Ναυάγιο | Shipwreck (Apokopos)| Natalia Kotsani | Tasos Kofodimos | Ναταλια Κωτσάνη| Τάσος Κοφοδήμος скачать в хорошем качестве

Ναυάγιο | Shipwreck (Apokopos)| Natalia Kotsani | Tasos Kofodimos | Ναταλια Κωτσάνη| Τάσος Κοφοδήμος

Apokopos by Bergadis Natalia Kotsani | Tasos Kofodimos Απόκοπος του Μπεργαδή Ναταλία Κωτσάνη | Τάσος Κοφοδήμος X. Ναυάγιο Τάσος Κοφοδήμος: φωνή, λαούτο Ναταλία Κωτσάνη: φωνή, πιάνο Ross Daly: λύρα Βασίλης Ρακόπουλος: ηλεκτροκλασική κιθάρα Βαγγέλης Ζωγράφος: κοντραμπάσο Άγγελος Πολυχρόνου: drums Μουσική: Ναταλία Κωτσάνη - Τάσος Κοφοδήμος Στίχοι: Από το ποίημα Απόκοπος του Μπεργαδή Eίχαμεν πρώτην αδελφήν οκάπου παντρεμένην, μακρά από την πατρίδα μας από καιρού σταλμένην. Έδοξεν του πατέρα μας εις αύτην να μας στείλει να συγχαρούμεν μετ' αυτήν ως αδελφοί και φίλοι. Λοιπόν του δρόμου την οδόν επήραμεν, και τότες ο νους μας εκλονίζετο το στρέμμα νάναι πότες. Και ο λογισμός εκόπτετον και εις κακόν εκίνα, τον θάνατον στην ξενιτειάν ο νους μας επρομήνα. Tρεις ώρες ουκ ετρέχαμεν, κ' εχάθηκεν το κάστρον, κ' εις άλλην μιαν εσπέρωσεν κ' εφάνην πρώτον άστρον. Κ' έδειξεν τότ' εξαστεριά ομοίως κ' ευδιά μεγάλη· κ' η νύκτα εκαλοφόρεσεν, το δεν εποίκεν άλλη. Tα παλληκάρια ηγάλλουντα, όλοι εκαλοφορούσαν, και μετά πόθου και χαράς τον δρόμον εκρατούσαν. Eκεί προς το μεσάνυκτον η ξαστεριά εσκοτίσθην, οι άνεμοι εταράχθησαν κ' η θάλασσα βρουχίσθην. Εσυχνοβρόντα κ' ήστραπτεν, κ' η συννεφιά πονάτον, πώς να προσφέρει κίνδυνον τότες οικονομάτον· Kαι ως της σφαγής το πρόβατον εις του σφακτή το χέριν κείτεται δίχ' απαντοχής και βλέπει το μαχαίριν, ίτις εμείς τον θάνατον εμπρός τον εθωρούμαν· στον άδην να κατέβωμεν ως θαρρετά κρατούμαν· διατί τα κύματ' ήρχονταν ενάντιον του ανέμου, κ' οι ναύτες εφοβήθησαν κ' ηρχίσασι να τρέμου. K' ευθύς καθούριν έσωσεν με την βροντήν και χιόνιν, και άμα τω σώσειν ήρπαξεν τ’ αριστερόν τιμόνιν· τότε το ξύλον έπεσεν, στ' αριστερόν επάγην, κ' επήκεν κτύπον φοβερόν και, ως έδειξεν ερράγην· Kαι δεύτερον μας έσωσε κύμα με το καθούριν, και το νερόν τ' αμέτρητον μας έκαμεν κιβούριν. Hύρε μας περιλαμπαστούς και σφικταγκαλιασμένους η του θανάτου συμφορά, και άπειρα λυπημένους· κ' εις τον βυθόν μας έριξεν αγκαλιαστούς ομάδιν, και ο Xάρος μας εδέχθηκεν σύμψυχους εις τον άδην. Kαι τ' άλλον τότε του λαού ουκ είδαμεν τι εγένη, αμή χωρίσαμεν εμείς, και αυτοί απ’ εμας ως ξένοι.