Liturgie en gebed скачать в хорошем качестве

Liturgie en gebed

Katholieken komen graag samen voor vieringen en sacramenten. Dat noemen we liturgie. Liturgie is de gezamenlijke eredienst aan God, maar er is daarin ook plaats voor verkondiging en liefdedienst aan de medemens. Katholieken gaan elke zondag naar de ‘lokale’ kerk om er samen een eucharistieviering, dat wil zeggen een dankviering, te vieren. De zondag is de dag van de Heer, het is de dag waarop Jezus met Pasen uit de dood verrees. Eucharistievieringen zijn er trouwens ook doordeweeks, om elke dag aan God toe te kunnen wijden. Waarom zouden wij dit vieren eigenlijk steeds moeten herhalen? Omdat het Gods wens is dat wij deelnemen aan zijn verlossingswerk, elke dag. Christus, die nu in de hemel is, kan door de liturgie het werk van onze verlossing in zijn Kerk voortzetten, samen met haar en door haar. (vgl. punt 1069 CKK). Liturgie is de bron en het hoogtepunt van het kerkelijk leven. Want, in de liturgie van de Kerk gedenken we het Paasmysterie: God die zijn Zoon mens heeft laten worden, en die voor onze verlossing gestorven en verrezen is. Gedenken is zowel een herinnering, maar ook een tegenwoordigstelling, dat wil zeggen de verlossing gebeurt er onder sacramentele tekenen op dat moment daadwerkelijk. Dat is mogelijk omdat er bij God geen tijd is, en de Heilige Geest door de priester en gelovigen wordt gevraagd dit te bewerken. Brood en wijn veranderen wezenlijk in het Lichaam en Bloed van Christus. De gelovigen mogen dit ontvangen, om in communio of gemeenschap met de verrezen Heer te zijn. Dit moment heet ter communie gaan. “De Kerk verkondigt en viert het Christusmysterie in haar liturgie, opdat de gelovigen eruit leven en ervan getuigen in de wereld.” (punt 1068 CKK) De Kerk is er op die momenten een zichtbaar teken van de gemeenschap tussen God en de mensen door en in Christus. We ontmoeten er God en zijn er immers samen en hebben oog voor elkaar. Het vieren van het geloof en het eruit leven kan alleen als er een echte, levende relatie is met God. Aan deze relatie moet je, net als bij elke andere relatie, met de hulp van zijn genade blijven werken. Er moet dus een communicatie van luisteren en spreken zijn tussen jou en God. Dat noemen we het gebed. Gebed kun je gezamenlijk doen in eucharistie- of andere vieringen, maar ook persoonlijk in je eigen huis, in je hart of in je geest. Paus Franciscus zegt in zijn catecheses over het gebed uit 2021 onder andere: “Het bidden van christenen gebeurt in de liturgie met concrete middelen: de Heilige Schrift, de sacramenten, de liturgische rituelen, de gemeenschap. Het christelijk leven gaat daar niet voorbij aan de lichamelijke en materiële werkelijkheid, want in Jezus Christus is deze de weg van de verlossing geworden. De liturgie is niet slechts een eigen, spontaan gebed, maar het is aanwezigheid en het is ontmoeting van persoon tot persoon. Een ontmoeting met Christus. Door middel van de sacramentele tekenen komt Christus in de Heilige Geest aanwezig. Hieruit ontstaat voor ons, christenen, de noodzaak aan de goddelijke geheimen deel te nemen. Een christendom zonder liturgie is wellicht, ik zou haast durven zeggen, een christendom zonder Christus. Zonder de gehele Christus, die zowel mens met een concreet lichaam, als God is. Veel christelijke gebeden komen niet uit de liturgie, maar alle, als ze christelijk willen zijn, veronderstellen de liturgie, dat wil zeggen: de sacramentele bemiddeling van Jezus Christus. Christus is aanwezig en in de liturgie bid jij met Christus die bij je is.” (nr. 23) “Het gebed keert vanuit de liturgie steeds terug naar het dagelijks leven, op straat, op kantoor, in het openbaar vervoer… Daar gaat jouw eigen gesprek met God verder. Wie bidt is als een verliefde die de geliefde persoon steeds in het hart draagt, overal waar je bent. Alles wordt in het gesprek met God opgenomen. Elke vreugde wordt bron van lofprijzing; elke beproeving is een gelegenheid om hulp te vragen en het lijden of het verdriet mee te dragen en of op te dragen. Het gebed is steeds levend in het leven. Het is als een vuurgloed, want ook wanneer de mond niet spreekt, spreekt het hart. Ook in jouw denken, jouw verstand zit gebed. Als je nadenkt over wie God is, en wie wij zijn, en er steeds meer van zult snappen, dan groeit daardoor je liefde voor Hem, en je gebedsrelatie wordt steeds sterker. Elke dag en op elke plaats kunnen we God ontmoeten en met Hem in gesprek gaan. Laten we dus, zegt paus Franciscus, altijd voor alles en allen bidden, ook voor onze vijanden. Jezus heeft dit ook gedaan en aangeraden: “Bid voor je vijanden”. Laten we voor onze dierbaren bidden, maar ook voor hen die we niet kennen; Laten we vooral bidden voor ongelukkige mensen, voor hen die in eenzaamheid huilen en erdoor wanhopen of voor hen nog liefde is weggelegd. Het gebed bewerkt wonderen. Het gebed helpt ons ook anderen te beminnen zoals God dat doet, ondanks hun vergissingen en hun zonden. Want een persoon is altijd belangrijker dan zijn of haar daden. (nr. 24)