Tetrao urogallus rudolfi in Mountain Rodopi Greece-Αναζητώντας Αγριοκουρκο στην Οροσειρά της Ροδόπη скачать в хорошем качестве

Tetrao urogallus rudolfi in Mountain Rodopi Greece-Αναζητώντας Αγριοκουρκο στην Οροσειρά της Ροδόπη

Μια αναζήτηση στην οροσειρά της Ροδόπης στους νομούς Ξάνθης και Δράμας για ένα από τα ποιο σπάνια είδη του ελλαδικού χώρου τον Αγριοκουρκο. Ο αγριόκουρκος είναι το μεγαλύτερο εδαφόβιο πτηνό της υποοικογένειας των Τετραονίνων. Η επιστημονική του ονομασία είναι Tetrao urogallus και περιλαμβάνει 11 υποείδη. Ο αγριόκουρκος είναι επίσης γνωστός για τις γαμήλιες επιδείξεις που κάνουν τα αρσενικά κατά την αναπαραγωγική περίοδο .Στη Ελλάδα απαντά το υποείδος Tetrao urogallus rudolfi.Ο αγριόκουρκος είναι κάτοικος των μεγάλων ορεινών δασών κωνοφόρων. Επίσης προτιμά δάση κατά προτίμηση με αφθονία καρποφόρων θάμνων. Στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στη Δυτική Ροδόπη, o αγριόκουρκος απαντάται σε πυκνά, ώριμα μικτά δάση από κυρίως δασική (Pinus sylvestris) αλλά και Μαύρη πεύκη (P. nigra), ερυθρελάτης (επιστημονική ονομασία Picea abies) είναι ένα είδος αειθαλούς κωνοφόρου δέντρου, ιθαγενούς της Ευρώπης, που αποκαλείται και νορβηγικό έλατο. Ονομάζεται ερυθρελάτη ή κόκκινο έλατο λόγω των κλαδίσκων (νεαρών κλαδιών) που έχουν κοκκινωπή απόχρωση,οξιά (Fagus sylvatica) και λευκή ελάτη (Abies alba), με πυκνό υπόροφο αλλά και μικρά ξέφωτα. Ο αγριόκουρκος είναι δείκτης της καλής υγείας του δάσους: όταν μπορεί να επιβιώνει, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν όλα τα χαρακτηριστικά ενός δάσους πλούσιο σε βιολογική ποικιλότητα και ότι και πολλά άλλα είδη ζώων και φυτών μπορούν να ευδοκιμήσουν εκεί επίσης. Ο αγριόκουρκος είναι πολύ μεγάλο πουλί σχεδόν στο μέγεθος Μεγάλης ωτίδας (Otis tarda). Έχουν έντονο σεξουαλικό διμορφισμό, καθώς τα αρσενικά είναι σαφώς μεγαλύτερα από τα θηλυκά και με πιο όμορφα χρώματα. Έχουν μήκος 75-90 εκ., βάρος εώς 5 κιλά και άνοιγμα φτερών μέχρι 150 εκ., ενώ τα θηλυκά έχουν μήκος 54-63 εκ. και έχουν το μισό βάρος (βλ. Βιομετρικά στοιχεία). Η μεγαλύτερη καταγραφή βάρους σε αγριόκουρκο είναι 7,2 κιλά. Έχει γερό και στιβαρό σώμα, χοντρό γαμψό ράμφος, μακρύ χοντρό λαιμό και κοντά πόδια καλυμμένα στους ταρσούς από φτερά. Το αρσενικό είναι μαυρογάλανο με μεταλλική γαλαζοπράσινη γυαλάδα στο στήθος. Οι φτερούγες του είναι σκούρες καστανές εκτός από το κάτω μέρος που είναι ολόλευκο. Λευκά σημεία επίσης φέρει στα φτερά της ουράς (λευκά μπαλώματα που είναι πάντοτε διακριτά) και ένα ευδιάκριτο μπάλωμα στην μπροστινή βάση της φτερούγας. Το ράμφος είναι βαρύ και έντονα κυρτό με χρώμα που ποικίλει από ανοιχτό κίτρινο ως σχεδόν χρυσό. Η ουρά του τον περισσότερο καιρό είναι κλειστή, όμως ανοίγει σα βεντάλια κατά την επίδειξη. Επίσης πάνω από τα μάτια υπάρχει ένα κόκκινο φωτεινό σημείο του γυμνού δέρματος (που έχει και το θηλυκό όμως μικρότεοα και λιγότερο έντονο). Το θηλυκό είναι σαφώς μικρότερο και με λιγότερο εντυπωσιακά χρώματα, που χρησιμεύουν κυρίως για καμουφλάζ. Μοιάζει πάρα πολύ με θηλυκό Λυροπετεινό όμως διαφέρει ως εξής: Είναι πάντα εμφανώς μεγαλύτερο,έχει πιο φαρδύ λαιμό με πορτοκαλί-καφέ χρώμα από κάτω χωρίς ραβδώσεις, περισσότερα λευκά σημάδια στις φτερούγες και με πιο ανοιχτόχρωμη κοιλιά. Το ράμφος επίσης είναι πιο μεγάλο, κυρτό και γκρίζο και η ουρά είναι πιο μακριά. Κατά την απογείωση ο αγριόκουρκος κάνει έναν πολύ δυνατό θόρυβο φτεροκοπήματος, ώστε να τρομάξει τους πιθανούς εχθρούς του. Οι πιο μακρινές πτήσεις είναι γρήγορες και σε ευθεία, με γρήγορα φτεροκοπήματα ανάμεσα σε αερογλιστρήματα. Τροφή. Ο αγριόκουρκος τρέφεται με διάφορα είδη ζωικά και φυτικά. Τρέφεται με σκουλήκια, έντομα, σαλιγκάρια, σκαθάρια, βολβούς,φρέσκα φύλλα, άγριους καρπούς και τον χειμώνα τις βελόνες των κωνοφόρων που υπάτχουν παντού στην περιοχή. Αναλόγως της τροφής του είναι και τα περιττώματα του άλλοτε σκληρά σαν τις πέρδικας και άλλοτε σαν της κότας με περίπου 1 εκ διάμετρο και 5-6 εκ μήκος. O αγριόκουρκος είναι σπάνιο και πολύ τοπικό επιδημητικό είδος στην Ελλάδα. Ο κύριος όγκος του ελληνικού πληθυσμού απαντάται στα δάση της Δυτικής Ροδόπης, ενώ ελάχιστα ζευγάρια υπάρχουν επίσης στο δάσος του Λαϊλιά Σερρών και στον Άθω, όπου όμως η παρουσία του είδους προκαλεί ερωτηματικά σε αυτές τις δύο περιοχές. Υπάρχουν, τέλος, ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για την παρουσία του είδους στον Γράμμο. Το μέγεθος του ελληνικού πληθυσμού δεν είναι επακριβώς γνωστό: η πρώτη εκτίμηση τον υπολόγιζε σε 330-380 άτομα, ενώ σήμερα υπολογίζεται σε 225-313 ζευγάρια. Παρά τα σχεδόν ανεπαρκή στοιχεία του πληθυσμού στην χώρα, ο αγριόκουρκος κατατάχθηκε στα Τρωτά (VU) είδη. Η Ελλάδα είναι το νοτιότερο όριο της γεωγραφικής κατανομής του αγριόκουρκου στη Δυτική Παλαιαρκτική, ο δε ελληνικός πληθυσμός είναι απομονωμένος από τους υπόλοιπους των Βαλκανίων.