Μουσική βραδιά - Χάρις Αλεξίου скачать в хорошем качестве

Μουσική βραδιά - Χάρις Αλεξίου

Το 1976, η Χάρις Αλεξίου, είχε ήδη 5-6 χρόνια στο τραγούδι, είχε ήδη γνωρίσει τις πρώτες της μεγάλες επιτυχίες, αλλά προσωπική εκπομπή στην τηλεόραση δεν είχε κάνει ακόμη. Το πρώτο τηλεοπτικό «πορτραίτο» της, αυτό που την απογείωσε ακόμα πιο πολύ, το κάναμε παρέα. Θυμάμαι ότι συναντηθήκαμε στο γραφείο του Αχιλλέα Θεοφίλου στη «Μίνως», η Χαρούλα, ο Αχιλλέας, ο σκηνοθέτης Σταμάτης Χονδρογιάννης, η διευθύντρια παραγωγής Κατερίνα Κατωτάκη και βέβαια, και εγώ, για να κάνουμε την επιλογή των τραγουδιών αλλά και των καλεσμένων. Για τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ο οποίος παίζοντας πιάνο, θα συνόδευε τη Χαρούλα στην υπέροχη «Λένγκω», συμφωνήσαμε όλοι απ’ την αρχή. Όμως, θέλαμε ένα ακόμη όνομα. Στην αρχή πρότεινα την Δόμνα Σαμίου, αλλά δεν την ήθελε ο Αχιλλέας. Πρότεινα τότε, τη Ρόζα Εσκενάζυ. Δική της επιτυχία ήταν η «Δημητρούλα», που είχε επαναφέρει στην επικαιρότητα η Χαρούλα. Εδώ, αμέσως όλοι είπαν «Ναι!». Την Ρόζα, την είχα γνωρίσει σε κάποιες «βραδιές ρεμπέτικου» που είχε οργανώσει τότε σε μπουάτ, η Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου. Γι' αυτό και, όταν της τηλεφώνησα, με θυμήθηκε αμέσως και δέχτηκε μετά χαράς την πρόσκλησή μου. Ήταν οι πρώτες μέρες του Μαΐου και με τον βοηθό παραγωγής Γιώργο Κορονετόπουλο, πήγαμε να παραλάβουμε την Ρόζα από την Κηπούπολη, όπου έμενε. Σ’ όλόκληρη τη διαδρομή με το αυτοκίνητο, η Ρόζα δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό της: «Τι ωραία! Θα βγω στην τηλεόραση και βλέπω και τόσα όμορφα τοπία!». Εννοούσε την οδό Καποδιστρίου. Στο στούντιο, όση ώρα τη φωτίζανε, δεν σταματόσε να χορεύει, φορώντας τη στολή του «Τσακιντζή». «Ρόζα, θα κουραστείς!», της φώναζα. «Δεν κουράζομαι εγώ», μού απαντούσε. Κάποια στιγμή, με φώναξε στο γραφείο του ο Γιώργος Στεργίου, ο υπεύθυνος τότε για τα στούντιο: « Τι θα γίνει με σένα και τις γριές που κουβαλάς;» μού είπε αυστηρά. «Δεν καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά, μας κοστίζουν, σε φώτα και προσωπικό;». «Μα είναι η Ρόζα!» του απάντησα. Δεν την είχε ξανακούσει. Σύντομα όμως, διαδόθηκε ότι στο στούντιο, μαζί με την Αλεξίου, βρισκόταν και μια καταπληκτική «γριά». Και άρχισαν να έρχονται οι υπάλληλοι από τα άλλα γραφεία να τη δουν. Όταν παίχτηκε η εκπομπή, τηλεφώνησα στη Ρόζα. Ήταν πολύ απογοητευμένη. «Μα η εκπομπή, ήταν για την άλλη» μού είπε. Την επόμενη μέρα όμως, που της ξανατηλεφώνησα, πετούσε απ’ τη χαρά της: «Ξανάγινα η ξακουστή η Ρόζα! Ο κόσμος, με σταματάει στην Ομόνοια και μ’ αγκαλιάζει». Αυτό δεν το αξιώθηκε η μεγάλη της «αντίπαλος» στο τραγούδι της δεκαετίας του ’30, η Ρίτα Αμπατζή. Εκείνη είχε πρωτοτραγουδήσει την «Γκαρσόνα», που επίσης επανέφερε στο προσκήνιο η Χαρούλα. Όμως η Ρίτα δεν ήταν πια εδώ. Είχε φύγει απ’ τη ζωή το 1968, όταν στην Ελλάδα μόλις είχε ξεκινήσει η τηλεόραση.