Οι Πιο Απάνθρωποι Θάνατοι Στρατιωτών στο Ανατολικό Μέτωπο скачать в хорошем качестве

Οι Πιο Απάνθρωποι Θάνατοι Στρατιωτών στο Ανατολικό Μέτωπο

Ο πόλεμος στο Ανατολικό Μέτωπο δεν καθορίστηκε μόνο από μαζικές μάχες και στρατιωτικές στρατηγικές, αλλά και από τη φρικτή βαρβαρότητα με την οποία πέθαναν εκατομμύρια άνθρωποι, παγιδευμένοι ανάμεσα στη λάσπη, τον πάγο και τη φωτιά. Από τα στρατόπεδα αιχμαλώτων όπου οι Σοβιετικοί πέθαιναν από την πείνα και τον τύφο εκτεθειμένοι στα στοιχεία της φύσης, μέχρι τις μάχες σώμα με σώμα στα ερείπια των κατεστραμμένων πόλεων, ο θάνατος στην Ανατολή ήταν μια συνεχής, αόρατη και συχνά ανώνυμη παρουσία. Δεν υπήρχαν ήρωες σε αυτά τα παγωμένα χαρακώματα — μόνο σώματα που εξαφανίζονταν στο χιόνι ή καταπίνονταν από τη λάσπη χωρίς να αφήσουν ίχνος. Οι μαρτυρίες αποκαλύπτουν απάνθρωπες σκηνές: στρατιώτες γδαρμένοι στα δάση του Ίβαλο, Σοβιετικά στρατεύματα εκτελεσμένα από τους ίδιους τους αξιωματικούς τους βάσει της Διαταγής 227, αντάρτες κρεμασμένοι στις πλατείες ως αντίποινα, τραυματίες εγκαταλελειμμένοι στο Στάλινγκραντ χωρίς καμία βοήθεια και πολίτες στο Λένινγκραντ που πέθαιναν από την πείνα ενώ έβραζαν χαρτί για να επιβιώσουν. Κάθε επεισόδιο αποκαλύπτει ένα επίπεδο βαρβαρότητας που ξεπερνά τον παραδοσιακό πόλεμο — έναν ολοκληρωτικό πόλεμο όπου ο θάνατος ήταν τιμωρία, προειδοποίηση και αναπόφευκτη μοίρα. Η βία ήταν οργανωμένη, μερικές φορές τελετουργική και σχεδόν πάντα αποσιωπημένη. Ανάμεσα στο ατσάλι των εκτοξευτών Κατιούσα, τις μαζικές εκτελέσεις στο Κατίν και τους αργούς θανάτους στους βάλτους του Λένινγκραντ, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος πήρε στην Ανατολή την πιο ανελέητη μορφή του. Κανείς δεν έμεινε αλώβητος — ούτε ο στρατιώτης, ούτε ο άμαχος, ούτε ο αιχμάλωτος. Αυτό το κείμενο ανασυνθέτει αυτούς τους θανάτους για να δείξει αυτό που συχνά παραλείπει η επίσημη ιστορία: ότι στο Ανατολικό Μέτωπο, ο πραγματικός εχθρός δεν ήταν πάντα ο άλλος στρατός, αλλά η πείνα, το ψύχος, ο φόβος και η εγκατάλειψη. Εκεί, ο θάνατος δεν ήταν γεγονός. Ήταν ο κανόνας.