Ο Τσαφούλιας μίλησε για Σεφερλή και σάτιρα και τα είπε (σχεδόν) όλα скачать в хорошем качестве

Ο Τσαφούλιας μίλησε για Σεφερλή και σάτιρα και τα είπε (σχεδόν) όλα

Κάντε FOLLOW και ΕΔΩ αν θέλετε: https://bit.ly/evan_gian_instagram Ο Σωτήρης Τσαφούλιας έδωσε την άποψή του για τη σάτιρα ως καλεσμένος της εκπομπής «Χαμογέλα και πάλι» το πρωί του Σαββάτου 12 Οκτωβρίου. Επίσης, ο σκηνοθέτης μίλησε για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις αλλά και τα νέα παιδιά και τι πιστεύει ότι μπορεί να φέρει την αλλαγή. Αρχικά, δεν θέλησε να αναφερθεί επί του Μάρκου Σεφερλή, καθώς όπως είπε δεν έχει παρακολουθήσει την παράστασή του: «Θα τοποθετηθώ γιατί γενικά δεν αποφεύγω να τοποθετούμαι. Δεν μπορώ να έχω γνώμη για το νούμερο του Μάρκου Σεφερλή, γιατί δεν έχω δει την παράσταση και δεν μπορώ να δημιουργήσω μια γνώμη από αποσπασματικά βίντεο που βλέπω, γιατί γνωρίζω τη δύναμη του μοντάζ και δεν ξέρω τι έχει μονταριστεί. Δεν θεωρώ ότι εγώ είμαι ειδικός, εφόσον δεν έχω δει την παράσταση να κάνω μια γενική τοποθέτηση για το τι είναι η σάτιρα και πότε η σάτιρα δεν είναι σάτιρα και είναι διακωμώδηση». Επιπλέον, υπογράμμισε ότι η σάτιρα πρέπει να έχει όρια και πρέπει να βάζει στο στόχαστρο θεσμούς, ενώ το άτομο που σατιρίζει οφείλει να πραγματεύεται ανθρώπους υψηλότερα κοινωνικά από το ίδιο: «Θεωρώ ότι τα πάντα έχουν όρια. Το θέμα είναι ποιος τα θέτει και ποιος τα ξεπερνά ή όχι. Η σάτιρα πρέπει, όπως έχει πει σωστά ο Γιάννης Μπέζος να έχει μια ποιητική, για μένα η σάτιρα πρέπει να χτυπάει θεσμούς ή τρόπους σκέψης και όχι ανθρώπους και εννοείται ότι η σάτιρα πρέπει να χτυπά κάτι που είναι ψηλότερα από αυτόν που το σατιρίζει. Ο Χάρρυ Κλυνν δεν τα έβαζε με τον περιπτερά, αλλά με πρωθυπουργούς, πάνω από εκείνον. Αν "κατέβαινε" θα τα έβαζε με μια νοοτροπία, π.χ. τη νοοτροπία να χτίζεις πάρκινγκ και να παρκάρεις το αμάξι σου απέξω. Δεν έμπαινε σε πρόσωπα και καταστάσεις». Τέλος, ο Σωτήρης Τσαφούλιας σημείωσε ότι η σάτιρα δεν πρέπει να εξαιρεί καμία κοινωνική ομάδα, όμως όταν εκείνη έχει κερδίσει ίσα κοινωνικά δικαιώματα: «Θεωρώ πιο τραγικό σε μία θεατρική διαδικασία, είτε είναι σάτιρα είτε κωμωδία είτε αναψυκτήριο, να υπάρχει επιστημονική παρέμβαση από σκηνής παρά το νούμερο αυτό καθαυτό. Από την άλλη, πρέπει η σάτιρα να αγγίζει καταστάσεις ή θεσμούς παγιωμένους, όχι που τώρα ψάχνουν τη θέση τους στον χώρο. Δηλαδή αν εγώ δεν έχω δικαίωμα ψήφου και κάνω μια προσπάθεια να αποκτήσω, δεν μπορείς να σατιρίζεις εμένα που δεν έχω αποκτήσει το δικαίωμα ψήφου ακόμα. Άσε να εγκαθιδρύσω το δικαίωμά μου και βάλε με στη σάτιρα, γιατί στη σάτιρα δεν πρέπει να εξαιρείται κανείς. Η σάτιρα δεν είναι ρατσιστικό μέσο, να εξαιρεί τον ανάπηρο, τον μαύρο, τον γκέι, τον στρέιτ. Η σάτιρα δεν είναι ρατσιστική, τους εμπερικλείει όλους, αλλά εφόσον τα δικαιώματά τους είναι παγιωμένα».