Zabytkowa Kopalnia Ludwik w Zabrzu - Blog odkrywcy скачать в хорошем качестве

Zabytkowa Kopalnia Ludwik w Zabrzu - Blog odkrywcy

Subskrybuj mój kanał -    / @blog_odkrywcy   Początki kopalni sięgają lat 50. XIX w. i wiążą się z nadaniem kopalni Ludwigsglueck pola górniczego będącego własnością m.in. Gustawa Ruffera i parafii w Biskupicach. W latach 1854-1857 większością kopalnianych udziałów dysponowała spółka Schlesische AG fuer Bergbauund Zinkhuettenbetrieb. Następnym właścicielem został berliński przemysłowiec Albert Borsig. Przemysłową eksploatację pokładów węglowych rozpoczęto w 1873 roku. Niestety już w 1899 r. kopalnię zniszczył pożar. Do odbudowy oraz rozbudowy według kompleksowego projektu przystąpiono w 1901 roku. Powstała wówczas nowa maszynownia szybu oraz stalowa wieża wyciągowa. Około 1910 r. w obrębie zakładu dobudowano budynki cechowni, szatni, łaźni i biur, a w latach 1912-1913 zbudowano rozdzielnię elektryczną, ślusarnię z kuźnią, ciesielnię, portiernię, markownię oraz hotel robotniczy. W wyniku prowadzonych inwestycji mała kopalnia, została przekształcona w duży, nowoczesny zakład. Fragment kompleksu pochodzący z lat 1910-1918 utworzył najbardziej charakterystyczną część zespołu kopalni Ludwik, utrwaloną dobrze w krajobrazie miasta. W 1920 r. kopalnia stała się własnością spółki Borsigwerke AG. Ostatecznie w 1950 r. została przejęta przez Skarb Państwa i połączona z kopalnią Concordia, a następnie z kopalnią Mikulczyce-Rokitnica. Od tego czasu występowała już pod nazwą Rokitnica. W latach 1987-1991, po zasypaniu głównych szybów, została wyłączona z eksploatacji. Zespół dawnej kopalni Ludwik położony jest w centralnej części Zabrza. Został zbudowany po wsch. stronie ul. Hagera, na pd. od linii kolejowej Bytom-Gliwice. Zespół zajmuje znaczną powierzchnię terenu i składa się m.in.: z obiektów administracji i zaplecza socjalnego - biura; budynków szatni i łaźni; cechowni oraz części produkcyjnej i pomocniczej - maszynowni szybu Konrad i hali warsztatowej z kuźnią. Architektura całego zespołu jest znacząco ujednolicona i zachowana w stylu historyzującym. Układ przestrzenny przemyślany, z charakterystyczną zabudową skupioną w uporządkowanych strefach kopalni. Ceglane elewacje poszczególnych budynków opracowano w prostych regularnych podziałach, akcentowanych lizenami wyznaczającymi pasy prostokątnych otworów okiennych z wielodzielną stolarką. W połączeniu z dachami o złożonej geometrii, krytymi czerwoną dachówką, całość oddaje świetność budownictwa przedwojennego na Śląsku. Harmonię osiągnięto przez wprowadzenie linii falistych okapów i urozmaicenie połaci lukarnami. Dwu i trzykondygnacyjne bryły budynków są niesymetryczne, z ryzalitami oraz licznymi przedsionkami i łącznikami, co potęguje wrażenie spiętrzenia i zagęszczenia. Zastosowane rozwiązania konstrukcyjne, takie jak stalowe szkielety z wypełnieniem ceglanym czy też wysunięte kondygnacje podtrzymywane ozdobnymi wspornikami, są typowe dla architektury epoki przemysłowej. Stylistykę podkreślają zamknięcia gzymsami częstokroć na kroksztynach, oraz dekoracje we wnękach i na lizenach wykonane białą i zieloną cegłą glazurowaną. #blogodkrywcy #kopalnia #zabrze #shorts #spacer #wycieczka #tajemniczyświatruin #musicfordestruction #zabytkitechniki #industriada