Kiliseler ve Liseler - TOHUM скачать в хорошем качестве

Kiliseler ve Liseler - TOHUM

Zararlı bu, zararlı mevsim Nüksediyor bugün bu nefsim Dolandım toprağı en ince ayrıntısına dek, zamandı sezdiğim. Kaslı bir kol, nasırlı eller bastırıyor, çelimsiz gövdem Dayanamaz buna, var mı kurtulan? Var mı bir yol, kaçıp diretsem? Hayır, çoktan yazıldı kader Değiştirmeye vakit mi var hem Kısıtlı sürem, adım gibi biliyorum Adımı yazabiliyorum: Yakînî Mahşer Her eşrefin varmış saati Benimkisi eşref saati İnandım böceklere inandım toprağa inandım o kadim suya; tabii Ömür dedim bir of çekişe Teşekkürler o nasırlı ele Fazlası zarar olur, fazlası endişe Fazlasıyla zarar o geçmişe: Ey toprağın kamburları Ey en yanlış doğru Öldürüldünüz ama kan durmadı Belki de tek kaldım, doğru Kanınızla gövdemi suladım Beni büyüttünüz, hep en yukarı! Beni beslediniz, cinlerinizle Size de inandım, ölmeye susadım! İnandım, gene inanırım Ne de güzel söyledin şiarını Söz söyledin, şiir dinledim Özledim onu. Öz’ledim o yuvamı Oyalandım yıllarca bu toprakla Dedim, bu toprağa bir de yük olmak var Korkak olmak var, ki korkaklar Her şeyden korkar, bir Hak’tan korkmaz İnandım, ey gök! inandım işte Bu toprağın içindeyim karanlık her yer Yine de inandım, varsın ve oradasın Yağmur senden, karanlık senden. Kaderim buymuş dedim durdum Annem toprak, babam çiftçi Annemmiş meğer benim asıl yurdum Gök’müş onu alanın ismi Üstümde koca Gök, göğün altında başka ağaçlar yaşar gidermiş O ağaçlar ki ağlarmış doğum ânında hüngür hüngür, sonra yaşar gidermiş Yaşam bir dertmiş, ağaçlar ağlarmış Bir süre sonra kurur ve yaş da kalmazmış Bir yaştan sonra pınarlar kurur Kurumazsa da gövdeni baltalar yararmış. Ben ise daha doğmadım Ben toprağın en ince ayrıntısıyım. Bu hikâyeler bana hediyesi toprağın Ben karanlık içinde kan kırmızıyım. Seziyorum o vakti, seziyorum afakı Vakit erişti mi, geliyor mu tan vakti? Nasıl olur halim? Doğumum azami Sabır doluyor, vakit buluyor akşamı En kutlu doğumdur benim doğumum! Çünkü sırtımda toprakla doğarım Bir yüce şeyim ben, ben bir tohumum Hüznü gövdemde taşır ve sorarım: Ey ağaçlar, siz koca ağaçlar İçleri kupkuru, dışarıdan yaşlar Siz, el ve ayaklarınızı inkâr ettiniz Damlarken Yukarıdan yaşlar. Zararı bul, zararı hesapla Yağmasa da kararlı hudutlar Birleşecek sonunda bu dünya Birleşecek tohumla bulutlar ÇIKIŞ Anladım farkı neden sonra Tohumdan başka şeymiş bitki Bu küçük deli fişekteki Ne ki? Ağaç mı allı pullu Yoksa ayrık mı, başak mı ki? Kim bilecek… kapalı kutu Ama bulut, yağmur bulutu Gelir kararır nerdeyse Tohum altta nefes nefese Kulağı gök gürültüsünde. Şiir: Melih Cevdet Anday “Tohum” ile “Teknenin Ölümü”