ประวัติคุณแม่ศรีรัตน์ ชัยชนะกล 1955-2025 скачать в хорошем качестве

ประวัติคุณแม่ศรีรัตน์ ชัยชนะกล 1955-2025

คุณแม่ศรีรัตน์ พบรักกับคุณพ่อไสว ซึ่งเป็นเพื่อนของพี่ชายที่มาเที่ยวที่บ้าน คุณพ่อไสวมาที่บ้านหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เคยได้พบกับคุณแม่ เมื่อมีโอกาสได้พบก็ประหลาดใจว่าผู้หญิงที่สวยงามน่ารักคนนี้คือใคร และหลังจากนั้น คุณแม่ศรีรัตน์ก็ได้ แต่งงานกับคุณพ่อไสว ชัยชนะกล และมีบุตร-ธิดา รวม 4 คน และหลานสาว 8 คนดังนี้ นางสาวิตรี มหไชยวณิช สมรส กับ นายวิสุทธิ์ มหไชยวณิช มีบุตรสาว 3 คน นางสาวสุพร ชัยชนะกล สมรสกับ นายภาคภูมิ เกียรติศรีชาติ มีบุตรสาว 2 คน นางสายสุรีย์ ทัฬหิกรณ์ สมรสกับ นายกิตติศักดิ์ ทัฬหิกรณ์ มีบุตรสาว 3 คน นายสิริเดช ชัยชนะกล คุณแม่ศรีรัตน์ ชัยชนะกล ได้รับเชื่อในพระเยซูคริสต์ และรับบัพติศมาที่คริสตจักรไมตรีจิตเมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2539 คุณพ่อและคุณแม่ ได้พาลูกๆทั้ง 4 คนมานมัสการพระเจ้าเป็นประจำในทุกวันอาทิตย์ คุณพ่อได้ทำงานรับใช้พระเจ้าหลายอย่างในคริสตจักรไมตรีจิต โดยที่มีคุณแม่เป็นผู้สนับสนุนการรับใช้พระเจ้าของคุณพ่อ คุณแม่ดูแลลูกๆทั้ง 4 คน และอบรมสั่งสอนด้วยความรักความเอาใจใส่ ดูแลบ้านและจัดการเตรียมอาหารในแต่ละวัน คุณแม่ชอบทำอาหาร และทำอาหารได้อร่อยน่าทาน คุณแม่ชอบถ่ายรูปอาหารเก็บเอาไว้ในโทรศัพท์มือถือ คุณแม่ไปเรียนทำขนม ท่านทำขนมเค้ก ขนมปัง คุกกี้ ทาร์ตผลไม้ ทาร์ตไข่ และลูกๆได้ทานอย่างเอร็ดอร่อย หลายครั้งท่านชอบนำสูตรมาประยุกต์และลองทำมาให้ลูกๆชิม มีครั้งหนึ่ง คุณแม่ทำเค้กผัก และข้าวผัดรวมมิตรสูตรพิเศษ สูตรอิตาเลี่ยน ผัดใส่เนยและชีส โรยผงออริกาโน่ โรสแมรี ปาปริก้า ใส่หมู่สับโปะปิดท้ายด้วยหมูกรอบ คุณแม่ชื่นชอบสูตรนี้มาก ลูกๆและคุณแม่รับประทานกันอย่างเอร็ดอร่อย คุณแม่มักจะทำข้าวต้มเครื่องเป็นอาหารมื้อดึกเพื่อให้คุณพ่อและลูกๆได้ทานให้อิ่มท้องก่อนที่จะเข้านอน คุณแม่ช่วยคุณพ่อทำงานที่บริษัท ท่านมักจะพาลูกๆขับรถออกไปเก็บบัญชีตามที่ต่างๆ ท่านมักจะเล่าความหลังให้ลูกๆฟังว่าสมัยก่อนที่ยังขับรถคันเก่าอยู่ หลายครั้งขับแล้วหม้อน้ำร้อนมีควันโขมง ต้องจอดรอจนกว่าหม้อน้ำจะเย็น และลูกๆก็รออยู่ข้างๆคุณแม่ด้วย คุณแม่ชอบพาลูกๆไปปิคนิคที่สวนสาธารณะใกล้บ้าน และพาไปว่ายน้ำทุกๆวันเสาร์ คุณแม่ว่ายน้ำเก่งมาก ท่านสามารถว่ายฟรีสไตล์และกลับตัวในน้ำ และว่ายต่อเนื่อง 4-5 รอบ ราวกับว่าท่านเป็นนางเงือก คุณแม่กับลูกๆว่ายน้ำ ส่วนคุณพ่อก็เล่นเทนนิสอยู่ในสโมสรเดียวกัน และหลังจากออกกำลังกายเสร็จพวกเราก็จะไปทานข้าวต้มกุ๊ยเจ้าประจำด้วยกัน เมื่อลูกๆเป็นวัยรุ่น คุณพ่อคุณแม่ได้ให้ลูกๆไปเรียนซัมเมอร์ต่างประเทศ คุณแม่จะโทรหาลูกแต่ละคน ทุกวันด้วยความคิดถึง คุณแม่ดูแลครอบครัวด้วยความรักและความเอาใจใส่อย่างอบอุ่นตลอดมา และท่านยังช่วยดูแลหลานๆทุกคนด้วยความรัก คุณแม่ชอบเล่าให้ฟังว่า ท่านเข็นรถเข็นหลานคนที่ 4 จากหน้าบ้านถึงหลังบ้านหลายรอบกว่าจะทำให้หยุดร้องไห้ได้ ท่านจะสอนลูกๆว่า ให้ดูแลหลานๆของท่านอย่างเอาใจใส่ ให้รักหลานของท่านทุกคนเท่าๆกัน อย่าเอามาเปรียบเทียบกัน