Θολωτοί τάφοι Αερινού Μαγνησίας скачать в хорошем качестве

Θολωτοί τάφοι Αερινού Μαγνησίας

Πέντε θολωτοί τάφοι που έχουν αποκαλυφθεί στην περιοχή του Αερινού θα αποτελέσουν επισκέψιμα μνημεία, προσελκύοντας το ενδιαφέρον των απανταχού φίλων του πολιτισμού. Μνημεία που ανάγονται στην Μυκηναϊκή και την Πρωτογεωμετρική – Γεωμετρική εποχή, οι θολωτοί, λακκοειδείς και κιβωτιόσχημοι τάφοι του κόμβου Αερινού, αποκαλύφθηκαν στο πλαίσιο των έργων διαπλάτυνσης της εθνικής οδού κατά τη χρονική περίοδο 1995 – 1999. Σύμφωνα με την αρχαιολόγο της ΙΓ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Πολυξένη Αραχωβίτη, «οι θολωτοί τάφοι του Αερινού ανήκουν στην κατηγορία των μικρών θολωτών μνημείων και πρόκειται προφανώς για οικογενειακούς τάφους, που χρησιμοποιούνταν για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, από μια οικογένεια. Έχουμε πολλαπλές ταφές οι οποίες πραγματοποιούνταν διαδοχικά, με σκελετούς που βρέθηκαν στην θέση τους, αλλά και οστά από παλιότερες ταφές, που είχαν τοποθετηθεί σε λάκκους στο δάπεδο των τάφων, ή είχαν συγκεντρωθεί σε σωρούς, προκειμένου να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χώρος για να ακολουθήσουν νέες ταφές». Όσο για τα πολυάριθμα ευρήματα που ήρθαν στο φως, κατέχουν περίοπτη θέση στην επανέκθεση του Μουσείου Βόλου, καθώς κοσμούν την αίθουσα των μεγάλων έργων. Από το σύνολο των ευρημάτων που έχουν αποκαλυφθεί στο πλαίσιο του προαναφερθέντος έργου, πρόκειται να αναδειχθούν πέντε θολωτοί τάφοι στο πλαίσιο προγράμματος ΕΣΠΑ, προκειμένου να αποτελέσουν επισκέψιμα μνημεία της περιοχής. Οι πέντε αυτοί τάφοι διατηρήθηκαν μετά από ορισμένες τροποποιήσεις, όπου ήταν δυνατόν, της χάραξης των παράπλευρων δρόμων του δικτύου της Εθνικής Οδού, ώστε να παραμείνουν ορατοί, ενώ οι υπόλοιποι διατηρούνται πλέον σε κατάχωση. «Τροποποίηση όμως, της χάραξης ενός κλάδου του Κόμβου Αερινού έγινε και για να διατηρηθεί ο πολύ σημαντικός οικισμός της μέσης εποχής του χαλκού, που βρέθηκε να σώζεται σε καλή κατάσταση διατήρησης, με πολλά κτίσματα κυρίως αψιδωτής μορφής, ο οποίος είναι από τα λίγα δείγματα οικισμών αυτής της περιόδου που σώζεται σε τόσο μεγάλη έκταση σε όλο τον ελλαδικό χώρο», λέει η κ. Αραχωβίτη. Οι εργασίες ανάδειξης θα ξεκινήσουν άμεσα με πόρους του ΕΣΠΑ, ενώ έχει ήδη πραγματοποιηθεί η σχετική προεργασία από τους ιθύνοντες της ΙΓ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Σύμφωνα με την μελέτη ανάδειξης των θολωτών τάφων θα τοποθετηθούν στέγαστρα με υλικά που θα δένουν με το περιβάλλον, συνδυάζοντας παραδοσιακά και σύγχρονα στοιχεία. Παράλληλα θα αντιμετωπιστεί με τις ανάλογες παρεμβάσεις η διευθέτηση των ομβρίων, που δημιουργεί προφανή προβλήματα στην αρχιτεκτονική δομή των τάφων και παράλληλα θα δημιουργηθούν κιόσκια πληροφόρησης που θα δίνουν όλα τα στοιχεία για τις ανασκαφές στην περιοχή και ιδιαίτερα στην περιοχή των νεκροταφείων. Στο πρόγραμμα ανάδειξης καταγράφεται επίσης, η δημιουργία σήμανσης, αλλά και διαδρόμων που θα επιτρέπουν στους επισκέπτες να προσεγγίζουν ευκολότερα τα μνημεία, καθώς και η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου, ώστε να είναι ευχάριστη η επίσκεψη. Όλα τα παραπάνω γίνονται με την προοπτική της σύνδεσής τους με τον αρχαίο οικισμό μέσα από την ανάδειξη και του οικισμού της μέσης εποχής του χαλκού που διατηρείται ορατός αλλά και μακροπρόθεσμα, με την ανάδειξη του κεντρικού πυρήνα του οικισμού πάνω στον λόφο «Δερβίσι», όπου σώζονται τμήματα της αρχαίας οχύρωσης, συνθέτοντας μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα, η οποία αξίζει να διασωθεί προς χάρη των μεταγενέστερων. Ο αρχαιολογικός χώρος του Αερινού, όπου ανακαλύφθηκαν πολυάριθμοι αρχαίοι τάφοι, βρίσκεται στην περιοχή «Δερβίσι» ή «Γουρουνόσταυλος» της κοινότητας Αερινού και εκτείνεται στο ύψωμα «Κάστρο Αερινού» καθώς και στη γύρω πεδινή ζώνη, στο νοτιοανατολικό τμήμα μιας κλειστής εύφορης κοιλάδας που τροφοδοτείται από τα νερά του «Λαχανορέματος». «Ο χώρος αν και ήταν γνωστός από τις αρχές του εικοστού αιώνα, ανασκάφτηκε για πρώτη φορά στο διάστημα 1995-1999, στα πλαίσια της κατασκευής του αυτοκινητοδρόμου ΠΑΘΕ. Τα αποτελέσματα των εκτεταμένων ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή, επιβεβαίωσαν τις αρχικές παρατηρήσεις του Χρήστου Τσούντα και άλλων αρχαιολόγων για την συγκεκριμένη αρχαιολογική θέση. Παράλληλα, με το πλήθος των ευρημάτων που έφεραν στο φως κατέδειξαν τη διαχρονική παρουσία του ανθρώπου στο χώρο από την Μέση Νεολιθική μέχρι τη Μεταβυζαντινή περίοδο, καθώς και τον ιδιαίτερο δυναμισμό αυτού του οικισμού κατά την εποχή του Χαλκού και τα πρωτογεωμετρικά χρόνια» εξηγεί η κ. Αραχωβίτη.