشی و مشیانه به صد رسیدند و نیز آمده: “شمار فرزندان آدم ابوالبشر در این روز به صد رسید. ”» جشن سده نظر دیگر اینکه سده معروف، سد مین روز زمستان از گاه‌شماری میترایی است. در گاهشماری کهن ایرانیان مهرآیین زمستان ۱۵۰ روزه و تابستان ۲۱۰ روزه بوده‌است. از ابتدای زمستان (اول آبان ماه) تا ۱۰ بهمن که جشن سده‌است صد روز، و از ۱۰ بهمن تا نوروز و اول بهار ۵۰روز و ۵۰شب بوده‌است. و به علت اینکه از این روز به بعد انسان به آتش دست پیدا کرده‌است شب هم مانند روز روشن و گرم و زنده‌است شب‌ها هم شمرده می‌شوند.یکی دیگر از دلایل گرامی‌داشت این شب این است که ایرانیان دو ماه میانی زمستان را، همان دی و بهمن را، بسیار سخت و هنگام نیرومند گشتن اهریمن می‌دانستند و برای پایان یافتن این دوماه نیایش‌های ویژه‌ای برگزار می‌کردند. از شب چله که چله بزرگ نیز نامیده می‌شد و در آن مهر برای مبارزه با اهریمن دوباره زاده شده بود تا شب دهم بهمن ماه که جشن سده و چله کوچک نامیده می‌شد برابر ۴۰ روز است. و به سبب اینکه آتش (مظهر گرما و نور و زندگی) در روز سده کشف شده بود و وسیله دیگری برای مبارزه با اهریمن و بنا بر آیین باعث روشنایی شب مانند روز شد از شب چله کوچک تا اول اسفند ۲۰ روز و ۲۰ شب (جمعا چهل شب و روز) است. یکی از نشانه‌های پیوند این دو پدیده مراسمی است که در بین عشایر سیرجان و بافت برگزار می‌شود: شب دهم بهمن آتش بزرگی بنام آتش جشن سده، با چهل شاخه از درختان هرس شده که نشان چهل روز “چله بزرگ” است در میدان ده برمی افروزند و می‌خوانند: سده سده دهقانی/ چهل کنده سوزانی/ هنوز گویی زمستانی پیشینه استوره ای پیدایش آیین و جشن سده: از استوره‌های جشن سده تنها یکی به پیدایش آتش اشاره دارد. فردوسی در شاهنامه می‌گوید: بر آمد به سنگ گران سنگ خرد هم آن و هم این سنگ گردید خرد فروغی پدید آمد از هر دو سنگ دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ جهـاندار پیش جهان آفرین نیایش همی کرد و خواند آفرین که اورا فروغی چنین هدیه داد همین آتش آن گاه قبله نهاد یکی جشن کرد آنشـب و باده خورد سده نام آن جشن فرخنده کرد «هوشنگ پادشاه پیشدادی، که شیوه کشت و کار، کندن کاریز، کاشتن درخت … را به او نسبت می‌دهند، روزی در دامنه کوه ماری دید و سنگ برگرفت و به سوی مار انداخت و مار فرار کرد. اما از برخورد سنگها جرقه‌ای زد و آتش پدیدار شد.»