Η ιερή πόλη του Μεσολογγίου-Πολιορκία, έξοδος скачать в хорошем качестве

Η ιερή πόλη του Μεσολογγίου-Πολιορκία, έξοδος

Η ιερή πόλη του Μεσολογγίου-Πολιορκία, έξοδος Σειρά: Μικρές Ιστορίες από την Ελληνική Ιστορία Η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου ξεκίνησε μετά την πτώση του Σουλίου. Ο Ομέρ Βρυώνης μαζί με τον Κιουταχή με 14.000 στρατιώτες πολιόρκησαν από τη στεριά την πόλη. Από τη θάλασσα είχε αποκλείσει το Μεσολόγγι ο πασάς της Πάτρας Γιουσούφ. Όμως από εκεί δεν κινδύνευε η πόλη, γιατί την προστάτευε η λιμνοθάλασσά της, τα νερά της οποίας ήταν ρηχά και δεν επέτρεπαν στα πλοία των Οθωμανών να πλησιάσουν. Την πόλη του Μεσολογγίου υπερασπιζόταν ο Φαναριώτης Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος με τον στρατό του και μια μικρή δύναμη Σουλιωτών με αρχηγό τον Μάρκο Μπότσαρη. Η συνολική δύναμη των Ελλήνων υπερέβαινε μετά βίας τους 400 άντρες. Για τον λόγο αυτό, ο Μπότσαρης ξεκίνησε διαπραγματεύσεις παράδοσης της πόλης με τους Τούρκους, για να κερδίσει χρόνο και να φτάσουν στο Μεσολόγγι ενισχύσεις. Ο στόλος της Ύδρας εξουδετέρωσε τον στόλο του Γιουσούφ πασά και στην πόλη έφτασαν 1.000 Πελοποννήσιοι στρατιώτες με αρχηγούς τον Πετρόμπεη, τον Ζαΐμη και τον Δεληγιάννη. Τότε οι Έλληνες υπερασπιστές της πόλης, αφού ξεγέλασαν τους Τούρκους, τους είπαν ένα νέο «Μολών Λαβέ». Οι Τούρκοι αποφάσισαν να χτυπήσουν τα Χριστούγεννα του 1822, πιστεύοντας ότι οι Έλληνες Ορθόδοξοι θα βρίσκονταν στις εκκλησίες και θα αιφνιδιάζονταν. Το σχέδιο τους όμως έγινε γνωστό στους Έλληνες. Στις 05.00΄ το πρωί των Χριστουγέννων, Αλβανοί στρατιώτες του Ομέρ Βρυώνη όρμησαν στο τείχος μη γνωρίζοντας πως οι Έλληνες περίμεναν με τα καριοφίλια γεμάτα και τα σπαθιά στα χέρια. Η μάχη κράτησε τρεις ώρες και ο εχθρός είχε 500 νεκρούς και τραυματίες. Οι Τουρκαλβανοί πολιορκητές αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία την παραμονή της πρωτοχρονιάς και να εγκαταλείψουν αποδεκατισμένοι το Μεσολόγγι. Οι Οθωμανοί επιχείρησαν να καταλάβουν το Μεσολόγγι για δεύτερη φορά τον Απρίλιο του 1825. Ο Σουλτάνος διέταξε τον Κιουταχή να πάρει την ιερή πόλη πάση θυσία αφενός για να ελέγχει το πέρασμα προς την Πελοπόννησο και αφετέρου για να μπορεί να χτυπήσει την Επανάσταση των Ελλήνων στην Στερεά. Για να τα καταφέρει, πήρε μαζί του 30.000 στρατό. Οι υπερασπιστές τού Μεσολογγίου έφταναν τους 4.000 χιλιάδες. Η πολιορκία κράτησε έναν χρόνο αλλά οι Έλληνες άντεχαν καθώς ο ελληνικός στόλος του Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη έσπαζε τον τουρκικό αποκλεισμό από τη θάλασσα και προμήθευε τους μαχητές με τρόφιμα και πολεμοφόδια. Οι υπερασπιστές της ιερής πόλης με ενίσχυση από τον Καραϊσκάκη, επιτέθηκαν και ανάγκασαν τις δυνάμεις του Κιουταχή να υποχωρήσουν και να οχυρωθούν βορειοανατολικά της πόλης. Ο Σουλτάνος έστειλε ενισχύσεις και τον Δεκέμβριο του 1825 έφτασε στο Μεσολόγγι ο Ιμπραήμ με τον στρατό του. Ανέλαβε την αρχηγία της επιχείρησης και οι Έλληνες αποκλείστηκαν εξολοκλήρου από τη θάλασσα. Οι επιθέσεις του Ιμπραήμ συνεχίζονταν, αλλά οι υπερασπιστές, τις απέκρουαν. Χωρίς ενισχύσεις όμως σε πυρομαχικά και τροφή είχαν εξαντληθεί. Κλεισμένοι μέσα στο τείχος της πόλης τρέφονταν μόνο με ποντικούς, σκουλήκια και φύκια. Οι ασθένειες δεν άργησαν να φανούν δίπλα στην εξάντληση και στην πείνα των αγωνιστών. Παρ’ όλα αυτά, αρνήθηκαν πρόταση του Ιμπραήμ για παράδοση, γιατί κάποτε ο Όμηρος είχε μάθει τους προγόνους τους πως είναι άριστος οιωνός να αμύνεται κανείς για την Πατρίδα του. Αποφάσισαν συνειδητά να επιχειρήσουν ηρωική έξοδο τη νύχτα της 10ης Απριλίου 1826, ενώ ξημέρωνε Κυριακή των Βαΐων. Τρεις χιλιάδες πολεμιστές μπροστά, και πίσω τα γυναικόπαιδα. Το σχέδιο όμως προδόθηκε στους Οθωμανούς και Αλβανοί περίμεναν οπλισμένοι τους Έλληνες. Μόνο 1.800 κατόρθωσαν να ξεφύγουν εκείνο το βράδυ από τους 9.000 που τόσο καιρό ήταν μέσα στο Μεσολόγγι. Όσα από τα γυναικόπαιδα δε σφαγιάσθηκαν, πουλήθηκαν ως σκλάβοι. Όμως και οι Οθωμανοί είχαν απώλειες. Κατά την είσοδό τους στην πόλη, ο γεροπρόκριτος του Μεσολογγίου Χρήστος Καψάλης, φωνάζοντας «Μνήσθητί μου Κύριε», ανατίναξε τις πυριτιδαποθήκες της πόλης και αυτή καταστράφηκε ολοσχερώς. Η θυσία των Ελλήνων συγκίνησε όλη την πολιτισμένη Ευρώπη. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» προς τιμήν των μαχητών της πόλης. Αλλά και στα δημοτικά τραγούδια βρίσκουμε πληροφορίες για την ηρωική έξοδο. «Τα παιδιά της Σαμαρίνας» μιλάνε για την ιστορία αυτή.