У нас вы можете посмотреть бесплатно Selîm Temo - Keştiya Bayê или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
Dembaş gelî mêvanên delal, Ji bo pêşxistina kenala min a YouTubeê hûn dikarin bibin endam û alîkarî bidin. / Merhaba sevgili misafirler, YouTube kanalımın gelişmesi için üye olup destek sunabilirsiniz: https://buymeacoffee.com/selimtemo Ayrıcalıklardan yararlanmak için bu kanala katılın: / @selimtemoo Dixwîne: Selîm Temo Muzîk: Hakan ? ku bo "Şerê Terxan" a Delîl Dîlanarî amade kiriye. Dîmen: Ji aliyê Şafiî Ergul ve hatiye amadekirin. / @mehmetsafiergul4415 KEŞTIYA BAYÊ ji welatê şînê ber bi Cotmehê ve baskên perpisandî bûn min çi sermiyan hebe tu dihatî ji nava refên kewên birîndar, di çavên te de xweliya şevbayê xemê di sînga min de bêhna pizirkên zarokatiyê ku ti kes ne dermanê xwe bû yek ji nişkê ve radibû, berçavka xwe dişikand, rûyê xwe dimerisand asoya li pişt kolanan veşartî, gazî dikir ji deşteke bêserûbinî, dilîland û wî bajarê bi zimanekî din honandî, qesta parsûyên min ên kêrkirî dikir xizanî ku dînê evînê ye, li ber rawestgehan ji hev derdixist birû û bijangên me tu dihatî, mîna ti kes ji ti kesî hez nekiribe mîna ti kes ji ti kesî ji ti kesî min hestek dimeyand ku jê re bêjim evîn mîna şemamoka dardekirî xemgîn kolanên Anqerê tije dibûn bi Ezirgana te û kefa destê min bi ramûsanên te Alawiyên şevê bûn em, qulingên demê bûn; me ti fikarek tine bû ji rojê te stran digotin bi Kirmanckiya xwe ya fireh, çerx û sema digeriya li dor porê te kûrahiyek, avek, xewnerojek û li şûna simbêlên min bîranînên kitanî çi dibêjin, belkî tiştekî nabêjin bo xortaniya min a bi du zermemikên te xwîdayî ji bo xatirê qehweyan û parkan here bibîne wê jûra bi pênûsa min beriqî bibîne ku çi miriyekî çeleng bûm, teliyayî li ber tîrên gewrebozan qîzînên serdevraketî, bulwarên sterîl; kevnefeodalîteya liberşevêketî şaşiya bi kevnehavînekê re paldayî; ku eşq jiyan bû bo min, lê telefat li cem te niha çi bikim çavikek li dolabeke şikestî nayê, dûkela çermê te li ser lêvan êvar bihesibîne çûyîna ewran berê min her li kû be, bêje çûyîn çi peyveke dirêj e bêje tûşî tiştan bûm, bi gellek tiştan dizanim, gellekî cemidîm piştî xewnê bi rikeke demode di orkestraya qerebalixê de kemaneke jiheddêxwederketî lê ax nîne ji dilpakiyê zêde min ‘ebayek, bi min re diaxive şûna birîna min jî navê min bibihîze gava dergistiyan dem dizîn bi navranên xwe yên qurifokî bizanibe dilê min bar e li ser dilê min, ku çi mêr bûm gava peyvên te radiketin te ji hemû şibakan li min dinihêrî, min birînek bi bîr dianî nizanim di sînga kê de ketî bûm -meêşîne siya çûkên êşiyayî jî-, min xerîbiya xwe dikir li kuncê demê ne hatina şevê bûm ez, ne sotina gulê bûm, mehrûm û qewirî ji paxila derfetekê ji şerbikên çembilşikestî diçirûsî olana şevê, straneke zîz li pey trênê dixulxulî weke yekê sebra xwe bi aşkirinê nayne qurre bûm, ax çûyîn çiqas li min tê li pey şopa derwêşên hevçerx dibînim ku têr e ax ji xortaniya min a seridî ji qulingên malên tarî, ji kujînekên qeşemgirtî hatim bi ser şanikên te ve tu nizanî ey evîn, çawa li destê te dipirsîn peyivên ji kevnedastanan pengizî bayê geliyên dûr li ser eniya min dileyîst, dizûriya leylana asoyeke gilover li dora min hevalên kuştî û dayox, ax ku Kurdînî nifira sedsala zikreş bû êdî ka bêje çi bû ya ji lêvên te nebarî, ma min jî evînek nebe piştî saxmayînekê xayîs, xeterok û dilmayî me, nizanim çi me li kolanên gewr ên bajarên radayî man di dilê çûkekî de tiştên te nedayî min ku dilekî sar û ava li hevrazê aşekî bûn nîvco me, neyarê xwe me, li pey şopa xwe me ku ji xwîna şirikî dinasim dipale şeveke ji şevanî paştir gava xewnekê dibînim di xewna xwe de dipelişe rabirdûyek li pey min mîna hespên serberdayî nedîtî nebînayî kulmalê mala xwe me, salixdana çîroka xwe me ku wa ji bîr dikî li deverekê gava pel ên dîroka çongan dinivîsin li ber derazînka demsalê serî tewandin rabe bide nava qehweyan, tê kevneminekê bibînî di hinava dûxana zelal de kovana xwe tamîşkî, kesera xwe ji rêzê, rûyê xwe bi gûzanên ko qeşartî a ji kufik û peykerên ecêb mayî; navekî xwe tine li ber destarê şînê -ku ne bajarê min bû, piştî her şikestinê vedigeriyam ser sê prensîbên şoreşê: bide pey a zehmettir, berpala xwe li ti deverê xweş neke û biqere here! Keştiya Bayê, çapa 4. Weşanên Dara, r. 44-47.