!گلوبالیسم؛ رؤیای خانه‌ی جهانی یا کابوس بی‌خانمانی؟ скачать в хорошем качестве

!گلوبالیسم؛ رؤیای خانه‌ی جهانی یا کابوس بی‌خانمانی؟

نه تنها دارندگان سرمایه‌ و سودهای نجومی، از نیروی کار ارزان در کشورهای تنگدست راضی‌اند، بلکه کشورهای فروشنده‌ی نیروی کار نیز، از اشتغال بیکارانشان، سود می‌برند. اما این، فقط یکطرف قضیه است. در آنسو، هم سرمایه و سود و در نتیجه مالیات از کشورهای پیشرفته خارج می‌شود، هم ساکنان خود این کشورها بیکار شده، و فاصله‌ی بین دارا و ندار بیشتر می‌شود، بدون اینکه در سطح جهانی، توزیع ثروت بهبود یافته باشد! همزمان انبوه تولید و مصرف، که برخی آن را بیمار و زیانبار می‌دانند، و برخی رفاه و پیشرفت می‌نامند، باری سنگین بر دوش محیط زیست و کره‌ی خاکی شده، که اتفاقا کلمه گلوبالیسم از آن می‌آید! «گلوبالیسم» که شاید در آغاز و به ویژه همزمان با گسترش رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به نظر می‌رسید مکمل مفهوم «دهکده کوچک جهانی» و گسترش صلح و صفای سیاسی بین جوامع بشری باشد، به زودی نشان داد که به زبان ساده، چیزی جز بی‌مرزی بازار به سود شرکت‌های فراملی نیست! شرکت‌هایی که به عنوان بازیگران جدید وارد روابط بین‌الملل شده‌اند و سیاست تعیین می‌کنند! گلوبالیسم اصل را بر این گذاشته، که دولت‌ها در روند جهانی شدن، اهمیت خود را به عنوان بازیگران بین‌المللی از دست می‌دهند، و حضور و نقش شرکت‌های فراملی منجر به نظم چندلایه در سطح جهان می‌شود، که مشکلاتش می‌بایست در یک «مدیریت جهانی»، با مشارکت دولت‌ها و شرکت‌های عظیمی حل شود، که پرچم‌هایشان در کنار پرچم‌های ملی به اهتزاز در می‌آید. «گلوبالیسم» و «مدیریت جهانی»، ما را به یاد دو ایدئولوژی دیگر می‌اندازد، با این تفاوت که آنها نه بر اقتصاد، بلکه بر سیاست و ایدئولوژي «انسانِ والا» و «انسانِ صالح» تکیه دارند: یکی «انترناسیونال کمونیستی» و دیگری «امت واحده‌ی اسلامی»! نظریه‌پردازان، «گلوبالیسم» را زیرمجموعه‌ی لیبرالیسم معرفی می‌کنند. لیبرالیسم مخالف تمرکز و کنترل دولت بر منابع اقتصادیست، و با نئولیبرالیسم که در سیاست بین‌المللی مدافع «واقع‌گراییِ» دولت‌ها در حفظِ منافع ملی است، تضاد دارد. از آنجا که مناسبات از جمله روابط اقتصادی از تئوری نمی‌آیند بلکه تئوری‌ها آنها را، چه مثبت و چه منفی، تعریف و توجیه و قابل درک می‌کنند، پس مخالفت و یا موافقت ما با آنها نیز هیچ تغییری در واقعیت نمی‌دهد! نه تمرکز، بلکه عدم کنترل و نظارت دولت‌های ملی بر اقتصاد، و یافتن ساز و کارهای نوین، برای مهار سودجویی و سیری‌ناپذیری شرکت‌های فراملی، دولت‌ها را از انجام نقش واقعی آنها، که تأمین منافع ملی و مردم خود است ناتوان کرده! در این میان گلوبالیسم موافقان و مخالفان خود را در میان همه طیف‌ها از چپ افراطی تا راست افراطی دارد و در عمل به زحمت می‌توان به یک جمع‌بندی درباره آنها رسید چرا که روند جهانی‌شدن پر از تناقض و نکات مثبت و منفی است و به نظر می‌رسد دولت‌ها با دادن عنان خود به دست شرکت‌های غول و فراملی از کنترل آن بازمانده‌اند. با اینهمه آنچه در بی در و پیکری و سودجویی غول‌های اقتصادی شکل گرفته، نمی‌تواند بر مناسبات سیاسی بین‌المللی تأثیر نگذارد. سیاستی که در یکسو جنگ سوریه و اوکراین و چه بسا جنگ‌های در راه ناشی از ضعف و ناتوانی آن است و از سوی دیگر بذر اعتراضاتی فراتر از جنبش «جلیقه‌زرد»ها در اروپا و جنبش «تسخیر» در آمریکا را در خود می‌پروراند. آنهم در حالی که امثال روسیه و چین با اینکه از نکات منفی گلوبالیسم هم در سیاست و هم در اقتصاد سود می‌برند، هر جنبش و اعتراضی را در خود به شدت سرکوب می‌کنند! اینکه بنا بر گزارش سال ۲۰۲۲ مؤسسه بین‌المللی «اُکسفام» که علیه فقر و بی‌عدالتی در جهان فعالیت می‌کند، طی دو سال اخیر دارایی ده ثروتمند بزرگ جهان دو برابر شده، در حالی که درآمد ۹۹ درصد جامعه بشری کاهش یافته، نشانه‌ی چیست؟! دهکده کوچک جهانی و جهان‌روایی؟! یا درّه‌‌ی عمیق ناشی از «گلوبالیسم» و سودجویی غول‌های اقتصاد و تکنولوژی که دولت‌های ملی می‌بایست بر آن پل بزنند؟! #کیهان_شما_کیهان_لندن #نه_به_جمهوری_اسلامی https://kayhan.london/