Χριστός Γεννάται - Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας скачать в хорошем качестве

Χριστός Γεννάται - Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Τα Χριστούγεννα οι καμπάνες μας χτυπούν πολύ χαρμόσυνα, έχουν κάποια ιδιαίτερη χάρη σήμερα και μελωδικότατα διαλαλούν: Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται. Λοιπόν Χριστέ μου, καλώς μας ήρθες, καλώς κόπιασες στη γη μας, στην εξορία μας. Ήρθες να δεις τα χάλια μας και την κατάντια της παρακοής και της αποστασίας μας. Ας είναι ευλογημένη η Είσοδός Σου, η Γέννησή Σου και η έξοδός Σου, η Ανάστασή Σου. Ήρθες, εκένωσες εαυτόν, σε ανυμνούμε με όλη μας την ψυχή, τα δάκρυα τρέχουν, κυλούν μόνα τους. Η χαρά παίρνει και δίνει. Τα θεία νοήματα της θείας κενώσεως είναι ανυπόφορα από τη χαρμονή τους. Θεέ μου! Τι Θεός είσαι; Τι γίνεται με αυτή τη μεγαλωσύνη Σου; Μένω σαν κεραυνόπληκτος από θαυμασμό σε θαυμασμό! Τι μέλλει γενέσθαι στον επουράνιο κόσμο; Κάλλη, κάλλη θα βλέπει ο φτηνός άνθρωπος και θα εξίσταται στα του Θεού θαυμάσια. Ω Θεϊκό βρέφος! πόσο απλά, ταπεινά και αθόρυβα ήρθες κοντά μας! Η Γέννησή Σου η αθόρυβος μοιάζει σαν την απαλή δροσούλα και σαν το χιονάκι που πέφτει τη νύχτα ήσυχα-ήσυχα και δίνει τόση λευκότητα στη φύση και πάρα πολλή χαρά και αγαλλίαση στον άνθρωπο. Πόσα και πόσα βρέφη δεν θα γεννήθηκαν την ίδια νύχτα; Το βρέφος αυτό όμως είναι η ενσαρκωμένη Αλήθεια και Αγάπη, είναι ο προαιώνιος υπάρχων Θεός. Η γέννησή Σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως. Η μοναδική γνώση διέλυσε τα σκοτάδια και κατήργησε το ψεύδος· ο άνθρωπος απέκτησε πυξίδα, η Αλήθεια ήρθε, το Φως ανέτειλε και ο απεγνωσμένος οδοιπόρος της γης βρήκε προσανατολισμό. Ω φως Θεού, πώς τον καταυγάζεις τον άνθρωπο της προσευχής και τον κάνεις άλλον, τον πριν έξαλλον και εκπτωτικόν! Ω εράσμιο φως, πόσο σε ποθώ, σε νοσταλγώ, Σε υπεραγαπώ. Πότε θα έρθεις να πληρώσεις όλον με με το κάλλος Σου; Δεν ξέρεις πόσο σε περιμένω! Και τούτο γιατί είμαι τυφλός και σκοντάφτω και κάνω του κόσμου τις αμαρτίες. Λοιπόν Χριστέ μου, νοητέ Ήλιε, πόσο κυριαρχούσε το ψεύδος των ψευδοθεών πριν μας έρθεις με τη Γέννησή Σου; Τα αμυδρά φώτα των ποιητών και φιλοσόφων δεν ήταν σε θέση να διαλύσουν τα πυκνά σκοτάδια της αθεΐας. Ήρθες το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, το σωστικό φως εκείνο το παγερό χειμωνιάτικο βράδυ στη Βηθλεέμ. Έγινες μικρός για να μας κάνεις μεγάλους, έγινες αδύνατος για να μας κάνεις δυνατούς. Ήρθες κλαίγοντας στον κόσμο για να στεγνώσεις τα δάκρυά μας. Ω πόσο πονώ ψυχικά που δεν βρήκες μία θέση σε ολόκληρο τον κόσμο και τούτο για να έχουμε εμείς μία θέση στη βασιλεία των ουρανών. Θεέ μου, Χριστέ μου, μα τι είσαι πια; Η καρδιά μου πάει να σπάσει, μα πόσο γλυκός είσαι! Τι να πω; Απορώ μαζί Σου, σαν το κεράκι λιώνει η καρδιά μου και τούτο διότι σε όλα είμαι ανάξιος και ανίκανος. Πότε μα πότε θα σε δω, Πατέρα μου; Ω, δεν πρόκειται να ζήσω αν γίνει κάτι τέτοιο, γιατί ποια φύσις κτιστή ημπορεί να σε βαστάξει; Η γλυκύτης Σου υπερβαίνει κάθε έννοια και λόγο. Ανυμνήσατε, ω λαοί, τη Γέννηση του Χριστού μου, σκιρτήσατε εν ευφροσύνη, γιατί είναι ο μοναδικός, ο αποκλειστικός Δημιουργός του σύμπαντος, αλλά και ο μόνος που πληρώνει τρομερά την καρδιά από αγάπη και θείον Έρωτα. Εξίσταμαι, φρίττω, δεν ξέρω τι να πω για τον Θεό Πατέρα μου. Ω ποιον Θεό έχουμε και εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε τι μας γίνεται. Η φτωχή ψυχούλα μου πανηγυρίζει από αγάπη και κλάμα στην αγιοτάτη αγκαλιά του Θεού Πατέρα. Χαρά σε Σένα, Θεϊκό βρέφος, και σωτηρία σε μένα. Πόσες και πόσες ευχαριστίες Σου οφείλω, Θεέ μου, που με αξιώνεις να ομιλώ μαζί Σου, σηκώνοντάς με τη νύχτα, στην ήσυχη ατμόσφαιρα, για να κάνουμε τις άγιες συναντήσεις μας. Τυπικά Σε πίστευα, Σε ομολογούσα και Σε ένιωθα, γι’ αυτό και έχω ένα τόσο βεβαρημένο ποινικό. Ω Θεέ μου και γλυκύτατε Πατέρα μου, πόση υπομονή μου έκανες, πώς με ανεχόσουν; Γιατί να Σε πικράνω με την τυπικότητά μου; Εγώ, το κακό στοιχείο, εκπλήττομαι στην απέραντη καρδιά Σου πώς δεν με σιχάθηκες. Με το να με αγαπάς, με το να μη Σε αγαπώ και να μη Σε νιώθω με πίστη Πατέρα. Έπεσα νοερώς στην αγκαλιά Του και έκλαψα· έκλαψα, έχυσα δάκρυα μετανοίας και μεταμέλειας ζητώντας να μου συγχωρέσει την ασέβεια της καρδιάς. Ω πόση ανακούφιση που ένιωσα. Ελπίζω πως συνέχεια θα μετανοώ με τη Χάρη Του για να Του γλυκάνω την πικραμένη μαζί μου καρδιά Του. Αν αυτό κατορθωθεί, λογίζομαι πως η καρδιά του Θεού Πατέρα θα ανοίξει και θα πληρώσει τη δική μου την άχαρη με θεϊκή χριστότητα, έρωτα θείον και φως εράσμιον. Θεούλη μου, για όλα, όλα Σε ευχαριστώ! Εύχομαι ο Θεός να μας αξιώσει να σκηνώσει μέσα στις καρδιές μας, να Τον νιώθουμε ζώντα, αληθινό και τώρα και αιώνια εις τη βασιλεία Του.