Ouderverstoting - Als je kind je niet meer wil zien скачать в хорошем качестве

Ouderverstoting - Als je kind je niet meer wil zien

De grootste angst van ouders in scheiding is het contact met hun kind te verliezen. https://hildekroonmediation.nl/famili... “Het kabinet wil harder optreden tegen ouders die na een scheiding de afspraken met hun ex over de omgang met kinderen niet nakomen. Demissionair minister Dekker schrijft aan de Tweede Kamer dat dwang zoveel mogelijk moet worden vermeden, maar in bepaalde situaties toch nodig is.” Loyaliteitscrisis en ouderverstoting is een fenomeen dat steeds meer erkenning krijgt. Bij ouderverstoting pur sang gaat het erom dat het kind één van de ouders niet meer wil zien en dit aangeeft. Dit is onnatuurlijk gedrag omdat kinderen inherent loyaal zijn aan beide ouders (contextuele benadering Boszormenyi-Nagy & Spark,( 1984) Invisible Loyalties, Reciprocity in Intergenerational Family Therapy). Het is in de praktijk voor hulpverlening en rechterlijke macht niet gemakkelijk het onderscheid te maken tussen wat het kind echt wil en wat het zegt dat het wil. Beïnvloeding van de ene ouder kan een grote rol spelen. In de situatie zoals bedoeld in de aanhaling lijkt het duidelijk dat één van de ouders weigert de omgangsregeling na te komen, maar vaak is het niet zo duidelijk. De weerstand is vaak meer verborgen, ondoorzichtig. Waarom gebeurt dit? Méér vader, méér moeder, ondanks tijdsverdeling? Kinderen nemen een bijzondere plaats in bij scheiding (ongeacht de leeftijd). Ze ervaren de gevolgen van de scheiding, zonder er zelf veel invloed op te hebben. Een scheiding hoeft niet persé negatief te zijn. De kinderen krijgen vaak méér moeder en méér vader dan daarvoor, aangezien ieder van de ouders in zijn/haar eigen verantwoordelijkheid voor het invullen van deze rollen wordt gezet. De één op één aandacht groeit. Dit heeft niet te maken met de kwantiteit van het elkaar zien, maar met de kwaliteit van de tijd die ze met elkaar doorbrengen. De ene ouder kan zich niet meer verschuilen achter de andere. Of de ene ouder kan niet langer alle controle over de situatie uitoefenen. Al worden hiertoe ook na de scheiding nog wel pogingen gedaan. Groeipijnen De scheiding is zowel voor de ouders als voor de kinderen een groot leerproces en groeien gaat soms gepaard met groeipijnen. De ouders zijn niet alleen bang voor het verdriet van de kinderen, maar ook voor hun boosheid, mogelijk onbegrip en veroordeling. Begrijpelijk dus dat veel ouders worstelen met de vraag: “Zal ik door de scheiding het contact met mijn kinderen verliezen?” In de meeste gevallen gaat het gelukkig goed. Hoewel kinderen – afhankelijk van leeftijd, zoals we hierna zullen bespreken – best wel eens moeilijk kunnen doen en ouders soms door eigen verdriet en boosheid op zichzelf gericht kunnen zijn, zal meestal na verloop van enige tijd een nieuwe balans worden gevonden. Mensen kunnen best wel wat hebben. Kinderen ook. Het helpt als we als ouder ook naar het aandeel van onszelf in de situatie kunnen en durven te kijken en dit bespreekbaar maken. De kinderen dan zullen meer van ons kunnen hebben. Oók als we ons eens negatief over de ander uitlaten. Bovendien geven we daarmee het goede voorbeeld. Hoe reageren de kinderen ‘normaal gesproken’ op een scheiding? In mijn praktijk zie ik dat kinderen in eerste instantie naar de ouder in de ‘slachtofferrol’, de tweede beslisser, trekken. Ze willen deze steunen en gelukkig maken. Als de ouders langere tijd gescheiden zijn, kan het zijn dat de kinderen weer meer trekken naar de ouder die ‘opgelucht’ is door de scheiding, omdat deze blijer is en daardoor makkelijker is in de omgang. De kinderen voelen zich daar dan vervolgens schuldig over richting de andere ouder en gaan dit weer overcompenseren op andere wijze. Kinderen van alle leeftijden kunnen aan beide ouders verschillende boodschappen afgeven, uit loyaliteit of uit schuldgevoel. Indien verschillende signalen niet besproken worden, kunnen deze een eigen leven gaan leiden, met mogelijk zelfs ouderverstoting tot gevolg. Overleg dus met elkaar de signalen. In de gevallen waarin oudervervreemding speelt, is dat juist lastig.