آموزش پاراگلایدر در آلاینا скачать в хорошем качестве

آموزش پاراگلایدر در آلاینا

برای پرواز با پاراگلایدر خلبان به‌آرامی از سطح شیب‌دار کوه به سمت پایین می‌دود و با حالتی به شکل سرخوردن در آسمان از کوه جدا می‌شود و خلبان برای آغاز پرواز احتیاجی به انجام سقوط آزاد یا پرش از صخره ندارد. نشست‌وبرخاست با پاراگلایدر به نرمی و آرامی برابر با توان بدنی خلبان برای دویدن است و نکته اینکه هنگام پرواز به‌هیچ‌وجه حالت ترس از افتادن به انسان دست نخواهد داد و اصلاً قابل‌مقایسه با بالا رفتن از کوه یا وحشت نگاه کردن از بالای یک ساختمان بلند نیست.[۳]پرواز می‌تواند به چند شکل آغاز شود. در روش اول خلبان با سرعت در جهت مخالف باد می‌دود و چتر را پشت سر خود می‌کشد. برخورد باد به زیر چتر آن را به اهتزاز درمی‌آورد و نهایتاً موجب به پرواز درآمدن خلبان می‌شود. اگر باد شدیدتر باشد گاهی خلبان ابتدا در جهت مخالف می‌ایستد (به‌اصطلاح ریورز یا ضربدری گفته می‌شود) تا باد چتربال را از زمین جدا کند و سپس برگشته و دویدن را آغاز می‌کند تا از زمین جدا شود. این روش‌ها معمولاً در نواحی کوهستانی انجام می‌شود تا خلبان بتواند از تفاوت ارتفاعش با زمین پست‌تر نیز برای تداوم مدت پرواز استفاده کند. در روش دوم میبینیم که معمولاً در نواحی پست استفاده می‌شود، خلبان به کمک یک وسیله دیگر کشیده می‌شود تا به ارتفاع مناسب برسد (معمولاً زیر ۳۰۰۰ پا) و پس خود را از طنابی که توسط آن کشیده شده جدا می‌کند و مستقلاً پرواز می‌کند. اولین قدم‌ها در مسیر شکل‌گیری چتربال در دهه ۱۹۶۰ میلادی توسط ناسا صورت گرفت. در آن دوره برای کاهش آسیب سفینه‌های فضایی به هنگام فرود از چتر استفاده می‌شد این روش تا پیش از اختراع شاتل‌ها رواج داشت اما در خلال این مطالعات فعالیت‌های مثبتی در جهت پیشرفت چترهای اتوماتیک و سقوط آزاد انجام گرفت. تا سال ۱۹۸۵ میلادی وسیله‌ای به نام چتربال وجود نداشت تا اینکه در حدود سال ۱۹۸۶ میلادی کوهنوردان سوئیسی برای پایین آمدن از کوه از این وسیله استفاده کردند. البته وسیله‌ای که آن‌ها از آن استفاده می‌کردند بیشتر به چتر سقوط آزاد شباهت داشت و به مرور زمان به شکل امروزی تغییر شکل داد. پایین آمدن از کوه با چتربال انگیزه‌ای شد برای پیشرفت این ورزش به‌طوری‌که امروزه به ورزشی مستقل در نقاط مختلف جهان تبدیل شده‌است. در این راستا کارخانه‌هایی برای تولید این وسیله به وجود آمد که در پیشرفت و تکامل چتربال بسیار مؤثر بودند. با اختراع کایت در دهه ۷۰ میلادی، پرواز جنبه مردمی‌تری به خود گرفت ولی پرواز با کایت به دلایلی مانند سختی فراگیری، حمل‌ونقل و وزن، برای همه آسان نبود. اواسط دهه ۸۰ میلادی و با آمدن چتربال، بخشی از این مشکلات حل شد و پرواز دیگر مختص افراد خاص نبود To fly with a paraglider, the pilot runs slowly down the slope of the mountain and separates from the mountain in a state of gliding in the sky, and the pilot does not need to do free fall or jump from the cliff to start the flight. Landing and taking off with a paraglider is as smooth as the pilot's physical ability to run, and the point is that when flying, one will not be afraid of falling, and it is not at all comparable to climbing a mountain or the fear of looking from the top of a tall building. 3] The flight can be started in several ways. In the first method, the pilot runs with speed in the opposite direction of the wind and pulls the umbrella behind him. The impact of the wind under the umbrella makes it flutter and eventually causes the pilot to fly. If the wind is stronger, sometimes the pilot first stops in the opposite direction (so-called reverse) to separate the parachute from the ground, and then turns and starts running to separate from the ground. These methods are usually done in mountainous areas so that the pilot can use the difference in altitude with the lower ground to continue the flight. In the second method, which is usually used in low altitude areas, the pilot is towed by another device to reach a suitable altitude (usually below 3,000 feet) and then separates himself from the rope by which he is being pulled and flies independently. The first steps towards the formation of the parachute were taken by NASA in the 1960s. During that period, parachutes were used to reduce the damage of spaceships during landing. This method was popular before the invention of shuttles, but during these studies, positive activities were carried out in the direction of the development of automatic parachutes and free fall. Until 1985, there was no such thing as a parachute, until around 1986, Swiss climbers used this device to descend the mountain. Of course, the device they used was more similar to a free-fall parachute, and over time, it changed its shape to today's. Going down from the mountain with parachute became an incentive for the development of this sport so that today it has become an independent sport in different parts of the world. In this regard, factories were created to produce this device, which were very effective in the development and evolution of parachute. With the invention of the kite in the 70s, flying became more popular, but flying with a kite was not easy for everyone due to reasons such as the difficulty of learning, transportation and weight. In the mid-80s and with the advent of the parachute, some of these problems were solved and flying was no longer reserved for special people #آلانیا #alanya #هتل #گردشگری_جهان #تفریح #پاراگلایدر #آموزش_