เพราะแต่ละคนก็มีความดีงามและสวยงามในแบบฉบับของตนเอง คุณแม่เป็นอาม่าที่เป็นที่รักของหลานๆ ก่อนที่จะถึงวัยเข้าเรียนโรงเรียน และช่วงที่โรงเรียนมีวันหยุดหรือวันปิดเทอม หลานๆจะมาอยู่กับอาม่าที่บ้าน อาม่าจะซื้อขนมที่หลานๆชอบ ซึ่งอาม่าจำได้ว่าหลานแต่ละคนชอบกินอะไร พวกเรามักจะคิดว่าบ้านอาม่าเป็น 7-11 มีทั้งนมกล่อง โอวัลติน นมเปรี้ยวหลากหลายรสใส่ไว้ในตู้เย็น ยังมีขนมปัง แยมและเนย และขนมกรอบๆ ขนมขบเคี้ยวยี่ห้อต่างๆที่หม่าม้ามักจะห้ามพวกเราไม่ให้กินเยอะ แต่อาม่าก็เตรียมไว้อย่างจัดเต็ม และยังมีไอศกรีมทั้งแบบแท่ง และแบบถ้วย และมีไอศกรีนแม็กนั่มที่อาม่าชอบมากอีกด้วย อาม่ามักจะชวนหลานๆกินขนม และบอกว่ากินอันนี้สิ อันนี้อร่อย อันนี้ออกใหม่ อาม่าจะมีมุมพิเศษในบ้านที่เตรียมขนมเอาไว้ไปแจกเด็กๆที่โบสถ์ ทุกวันอาทิตย์หลังเลิกนมัสการ อาม่าจะถือกระเป๋าที่เต็มไปด้วยขนม เอาไปแจกให้เด็กๆห้องดาวิดน้อย อาม่าสามารถจำชื่อเด็กๆได้ และรู้ว่าเด็กๆแต่ละคนชอบขนมอะไร ตอนเย็นอาม่าชอบพาหลานๆไปอาบน้ำและให้แต่งตัวสวยๆ และพาหลานๆมาถ่ายรูปหน้าบ้าน อาม่าซื้อเสื้อผ้าสวยๆให้หลานๆเป็นประจำ อาม่ามักจะบอกว่าเด็กเล็กๆต้องใส่เสื้อใหม่ๆ เด็กผู้หญิงโตแล้วก็ต้องใส่กระโปรงสวยๆ และต้องนั่งให้เรียบร้อย อาม่าบอกว่าเวลาไปโบสถ์ก็ต้องแต่งตัวให้เรียบร้อยสวยงาม กระโปรงชุดที่อาม่าเลือกซื้อเป็นผ้าเนื้อดีทนทาน พวกเราจึงมีเสื้อผ้ามือ3 มือ4 มือ5 ใส่ต่อกันมาเป็นรุ่นๆ ช่วงที่โรคโควิดระบาด ครอบครัวเราไม่สามารถไปนมัสการที่คริสตจักร ภายหลังโบสถ์เปิดให้ไปนมัสการได้ แต่คุณแม่สุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงจึงไม่ได้ไปนมัสการที่คริสตจักรตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา วันที่ 17 ธันวาคม 2567 คุณแม่เข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลบางปะกอก1 ด้วยโรคงูสวัด ระหว่างพักรักษาตัวพบว่ามีก้อนเนื้อที่ใต้รักแร้ จึงได้ทำเอ็กซเรย์และตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ และพบว่าเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง หลังจากนั้นได้แอดมิทที่โรงพยาบาลศิริราชปิยมหาราชการุณย์ เพื่อที่จะดำเนินการรักษาโรคมะเร็ง แต่คุณแม่ไม่ประสงค์ที่จะทำการรักษา จึงได้ย้ายกลับมาพักรักษาตัวต่อที่โรงพยาบาลบางปะกอก 1 วันที่ 15 มกราคม 2568 คุณแม่ทำ CT SCAN และเจาะไขกระดูก ที่โรงพยาบาลบางปะกอก 1 และพบว่าเป็นมะเร็งระยะที่ 4 คุณแม่เริ่มทานยาคีโมครั้งแรกในเดือนมกราคม วันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2568 ก้อนที่รักแร้ใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ได้รับยาแก้ปวดที่ช่วยบรรเทาอาการทำให้ท่านยังยิ้มและพูดคุยกับคนที่มาเยี่ยมได้ คุณแม่เข้ารักษาในห้อง ICU และเมื่ออาการทุเลาลงก็ย้ายไปพักยังห้องพักผู้ป่วย คุณแม่เข้าออกห้อง ICU หลายครั้ง ก้อนมะเร็งที่บริเวณรักแร้ไม่ตอบสนองต่อยาคีโมและยาสเตียรอยด์ ในวันที่ 22 มีนาคม 2568 หลังจากพยาบาลเช็ดตัวคุณแม่เสร็จประมาณ 15:30น. คุณแม่นอนพักอย่าง สบายตัว อัตราการเต้นของหัวใจลดลงเรื่อยๆภายในเวลา 10 นาทีและในเวลา 16.01น. คุณแม่ได้จากไปอยู่กับพระเจ้าอย่างสงบ ณ โรงพยาบาลบางปะกอก 1 รวมอายุ 70 ปี