Γιατί η Κίνα απελευθέρωσε εκατομμύρια κουνέλια στην έρημο // Άκου να δεις! скачать в хорошем качестве

Γιατί η Κίνα απελευθέρωσε εκατομμύρια κουνέλια στην έρημο // Άκου να δεις!

Μια έρημος που στην Κίνα αποκαλούσαν «Θάλασσα του Θανάτου», καταπίνοντας γη και ολόκληρα χωριά. Μέχρι που ένας άνδρας είχε μια φαινομενικά παράλογη ιδέα: να απελευθερώσει μέσα της χιλιάδες κουνέλια. Αυτή είναι η απίστευτη ιστορία για το πώς ένα από τα πιο καταστροφικά ζώα του πλανήτη, έγινε το κλειδί για να μετατραπεί η κόλαση... σε παράδεισο. Και στην πορεία, να κάνει τους ντόπιους πλούσιους. Είναι όμως αυτή όλη η αλήθεια; Η πραγματική ιστορία είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή και πολύ πιο σύνθετη από έναν απλό, χαριτωμένο μύθο με κουνέλια. Το Πρόβλημα - Η Έρημος του Θανάτου Στη βόρεια Κίνα, στην αυτόνομη περιοχή της Εσωτερικής Μογγολίας, απλώνεται η έβδομη μεγαλύτερη έρημος της χώρας. Το όνομά της είναι Κουμπούτσι. Στα μογγολικά, σημαίνει «η χορδή στο τόξο», καθώς απλώνεται σαν μια καμπύλη λωρίδα άμμου νότια του Κίτρινου Ποταμού. Για αιώνες, όμως, οι ντόπιοι την αποκαλούσαν αλλιώς: «Η Θάλασσα του Θανάτου». Και είχαν τους λόγους τους. Για δεκαετίες, η Κουμπούτσι δεν ήταν απλώς μια έρημος. Ήταν ένας ζωντανός εφιάλτης που επεκτεινόταν, καταπίνοντας γόνιμη γη, βοσκοτόπια και ολόκληρα χωριά. Οι τεράστιες αμμοθύελλες που ξεκινούσαν από εδώ και τις γειτονικές ερήμους, όπως η Γκόμπι, ταξίδευαν εκατοντάδες χιλιόμετρα, φτάνοντας μέχρι και το Πεκίνο. Οι κάτοικοι, κυρίως βοσκοί, ζούσαν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, χωρίς πρόσβαση σε νερό, ρεύμα ή δρόμους, παγιδευμένοι από την ίδια τους τη γη. Το να φύγεις από το χωριό σου για την κοντινότερη πόλη, μπορούσε να σου πάρει μέρες, με τα πόδια ή με καμήλες. Το πρόβλημα δεν ήταν απλώς τοπικό. Η ερημοποίηση είναι μια παγκόσμια απειλή που υποβαθμίζει τεράστιες εκτάσεις του πλανήτη και επηρεάζει τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Η Κίνα, αντιμέτωπη με μια από τις πιο επιθετικές μορφές ερημοποίησης, έπρεπε να δράσει. Οι πρώτες προσπάθειες δενδροφύτευσης, που ξεκίνησαν από τη δεκαετία του '70 με προγράμματα όπως το «Μεγάλο Πράσινο Τείχος», είχαν περιορισμένη επιτυχία. Οι δυνατοί άνεμοι και η κινούμενη άμμος δεν άφηναν σχεδόν τίποτα να ριζώσει. Η έρημος φαινόταν ανίκητη. Η κατάσταση έμοιαζε απελπιστική, μέχρι που ένας άνθρωπος, γέννημα θρέμμα αυτής της αφιλόξενης γης, αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση. Η Παράξενη Ιδέα - Η Αλήθεια Πίσω από τα Κουνέλια Το 1988, ένας νεαρός επιχειρηματίας ονόματι Γουάνγκ Γουενμπιάο, ανέλαβε τη διεύθυνση ενός κρατικού εργοστασίου αλατιού, που βρισκόταν στην καρδιά της ερήμου και στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του εργοστασίου, όμως, δεν ήταν οικονομικό. Ήταν η ίδια η έρημος. Οι αμμόλοφοι απειλούσαν να το καταπιούν, ενώ η έλλειψη δρόμων έκανε σχεδόν αδύνατη τη μεταφορά του αλατιού. Ο Γουάνγκ κατάλαβε πως για να σώσει την επιχείρησή του, έπρεπε πρώτα να δαμάσει την έρημο. Και κάπου εδώ, η ιστορία αρχίζει να θυμίζει παραμύθι. Σύμφωνα με έναν πολύ δημοφιλή μύθο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, ο Γουάνγκ είχε μια ιδιοφυή αλλά παράξενη ιδέα: τα κουνέλια. Η θεωρία ήταν απλή: χιλιάδες κουνέλια, που σε άλλα μέρη όπως η Αυστραλία θεωρούνται μάστιγα, εδώ θα γίνονταν σύμμαχοι. Θα έτρωγαν τα άγρια χόρτα, τα κόπρανά τους θα γίνονταν φυσικό λίπασμα και το σκάψιμό τους θα βοηθούσε το έδαφος. Αυτή η ιστορία είναι όντως συναρπαστική. Και ναι, υπάρχει μια οικονομία γύρω από την κτηνοτροφία στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της εκτροφής κουνελιών, που βοήθησε πολλούς ντόπιους. Ωστόσο, η ιδέα ότι εκατομμύρια κουνέλια αφέθηκαν ελεύθερα και ως δια μαγείας πρασίνισαν την έρημο, είναι απλώς ένας μύθος. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο φιλόδοξη και βασίζεται στην επιστήμη, την τεχνολογία και μια έξυπνη οικονομική στρατηγική. Τα κουνέλια ήταν ένα πολύ μικρό κομμάτι ενός γιγαντιαίου παζλ. Η πραγματική λύση δεν ήταν ένα «μαγικό» ζώο, αλλά ένα «μαγικό» φυτό και, πάνω απ’ όλα, η ανθρώπινη εφευρετικότητα. Η Επανάσταση σε Δράση - Πώς Πραγματικά Λειτούργησε Η πραγματική αλλαγή στην Κουμπούτσι ξεκίνησε όταν ο Γουάνγκ Γουενμπιάο αποφάσισε να επενδύσει μέρος από τα κέρδη του εργοστασίου αλατιού για να φτιάξει δρόμους. Ο πρώτος δρόμος μέσα στην έρημο, μήκους 65 χιλιομέτρων, ήταν ένα έργο ζωής και θανάτου. Για να τον προστατεύσουν από την άμμο, οι εργάτες άρχισαν να φυτεύουν θάμνους στις άκρες του. Εδώ αποκαλύφθηκε ο πραγματικός πρωταγωνιστής: η γλυκόριζα. Ένα φυτό εξαιρετικά ανθεκτικό, που οι βαθιές του ρίζες «κλειδώνουν» την άμμο και σταθεροποιούν το έδαφος. Ταυτόχρονα, η καλλιέργειά της, ως βασικό συστατικό της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής, δημιούργησε μια νέα πηγή εισοδήματος για τους αγρότες. Αυτό ήταν το κλειδί: η οικολογική αποκατάσταση συνδέθηκε με την οικονομική ανάπτυξη. Η εταιρεία του Γουάνγκ, Elion Group, δεν προσπαθούσε απλώς να φυτέψει δέντρα• έχτιζε μια ολόκληρη «πράσινη» οικονομία. Αυτό το μοντέλο, γνωστό ως «Μοντέλο Κουμπούτσι», εξελίχθηκε και περιλάμβανε καινοτόμες τεχνικές: Βήμα 1: Σταθεροποίηση της άμμου. Αρχικά, δημιουργήθηκαν πλέγματα από άχυρο πάνω στην άμμο. Αυτά μείωναν την ταχύτητα του ανέμου και παγίδευαν την υγρασία, δίνοντας μια ευκαιρία στους σπόρους να φυτρώσουν.