Γράμμα απ' την Μαρσίλια скачать в хорошем качестве

Γράμμα απ' την Μαρσίλια

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Μουσική: Νικόλας Θαλασσινός Τραγούδι: Γιάννης Στάγιας Ηχογράφηση: Στούντιο Πέτακας Βίντεο, παραγωγή: ARPAΚOLA TC Το "Γράμμα απ' την Μαρσίλια" ανήκει στην ποιητική συλλογή "Μαραμπού" (1933) που έγραψε ο Νίκος Καββαδίας (1910-1975) σε ηλικία περίπου 20 χρονών, ενώ ήδη είχε μπαρκάρει. Το πρόσωπο που "ακολουθεί" τον Καββαδία στις βόλτες του τις οποίες περιγράφει στο ποίημα και στον οποίο απευθύνεται το "Γράμμα απ' τη Μαρσίλια", θα μπορούσε να είναι ο φίλος του Νικήτας Ράντος. Ο Καββαδίας με τον Ράντο, κατά κόσμο Νικόλαο Καλαμάρη, ποιητή, κατά τρία χρόνια μεγαλύτερό του, εκείνη την περίοδο επικοινωνούσαν δια αλληλογραφίας. Την Πωλίν που αναφέρεται στο ποίημα, την συναντάμε ξανά στην αλληλογραφία του Καββαδία με τον Ράντο. Γράφοντας από τον Πειραιά στις 10.2.1934, ο Καββαδίας του ζητά αν πάει στην Μαρσίλια (εκείνη την περίοδο ο Ράντος βρίσκεται στο Παρίσι) να περάσει από το Vieux Port και να αναζητήσει την Πωλίν. Χαρακτηριστικά γράφει: "Θα της πεις χαιρετίσματα από ένα δόκιμο που κοιμότανε μαζί της το 1931. Με πόσους δόκιμους, θα 'χει κοιμηθεί στη ζωή της! Όμως εμένα θα με θυμάται καλά γιατί της χρωστάω 200 φράγκα. Ας είναι...". (Γελασάκης Μιχάλης, Νίκος Καββαδίας ο αρμενιστής ποιητής. Άγρα, 2018). Γράμμα απ' τη Μαρσίλια Σας σκεφτόμουν στο Μπουλβάρ ντε Νταμ σαν περπατούσα, ανάμεσα σε δυο τροτέζ που έκαναν σαν τρελλές, ενώ μιλώντας δυνατά τριγύρω μου περνούσαν άνθρωποι απ’ όλες, θα ‘λεγες, του κόσμου τις φυλές. Κι έπειτα πάλι στη μεστή από κόσμο Κανναμπιέρα, στο Πόρτο Βέκκιο, στην τεφρήν οδό Σαιντ Ονορέ, κι ακόμα, συγχωρήστε με, σας ένιωθα μαζί μου στα θορυβώδη και γιομάτα κόσμο καμπαρέ. Κι ύστερα απ’ το Ταρτάν* εβγήκα μεθυσμένος και νόμιζα το σώμα μου ανάξιο και μικρό, πολύ κοντά σας ένιωθα να μου χαμογελάτε, μ’ εκείνο το παράξενο το γέλιο, το πικρό. Και μόνον όταν στην Κορνίς, σε κάποιο γκρίζο σπίτι, γύρω από εβραίους που ‘χανε με γυναικεία ντυθεί, σας έχασα για μια στιγμή απ’ τα μάτια μου, μου εφάνη ο φύλακας μου άγγελος πως είχε πια χαθεί. Αύριο φεύγω και μαζί μου φέρνω στην Αθήνα ανάμνησες παράξενες, πολλές, με το σωρό και κάποιο δώρο θλιβερό, προϊόν της Μασσαλίας, που μια Πωλίν μου χάρισε προχθές στα Numeros… Έσχισα, φίλε μου, πολλά χαρτιά για να σου γράψω. Εδώ η Μαρσίλια μ’ έκανε πολύ να ζαλιστώ, κι όμως δεν πέρασε στιγμή, πιστέφτε, αγαπητέ μου, χωρίς και μες στη ζάλη μου να σας συλλογιστώ. *Ταρτάν: Μπάρ που ως επί το πλείστον συχνάζουν Κινέζοι. Η πρώτη στροφή του ποιήματος "Εσχισα, φίλε μου..." στο τραγούδι μεταφέρθηκε στο τέλος. Στην δεύτερη έκδοση του Μαραμπού (1947) και μόνο, εμφανίζεται μέσα σε παρένθεση, τετράστιχο που αναφέρεται πάλι στην Πωλίν: (Τα καμπαρέ! Ναύτες Ινδοί και ναύτες Γιαπωνέζοι, Αράπηδες, Άγγλοι στρυφνοί, τζαζ με βαρύ σκοπό και θα 'ρθουν η μικρή Πωλίν κ η Λίλιαν να καθήσουν, να πουν κλαφτά "μόν σερ" "μον πτί" πολύ σας αγαπώ...) Στην πρώτη έκδοση του Μαραμπού (1933) και μόνο, εμφανίζεται το παρακάτω τετράστιχο: Βορινοί ναύτες μπλέκονται με θερμαστές του Νότου, στα γόνατά τους κάθονται κορίτσια της δουλειάς, παίζει το πιάνο μοναχό και μια μικρή σφυρίζει έναν παράταιρο σκοπό μιας μελωδίας παλιάς.