Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί скачать в хорошем качестве

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί

Κάντε ΕΓΓΡΑΦΗ εδώ:    / @vasilis_papakonstantinou   Επισκεφτείτε το ηλεκτρονικό μας κατάστημα και βρείτε σε βινύλιο 180 γραμμαρίων και CD τις νέες κυκλοφορίες του Βασίλη πατώντας εδώ: http://rainmusic.gr/eshop/ Official Facebook:   / papakonstantinouv   Instagram:   / papakonstantinouv   Official Website: http://www.vasilisp.com/html/ YouTube Iocastis:    / @iocastis   Twitter:   / vasilisp_com   Spotify Βασίλης Παπακωνσταντίνου: https://open.spotify.com/artist/6QO0e... Κάντε ΕΓΓΡΑΦΗ εδώ:    / @vasilis_papakonstantinou   Official Facebook: http://bit.ly/2H0hIiQ Official Instagram: http://bit.ly/2tBZfpI Official Website: http://bit.ly/2kjDQx7 YouTube Iocastis: http://bit.ly/IocastisSubscribe Spotify Βασίλης Παπακωνσταντίνου: http://bit.ly/VasilisPapakonstantinou Επικοινωνία για συναυλία Stray Music: http://www.straymusic.gr/ (Υπεύθυνος καλλιτεχνικού γραφείου) Ελισσαίος Πατσέλας: 6976768782, 2109024100 Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί | Vasilis Papakonstantinou - Enas negros thermastis apo to tzimpouti ¨40 Χρόνια εξόριστος στην τρύπα μιας κιθάρας¨ Βασίλης Παπακωνσταντίνου (1973 - 2013) Δίσκος:Εφ' όλης της ύλης Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Copyright: 2006 Δισκογραφική εταιρία: Minos Website:http://www.vasilisp.com/html/ Ο Γουΐλλυ, ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί, όταν απ' τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε. Στην κάμαρά μου ερχότανε γελώντας να με βρει κι ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε. Μου 'λεγε πως καπνίζουνε στ' Αλγέρι τον καπνό και στο Άναμ πως χορεύοντας πίνουν την άσπρη σκόνη. Κι έπειτα πως φωνάζουνε και πως μονολογούν, όταν η ζάλη μ' όνειρα περίεργα τους κυκλώνει. Μου 'λεγε ακόμα ότι είδε αυτός, μια νύχτα που είχε πιει, πως πάνω σε άτι κάλπαζε στην πλάτη της θαλάσσης. Και πίσωθε του ετρέχανε γοργόνες με φτερά, σαν πάμε στο Άναμ μου 'λεγε κι εσύ θα δοκιμάσεις. Εγώ γλυκά του χάριζα και λάμμες ξουραφιών και του 'λεγα πως ο καπνός τον άνθρωπο σκοτώνει. Και τότε αυτός συνήθιζε γελώντας τρανταχτά, με το 'να χέρι του ψηλά πολύ να με σηκώνει. Μες στο τεράστιο σώμα του είχε μια αθώα καρδιά, κάποια νυχτιά μέσα στο μπαρ ρετσίνα στη Μαρσίλια. Για να φυλλάξει εμέναν από έναν Ισπανό, έφαγε αυτός μια αδειανή στην κεφαλή μποτίλια. Μια μέρα τον αφήσανε στιγνό απ' τον πυρετό, πέρα στην Άπω Ανατολή να φλέγεται, να λιώνει. Θεέ των μαύρων, τον καλό συγχώρεσε Γουΐλλ' και δώσ' του εκεί που βρίσκεται λίγη απ' την άσπρη σκόνη.