ศาลาริมทาง скачать в хорошем качестве

ศาลาริมทาง

#ghost #history #horror #creepypasta #ผี #ผีดุ #เรื่องผี #เรื่องผี #เรื่องสั้น ในคืนเดือนมืดที่ลมหนาวพัดผ่าน สายลมเย็นเฉียบพัดเสียดแทงผิวหนัง จนต้องกอดตัวเองเพื่อให้ความอบอุ่น บนถนนสายเล็กๆ ที่เงียบสงัด มีศาลาริมทาง ตั้งอยู่โดดเดี่ยว ท่ามกลางแสงไฟถนน ที่กระพริบๆ เหมือนจะดับ ศาลานั้น ดูเก่าแก่และทรุดโทรม หลังคามุงด้วยสังกะสี ที่ขึ้นสนิม และข้างๆ ศาลานั้น มีศาลเพียงตาเล็กๆตั้งอยู่ เศษธูปที่ไหม้หมดแล้ว และดอกไม้แห้งเหี่ยวถูกวางไว้รอบๆ ฐานของมัน "ศาลานี้มีคนเล่าเรื่องแปลกๆ กันเยอะนะ" เสียงของชายวัยกลางคนในร้านขายของชำใกล้ๆ เอ่ยขึ้น เมื่อหญิงสาวคนหนึ่ง ถามถึงสถานที่นั้น "เขาว่ากันว่ามีคนเคยเห็นเงาดำๆ เดินวนเวียนอยู่แถวนั้นตอนกลางคืน บางคนได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ เหมือนเด็ก แต่พอเดินไปดูก็ไม่เจอใคร" หญิงสาวคนนั้นชื่อ "เมย์" เธอเป็นนักข่าวท้องถิ่นที่กำลังตามสืบเรื่องราวลี้ลับในพื้นที่ เธอไม่เชื่อเรื่องผีหรือ วิญญาณ แต่เมื่อได้ยินเรื่องราวของศาลาริมทางนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะอยากพิสูจน์ คืนนั้น เมย์ขับรถมาหยุดอยู่หน้าศาลา เธอถือไฟฉายและกล้องถ่ายรูปไว้ในมือ สายลมเย็นพัดผ่านจนเธอรู้สึก ขนลุกโดยไม่รู้สาเหตุ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ศาลา เธอสังเกตเห็นว่าศาลเพียงตาข้างๆ มีรอยธูปใหม่ๆ ที่เพิ่งถูกจุด และมีดอกไม้สดวางอยู่ ทั้งที่ตอนกลางวันเธอเห็นว่ามันแห้งเหี่ยว "ใครมาทำตอนนี้นะ?" เมย์พึมพำกับตัวเอง ขณะที่เธอยกกล้องขึ้นถ่ายรูป ทันใดนั้นเอง เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้น จากด้านหลังของเธอ เสียงนั้นเหมือนเสียงเด็ก แต่ก็ฟังดูห่างไกลและแปลกประหลาด เมย์หันขวับไปมอง แต่ไม่เห็นใคร เธอรู้สึกเหมือนมีสายตาจับจ้องมาที่เธอจากความมืด เธอเปิดไฟฉายส่องไป ทั่วบริเวณ แต่กลับไม่พบอะไรนอกจากเงาของต้นไม้ที่ไหวไปมาตามแรงลม "ใครอยู่ตรงนั้น!" เมย์ตะโกนถามด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย ไม่มีคำตอบ นอกจากเสียงลมที่พัดผ่านและเสียงใบไม้เสียดสีกัน เธอตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ศาลเพียงตา สายตาของเธอจับจ้องไปยังฐานของมัน ซึ่งมีรอยเปื้อนสีแดงคล้าย เลือดหยดลงมา หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น ขณะที่เธอก้มลงดูใกล้ๆ ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง เธอหันกลับไปอีกครั้ง คราวนี้เธอเห็นเงาดำๆ ของเด็กผู้หญิง คนหนึ่งยืนอยู่ใต้ศาลา เด็กคนนั้นสวมชุดสีขาว ผมยาวปรกหน้า และกำลังยิ้มให้เธอ "หนู... มาทำอะไรที่นี่?" เมย์ถามด้วยเสียงสั่น แต่เด็กคนนั้นไม่ตอบ เพียงแต่ยืนนิ่งๆ และยิ้มเหมือนเดิม เมย์รู้สึกถึง ความเย็นเยียบที่แผ่ซ่านไปทั่วตัว ก่อนที่ไฟฉาย ในมือของเธอจะกระพริบและดับลง ความมืดเข้า ครอบคลุมทุกอย่าง เสียงหัวเราะของเด็กดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันฟังดูใกล้มาก เหมือนอยู่ข้างหูเธอ เมย์พยายามเปิดไฟฉายอีกครั้ง แต่ไม่สำเร็จ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาใช้แสงไฟจากหน้าจอ และเมื่อเธอ ส่องไปยังศาลาอีกครั้ง เด็กผู้หญิงคนนั้นก็หายไปแล้ว แต่ก่อนที่เมย์จะได้ถอนหายใจโล่งอก เธอรู้สึกถึงมือเล็กๆ ที่เย็นเฉียบแตะลงบนไหล่ของเธอ...