У нас вы можете посмотреть бесплатно මම නැතිවෙන හැටි - "විදර්ශනාව" - 2019/01/15 - පූජ්ය මාන්කඩවල සුදස්සන හිමි или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
අනුසය එහෙමත් නැත්නම් ආස්රව කෙලෙස් කියන්නෙ අපේ හිතේ සංසාරය පුරාවට පුරුදු වුන, පුරුදු කරපු දේ නිසා හිතේ හටගන්න දේවල්. බෑ බෑ කියල පැත්තකට දාල වැඩක් නෑ. ඒක තමයි හදාගන්න ඕන. සම්මා දිට්ඨියෙන් වෙන්නෙ අස්රව ගෙවෙන එක. එහෙම නැතුව භාවනාවෙන් පමණක් ආස්රව ගෙවෙනව වගේ එකක් හිතන් හිටියට එහෙම එකක් වෙන්නෙ නෑ. ඒව තදංග වශයෙන් නොපෙනී යන එක විතරයි වෙන්නෙ. සම්මා දිට්ඨිය ඇතිකරගත්තොත් වෙනස් වෙන්නෙ ඕනෑම දෙයක් දිහා බලන කෝණය. නිරුවත් මිනිහෙක් එහෙමත් නැතිනම් ගෑනියෙක් ඇස් ඉස්සරහට ආවත් එතන තියෙන්නෙ විඥඥානයක් ඇතුලට බැහැගත්තු මස් ගොඩක් ඕකෙන් මනස සංතර්පණය වේවිද කියල හිතල බලන්න? මොකෙන්ද මනස සන්තර්පණය වෙන්නෙ? ඇහෙන්ද? ස්පර්ෂයෙන්ද? ඇයි? ඔය දෙකෙන්ම මොකක්වත් ලැබෙනවද? ආසවක් හිතෙන්න තරම් දෙයක් කොහෙද තියෙන්නෙ? විඳීමක් ලබන්න තරම් දෙයක් කොහෙන්ද ලැබෙන්නෙ? අඩුම තරමෙ ඒක සුවදායක විඳිමක්ද? සුවදායක නම් එක දිගට ඒ දිහා බලන් ඉන්න පුලුවන් වෙන්න ඕන. ඒත් එහෙම සුවයක් ඒකෙ තියෙද? මොන තරම් නිහීන සතුටක්ද ඒ? දිට්ථිය සෘජු කරගත්ත කෙනෙකුට එහෙම දෙයක් දැක්කොත් එක මොහොතින් මතක් වෙන්නෙ ඔන්න ඔය ටික (ඇත්තටම නම් මේ ටික වෙන්නෙත් නෑ). අනිත් හැම දේටමත් එහෙමයි. ඒත් හැම පුද්ගලයෙකුටම ඇදුම්, නිවාස, බේත්හේත්, ආහාර කියන දේ සපයගන්නම වෙනව. භික්ෂුවටත් එහෙමයි. වෙනස තියෙන්නෙ උපයගන්න ඕනෙ නැති එක විතරයි. ඒව නැතිනම් ඕනෑම කෙනෙකුට මෙලොව වශයෙන් දුක් විඳින්න වෙනව. නමුත් ප්රශ්ණය වෙන්නෙම අපි නිවැරදිව ප්රශ්ණය කොටුකරගන්නෙ නැති එක. අපි ආහාර වශයෙන් මෙලොව තිබෙන දුක් ටික නැතිකරගන්න ගිහින් තන්හාව වශයෙන් තියෙන් දුක් ටිකක් ගොඩගහගන්නව දන්නෙම නැතුව. අපේ බුදුහාමුදුරුවො කියාදුන්නෙ ඔන්න ඔය තන්හාව නිසා ඇතිවන දුක් ටික නැති කරගන්න ක්රමය. ඕකට තමයි ආර්ය අශ්ඨාංගික මාර්ගය කියල දෙයක් අපට පනවල තියෙන්නෙ. ඒකෙ පලවෙනි එකෙ පලවෙනි එක තමයි සම්මා දිට්ඨි. ඒක මුලින්ම දේශනා කරල තියෙන්න හෙතුවත් ඒක නැතිව අනිත් ඒව කරන්න ගියොත් අනිවාර්යයෙන්ම තන්හා ගොඩට පනින නිසා. ඒක නිසා ඊටපස්සෙ සම්ම සංකප්ප, ආජීව, කම්මන්ත වගේ දේවල් තියෙන්නෙ. හැබැයි ඔය ඔක්කොම කරන්න ඕනෙ සම්මා දිට්ඨිය ඇතුව. සම්ම දිට්ඨිය භාවනා කරල ලබන්න බැහැ. ඒකට තමයි බුදුහාමුදුරුවො මේ ලෝකෙ පහල වෙලා දර්ෂනයක්, දිට්ඨියක්, දැක්මක් ඉදිපත් කලේ. ඒක ලබන්න පුලුවන් සද්දර්මස්රවණයෙන් සහ සත්පුරුෂ ආස්රයෙන්. එහෙම නැතුව ස්වාමි කෙනෙක් හරි ජී කෙනෙක් හරි කියන එක එහෙම පිටින් ඔලුවෙ ඔබාගෙන් ඉඳල මම මාර්ග ඵල ලදිමි කියල හිතන් හිටියම නන්නත්තාර වෙන එක නවත්වන්න බැහැ.. ඒත් දිට්ඨිය කෙලින් වුනොත් ඒක එක එල්ලෙම තමන්ට තේරෙනව. කල අකුසල මරණින් මතු නිශ්ක්රීය වෙයි. අලුත් කෙලෙස් නොඋපදී. මත්තෙහි කල යුත්තක් නොමැත. යලිත් නොඋපදී යන එක එක එල්ලෙම හිතට දැනෙනව. පරණ පොත් ලියල තියෙන සාසනයට අතිවිශාල සේවයක් කල ස්වාමින්වහන්සේලා සෑහෙන කාලෙකට කලින් ඉතා වැදගත් පොත් ලියල තියෙනව නමුත් මොකක්දෝ අවාසනාවකට ඒ කාලෙම මනුස්ස ලෝකෙ නිවන ‘අවුට් ඔෆ් ද ටොපික්’. එහෙම කාලෙක ලියවුනු දේ ගැන අපි එක එල්ලෙම හිතාගන්න එක වැරදියි. මොක්ද දැන් ගිහින් අහන්න ඒ ස්වාමීන්වහන්සේලා ජීවතුන් අතර නෑ නෙ. අනික එක පොතක් විතරක් පරිශීලනය කරල අදහසකට එන එකත් වැරදියි.. නිර්වාණය කියන්නෙ ලෝකයේ ප්රකෘතිය. ප්රකෘත්තිය දකින්න කරන්න ඕන මායාව විනිවිද දකින එකයි. එහෙම නැතුව මැජික් එකේ ඇත්ත හොයන්න කියල වෙනම අමුතු මැජික් එකක් දාන එක නෙවෙයි. ප්රඥාව තියෙනවනම් ඒක කාලයාට බැන බැන වැඩ පස්සට දමන එක කුසීත කමක්.