Скачать с ютуб Od fanatycznej nazistowskiej wdowy po masowym mordercy do sadystycznego oprawcy - Lina Heydrich в хорошем качестве

Od fanatycznej nazistowskiej wdowy po masowym mordercy do sadystycznego oprawcy - Lina Heydrich

...Otrzymywali niewiele jedzenia, a świadkowie twierdzili, że znęcała się nad nimi fizycznie i źle traktowała swoich żydowskich robotników przymusowych. Według późniejszych zeznań, obserwowała pracowników przez lornetkę i kazała strażnikom SS biczować tych, którzy pracowali zbyt wolno. Pluła lub biła żydowskich robotników przymusowych, gdy ich zachowanie nie wydawało jej się pełne szacunku. Dopiero w lutym 1944 r. więźniowie z getta w Theresienstadt całkowicie przestali pracować w Panenskych Břežanach. Lina Heydrich wyłudziła jednak od Himmlera przynajmniej jakąś rekompensatę: Z Flossenbürga otrzymała grupę piętnastu Świadków Jehowy. Wielokrotnie odmawiała prośbom z ich macierzystego obozu koncentracyjnego we Flossenbürgu, aby odpowiednio płacić za czynsz. W końcu sprawa zaszła tak daleko, że sam Himmler zaczął dokonywać płatności w jej imieniu z własnego konta. 24 października 1943 r. Klaus, jedno z czworga dzieci Heydricha, zginął w wyniku wypadku komunikacyjnego, gdy jechał na rowerze ze swoim bratem Heiderem na dziedzińcu zamku Panenské Břežany. Widząc, że brama na ulicę jest otwarta, Klaus wyjechał na ulicę, gdzie został potrącony przez nadjeżdżającą małą ciężarówkę. Zaraz po wypadku żydowski lekarz, który był w grupie roboczej na zamku, udzielił chłopcu pierwszej pomocy, ale obrażenia okazały się śmiertelne i Klaus zmarł później tego samego popołudnia. Lina postanowiła pochować Klausa w zamkowym ogrodzie, a grób wykopali żydowscy więźniowie. Jednak w przeddzień pogrzebu Lina zdecydowała, że miejsce ostatniego spoczynku jej aryjskiego dziecka nie może być wykopane przez Żydów i do rana niemieccy żołnierze wykopali i dekorowali nowy grób. Lina chciała następnie rozstrzelać kierowcę Karela Kašpara i wszystkich pasażerów, ale śledztwo wykazało, że kierowca nie jest winny. Po wojnie jeden z naocznych świadków wspominał, że widział Linę Heydrich stojącą z gośćmi przed wejściem do zamku i mówiącą: „Das ist alles meine”, co oznacza „To wszystko moje”. Myliła się jednak. Rodzina mieszkała w zamku do kwietnia 1945 roku, kiedy to wraz z wieloma innymi Niemcami opuścili okolicę, uciekając przed nacierającą sowiecką Armią Czerwoną. Przed wyjazdem kazała ubić króliki, gęsi i kury, a słoiki z zakonserwowanym mięsem zabrała ze sobą. Uścisnęła dłoń każdemu z pracowników zamku i obiecała im emeryturę, ponieważ wierzyła, że wróci do swojego zamku. Jednak nigdy tego nie zrobiła. W drugiej połowie 1945 r. Lina w końcu przyjechała z dziećmi do rodzinnego Fehmarn. W 1948 r. czechosłowacki Nadzwyczajny Sąd Ludowy skazał ją zaocznie na dożywocie. Przez 2 lata Lina musiała ukrywać się przed władzami w obawie przed ekstradycją do Czechosłowacji. Jednak władze brytyjskie ostatecznie odrzuciły wniosek rządu czechosłowackiego o ekstradycję Liny Heydrich do Czechosłowacji. W ciągu następnej dekady Lina miała jedynie ograniczone dochody. Jej dom w Fehmarn, który został tymczasowo skonfiskowany przez Brytyjczyków po wojnie, został jej zwrócony. Wielokrotnie ubiegała się o emeryturę generalską, mimo że Heydrich, jako generał SS, nie był według niemieckich władz „żołnierzem”, a zbrodniarzem wojennym. Ostatecznie jednak przyznano jej rentę wdowią. W 1965 roku poznała fińskiego reżysera teatralnego Mauno Manninena, którego poślubiła w celu zmiany nazwiska. Następnie Lina prowadziła dawny letni dom Reinharda Heydricha w Fehmarn jako restaurację i zajazd. Znaczną część jej klientów stanowili byli zwolennicy reżimu nazistowskiego, którzy wspominali „stare dobre czasy”. Restauracja spłonęła jednak w lutym 1969 roku. Jej mąż Mauno Manninen zmarł we wrześniu tego samego roku. W 1976 roku opublikowała wspomnienia zatytułowane „Życie ze zbrodniarzem wojennym”. Wielokrotnie z nostalgią wspominała okres swojego życia w protektoracie i nawet pod koniec życia nie okazywała skruchy i odmawiała przyznania się do winy męża za zbrodnie nazistowskie. O okrucieństwach w nazistowskich obozach mówiła: „To wszystko to była tylko bajka”. Kiedy Lina zmarła w Fehmarn 14 sierpnia 1985 roku, miała 74 lata. W 1979 roku, sześć lat przed śmiercią, powiedziała: „Narodowy socjalizm był wiarą i nigdy nie mogę się jej wyrzec”. Zastrzeżenie: Wszystkie poniższe opinie i komentarze pochodzą od widzów i nie odzwierciedlają poglądów kanału World History. Nie akceptujemy promowania przemocy lub nienawiści wobec osób lub grup opartych na takich cechach jak: rasa, narodowość, religia, płeć, pochodzenie, orientacja seksualna. World History ma prawo przeglądać komentarze i usuwać je, jeśli zostaną uznane za nieodpowiednie. ► Kliknij przycisk SUBSKRYBUJ, aby zobaczyć więcej interesujących klipów:    / @worldhistoryvideospl   #historia #historiaświata #holokaust #ww2