İbrahim Aldede Muhabbet 25 Aralık 1997 Elbistan скачать в хорошем качестве

İbrahim Aldede Muhabbet 25 Aralık 1997 Elbistan

25 Aralık 1997 Perşembe akşamı İbrahim Aldede Tepebaşı Yukarı Pınar Köyü'nde Malap'lı, Soğucak'lı ve Kastal'lı talipleriyle muhabbetinden kısa bir kesit. Bu videoda okunan nefeslerin tamamı aşağıdadır. (Video'nun başında gün yanlış girilmiş, affola!) Çirkin kaderim’ bir deftere Yazın neyleyim neyleyim Çok söyledim yar tutmadı Sözüm neyleyim neyleyim Deli olsam eller kınar Gönül pervan(e) olmuş döner Gece gündüz durmaz yanar Özüm neyleyim neyleyim Deli oldum zihnim duruk Yar sineme hançer vuruk Öksüz gibi boynum kırık Gezem neyleyim neyleyim Dostlar merhamet etmiyor Ayrılık serden gitmiyor Kırık dizlerim tutmuyor Kolum neyleyim neyleyim Nesimi der dert uğruna Dost düşman kalmaz sevine Mezarımı dost köyüne Kazın neyleyim neyleyim **************************************** Beni candan usandırdı Cefadan yar usanmaz mı Melekler yandı ahımdan Muradım şeme yanmaz mı Kamu bimarına canan Devayı derdeder ihsan Niçin kılmaz bana derman Beni bimarı sanmaz mı Şebi hicran yanar canım Döker kan çeşmi giryanım Uyadır halkı efkârım Kara bahtım uyanmaz mı Gel ruhsarına karşı Gözümden kanlı akar su Habibim faslı güldür bu Akarsular bulanmaz mı Gamım pinhan tutardım ben Dediler yare kıl ruşen Desem ol beyi kabil ben İnanır mı inanmaz mı Değildim ben sana mayil Sen ettin aklımı zayil Bizi tan eyleyen gafil Yarın Şahdan utanmaz mı Yare bir arzuhal etsem Durup cürmüm beyan etsem Temennayi visal etsem Adular kayıl olmaz mı Fuzuli rındi şeydadır Hemişe halka rüsvadır Sorunkim bu ne sevdadır Sevdadan yar usanmaz mı *********************************** Ela gözlü Şah elinden Didelerim kan ağladı Yalınız ben ağlamadım Cesetimden kan ağladı Dividim aldım elime Pir ismini yazmak için Yandı tutuştu kağıdım Kalemimden kan ağladı Gök gürledi yer titredi Mahi taban hep oynadı Ay yüzünü şöle verdi Gökteki güneş ağladı Kemend attılar boynuma Beni de çektiler dara Gökten yüzbin melayike Yerdeki insan ağladı Ey Nesimi can Nesimi Bu dünya fanidir fani Yetsin dedim yetemedim Çok bilenler çok ağladı ********************************* Havalanıp gönül gel çekme ceza Gökte uçar kılavuzsuz kuş olmaz Belaya sabreyle kazaya rıza Kişinin başına gelmez hal olmaz Haline şükreyle sen sana bakın Sen senden yukarı bakmadan sakın Akıllı ol adın divane takın Divaneler sırrın her giz faş olmaz Konuş akranınla haddini tanı Sakın hayin olma gör bekle nanı Hak yoluna kurban et (bu) şirin canı Sermaye gerektir eli boş olmaz Kötülük edene sen iyilik eyle Arif ol herkesin dilince söyle Özün xake indir alçağı boyla Alçak yerde bahar olur kış olmaz Yetiş bir mürşide aç a can gözün Her cahil nadana xarc etme sözün Dımışkıdan beri sürdürme izin Balı zehir eder sonra nuş olmaz Hak sözü kimden gelir ise Hak’tır Özünü bilmeyen Hak’tan ıraktır Ben müminim diyen cihanda çoktur Nişansız müminin sözü guş olmaz Noksani her yere uzatma elin Halinden bilmeze bildirme halin Gördün haramisi vardır bir belin Uğratma yolunu karı hoş olmaz *********************************** Kırklar kasesinden bade nuş ettik Gönül mesken tuttu meyhanelerde Cihanın varını feramuş ettik Sureta gezeriz gamhanelerde Erenler rahına kim etse heves Uçar can bülbülü kalır bir kafes Bir aziz pirinden alınsa nefes İlmi kimya derler irfanelerde Ey Seyrani adem halini takın Adem ilmel yakın hem aynel yakın Ehli harabata hor bakma sakın Define bulunur viranelerde ********************************** Ehli irfan olduk el verdik pire Bir elif okuduk çok hisap çıktı Bir elif üç nokta geldi bir yere Onu ezber ettik dört kitap çıktı Mürşidi kamilden öğrendik kandık Men aref sırrına erdik uyandık Bu fani mülkünü bir kapı sandık Meğer tekmil imiş çahar bab çıktı Bizleri bir nurdan halk etti mabut Oniki tarikat bizlerde mevcut Mısriya olmuşuz isbatel vücut Haydar kapısından bir cevap çıktı