У нас вы можете посмотреть бесплатно Historia pierwszej, drugiej i trzeciej krucjaty (1095-1192) | Film dokumentalny или скачать в максимальном доступном качестве, видео которое было загружено на ютуб. Для загрузки выберите вариант из формы ниже:
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием видео, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса ClipSaver.ru
W latach 1096–1192 Europa i Bliski Wschód były areną wojen religijnych znanych jako krucjaty, zainicjowanych przez papiestwo i podsycanych duchowym zapałem, pragnieniem ekspansji oraz konfliktami między mocarstwami chrześcijańskimi a islamskimi. Pierwsza krucjata (1096–1099) zrodziła się z apelu papieża Urbana II z Clermont, który prosił o pomoc dla Cesarstwa Bizantyjskiego i wyzwolenie Jerozolimy spod panowania muzułmanów. Pomimo początkowego chaosu tzw. „krucjaty ludowej”, armie szlachetnych możnowładców poczyniły zaskakujące postępy. Po żmudnych kampaniach i krwawych oblężeniach krzyżowcy zdobyli Jerozolimę w 1099 roku i ustanowili kilka państw latynoskich w Ziemi Świętej, takich jak Królestwo Jerozolimskie, Antiochia i Trypolis. Druga krucjata (1147–1149) miała zupełnie inne korzenie. Hrabstwo Edessy, jedno z pierwszych terytoriów założonych przez krzyżowców, padło ofiarą sił muzułmańskich w 1144 roku, co wywołało niepokój w całej Europie. Dowodzona przez wpływowe postaci polityczne, takie jak Ludwik VII z Francji i Konrad III ze Świętego Cesarstwa Rzymskiego, wyprawa miała na celu odzyskanie Edessy i wzmocnienie chrześcijańskiej obecności na Wschodzie. Krucjata okazała się jednak strategiczną porażką: żołnierze zmagali się z głodem, zasadzkami i wewnętrznymi podziałami. Ostateczna próba zdobycia Damaszku, kluczowego miasta w regionie, zakończyła się całkowitą porażką, co pokazało, że równowaga sił zmienia się na korzyść islamu. Ta zmiana stała się jeszcze bardziej widoczna dekady później, gdy muzułmański przywódca Saladyn zjednoczył Egipt i Syrię i pokonał królestwa krzyżowców w decydującej bitwie pod Hattin w 1187 roku, odbierając Jerozolimę. Doprowadziło to do Trzeciej Krucjaty (1189-1192), znanej jako „Królewska Krucjata”, ponieważ przewodzili jej trzej najpotężniejsi monarchowie Europy: Ryszard Lwie Serce z Anglii, Filip II z Francji i Fryderyk Barbarossa ze Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Chociaż Barbarossa zmarł w drodze, a Filip powrócił do Europy po sporach z Ryszardem, krzyżowcy odnieśli znaczące zwycięstwa, takie jak zdobycie Akki i pokonanie sił muzułmańskich pod Arsuf. Pomimo tych sukcesów militarnych, Trzeciej Krucjacie nie udało się odbić Jerozolimy. Ryszard i Saladyn zawarli jednak w 1192 roku porozumienie, które umożliwiło chrześcijańskim pielgrzymom odwiedzanie Świętego Miasta pod kontrolą muzułmanów i tymczasowo ustabilizowało sytuację w regionie. W latach 1096-1192 pierwsze trzy krucjaty odcisnęły głębokie piętno na historii: zaznaczyły starcie dwóch wielkich cywilizacji, przekształciły królestwa, ożywiły handel między Wschodem a Zachodem i dały początek legendarnym postaciom. Krótko mówiąc, były to jedne z najbardziej intensywnych, złożonych i decydujących wydarzeń w średniowieczu.