તણાવ | Best emotional and motivational story in gujarati | Moral story | Gujarati varta | Family скачать в хорошем качестве

તણાવ | Best emotional and motivational story in gujarati | Moral story | Gujarati varta | Family

આ વાર્તા તણાવ વિશે છે. તણાવમાં વ્યક્તિ કોઈ પણ કામ સારી રીતે કરી શકતો નથી. જૂના જમાનાની વાત છે. એક રાજા પોતાના રાજ્યમાં રાજ કરતો હતો. તેમનું રાજ્ય ખૂબ જ સમૃદ્ધ હતું અને રાજ્યમાં સંપત્તિ અને ખોરાકની કોઈ અછત નહોતી. પ્રજા અને રાજા ખુશીથી પોતાનું જીવન જીવી રહ્યા હતા. પરંતુ એક વર્ષ તે રાજ્યમાં દુકાળ પડ્યો અને પાણીના અભાવે પાક સુકાઈ જવા લાગ્યો. આવી દુષ્કાળની સ્થિતિમાં, ખેડૂતો રાજાને મહેસૂલ ચૂકવી શક્યા નહીં અને તેના કારણે મહેસૂલ ઘટવા લાગ્યો અને ધીમે ધીમે તિજોરી ખાલી થવા લાગી. આ બધી ઘટનાઓને કારણે રાજાનો તણાવ હવે ઘણો વધી ગયો હતો. તે હંમેશા વિચારતો રહેતો કે રાજ્યનો ખર્ચ કેવી રીતે પૂર્ણ થશે? થોડા સમય પછી પરિસ્થિતિ સામાન્ય થઈ ગઈ અને દુષ્કાળનો સમય પણ પસાર થઈ ગયો પરંતુ રાજા હજુ પણ પોતાના રાજ્યની ચિંતામાં હતો. રાજાના મનમાં હજુ પણ આ પ્રશ્ન હંમેશા રહેતો હતો કે જો રાજ્યમાં ફરીથી દુકાળ પડે તો શું થશે? આ ઉપરાંત, તે પડોશી રાજ્યનો ડર અને મંત્રીઓના કાવતરા વગેરે જેવી બીજી બાબતોની પણ ચિંતા કરતો રહ્યો. આ બધી ચિંતાને કારણે, તે રાત્રે બરાબર સૂઈ શકતો ન હતો અને આ તણાવે તેની ભૂખ અને તરસ પણ છીનવી લીધી હતી. તે પોતાની હાલતથી પરેશાન હતો. રાજા જ્યારે પણ પોતાના મહેલના માળીને જોતો ત્યારે તે આશ્ચર્યચકિત થઈ જતો કારણ કે આખો દિવસ સખત મહેનત કર્યા પછી, તે ખુશીથી સૂકી રોટલી ખાતો અને ઝાડ નીચે આરામથી સૂઈ જતો. ઘણી વાર રાજાને તે માળી પ્રત્યે ઈર્ષ્યા થતી. એક દિવસ રાજાના દરબારમાં એક મહાત્મા આવ્યા. રાજાએ મહાત્માને પોતાની સમસ્યા જણાવી અને આ સમસ્યાના ઉકેલ માટે કોઈ ઉપાય જણાવવા પણ કહ્યું. મહાત્માએ પહેલા રાજાની સમસ્યા ખૂબ સારી રીતે સમજી અને પછી રાજાને કહ્યું કે તેમની ચિંતાનું મૂળ તેમનું રાજ્ય છે. તમે તમારા પુત્રને તમારું રાજ્ય સોંપી દો અને આ સમસ્યામાંથી મુક્ત થાઓ. રાજાએ કહ્યું પણ મારો દીકરો તો ફક્ત સાત વર્ષનો છે, તે રાજ્ય કેવી રીતે સંભાળશે? મહાત્માએ કહ્યું કે પછી મને તમારું રાજ્ય આપો અને આ ચિંતામાંથી મુક્ત થાઓ. રાજા પોતાનું રાજ્ય તે મહાત્માને આપવા સંમત થયા અને તેમણે પોતાનું રાજ્ય મહાત્માને સોંપી દીધું. આ પછી સંતે રાજાને પૂછ્યું કે હવે તમે શું કરશો? રાજાએ કહ્યું, હું થોડો ધંધો કરીશ. મહાત્માએ કહ્યું પણ તમે ધંધા માટે પૈસા કેવી રીતે ગોઠવશો? હવે આખું રાજ્ય મારું છે અને તેથી તિજોરીના પૈસા પર મારો જ અધિકાર છે. રાજાએ કહ્યું, કોઈ વાંધો નહીં, હું હવે કામ સંભાળીશ. મહાત્માએ કહ્યું કે જો તમારે કામ કરવું હોય તો બીજે ક્યાંય જવાની જરૂર નથી. તું મહેલમાં રહે અને મારા વતી રાજ્યનું ધ્યાન રાખ અને હું મારી ઝૂંપડીમાં રહીશ. રાજાએ કહ્યું, ઠીક છે, ઠીક છે. હવે રાજા મહાત્મા માટે કામ કરતા કરતા રાજ્યનું સંચાલન કરવા લાગ્યા અને મહાત્મા તેમની ઝૂંપડીમાં ગયા. થોડા દિવસો પછી, સંત મહેલમાં પાછા આવ્યા અને રાજાને પૂછ્યું, "મને કહો, તમને ભૂખ લાગી છે કે નહીં?" તમારી ઊંઘ કેવી છે? રાજાએ કહ્યું કે હવે હું દરરોજ સારું ખાઉં છું અને મને દરરોજ સારી ઊંઘ પણ આવે છે. રાજાએ મહાત્માને પૂછ્યું, હું પહેલા પણ રાજવી કામ કરતો હતો અને અત્યારે પણ એ જ કામ કરી રહ્યો છું તો આ પરિવર્તન કેવી રીતે આવ્યું? હસતાં હસતાં મહાત્માએ જવાબ આપ્યો કે પહેલાં તમે તમારા કામને બોજ બનાવતા હતા અને તમે હંમેશા તણાવમાં ભટકતા રહેતા હતા, તે બોજ તમારા મનમાં હંમેશા રહેતો હતો, પરંતુ મને રાજ્ય સોંપ્યા પછી, તમે તમારા બધા કામને તમારી ફરજ સમજીને કરો છો અને તેથી જ હવે તમે તણાવમુક્ત છો. નૈતિક: જો આપણે આપણું કામ બોજ સમજીને કરીશું તો આપણો તણાવ વધુ વધશે, તેથી આપણે આપણું કામ તેને આપણી ફરજ સમજીને કરવું જોઈએ.