Fransa'da İç Savaş: 1871 Paris Komünü скачать в хорошем качестве

Fransa'da İç Savaş: 1871 Paris Komünü

SUNUŞ 1. Marx, Paris Komünü'nün "ilk tarihçisi ve vak'a nüvisi" olarak kabul edilir. Marx, Komün'den altı ay önce ayaklanmanın çılgınlık olacağını belirtmesine rağmen, Komün kurulduktan sonra hareketle ilişki kurmaya ve müdahale etmeye çalıştı. I. Enternasyonal Genel Konseyi kararıyla Auguste Serrailier Paris'e gönderilerek bilgi akışı sağlandı. Marx'ın komünarlara öğütleri şunlardı: "Paris'teki karşı-devrimcilere karşı daha kararlı eylem, Versailles’a saldırı, Paris’in tecridinin kırılması ve Fransız bankasının fonlarına el konulması…" Marx, devrimci hareketin ülke çapına yayılması, diğer eyaletlerdeki devrimci unsurların desteğinin alınması, Resmi Gazete'nin derhal Merkez Komite yönetimine alınması, Fransız Bankası ve Rothschild Bankası rezervlerine el konulması ve Versailles'a yürüyüş yapılması gerektiğini vurguladı. 2. Komün, kendiliğinden bir kalkışmayla, iktidarın işçilere ve onun yanında saf tutan küçük burjuvaziye geçişidir. Paris Komünü, proletarya diktatörlüğünün ilk tarihsel biçimidir. Başka bir deyişle Paris Komünü, sosyalist devletin tarihsel prototipidir. Komün'ün en temel eylemlerinden biri, burjuva devlet makinesini (ordu, polis, bürokrasi) tasfiye etmeye dönük çabalarıdır. Marx, sosyalist devrimin burjuva devletin bürokratik aygıtını "yıkması" gerektiği düşüncesine Louis Bonaparte'ın 18 Brumaire'inde varmıştır. Bu, eski yapıların yıkılması ve dönüştürülmesiyle birlikte halkın katılımıyla yeni organların örgütlenmesini içerir. Sosyalist devrim, devletin tamamen ortadan kaldırılmasını değil, burjuva devlet işleyişinin tasfiyesi ve kurumların dönüştürülmesiyle birlikte yürüyen proletarya diktatörlüğünün, yani sosyalist devletin inşasını içerir. Emeğin kurtuluşu için proletarya diktatörlüğü, yani proletaryanın örgütlü siyasal egemenliği ve merkezileşmiş otoritesi zorunludur. Komün iktidarı demokratiktir. İktidar araçlarındaki görevliler seçilir ve onlardan hesap sorulabilir. Sosyalist devlette sosyalist demokrasi yürürlüktedir. Komün, burjuva parlamentarizmi gibi yozlaşmış bir kurum değildir; temsil organları korunarak, bunların sorumlu ve etkin kılınması sağlanır. Sosyalist iktidar, burjuvazinin iktidarı tekrar ele geçirme çabalarına engel olmak için yeterince sağlamlaştırılmış ve merkezileşmiş olmalıdır. Komün, Versailles'ın karşı-devrimci gücünü bastırma, Fransa'nın diğer eyaletlerindeki devrimci güçlerle ilişki kurma ve dış saldırılara karşı güçlü bir merkezi iktidar kurma konusunda yetersiz kalmıştır. Paris'in askeri gücü başlangıçta Versailles'ınkine üstün olmasına rağmen, bu avantaj değerlendirilmemiştir. Komün, kır emekçilerinin desteğini alamamış ve diğer kent ayaklanmaları başarısız olmuştur. Komün, kira borçlarının kaldırılması, ticari kredilerin ödenmesinin ertelenmesi gibi kararnamelerle kent küçük burjuvazisinin çıkarlarını korumuş, ancak temel toplumsal dönüşümler için üretim araçlarının, toprağın ve sermayenin kamulaştırılması gibi adımları tam olarak atamamıştır. Fransız Bankası'nın kamulaştırılmaması ve Proudhon'un "adaletli değişim" teorisinin egemen olması, siyasal bilinç yetersizliğinin önemli bir göstergesidir. Komün’ün yenilgisinin en temel nedeni, proleter iktidarın, bir parti olarak örgütlenmiş işçi sınıfının elinde olmamasıdır. Komün'de etkin olan Blankiciler ve sol-kanat Proudhoncular, aralarında uyuşmazlıklar bulunan ve "karanlıkta el yordamıyla" ilerleyen politik kadrolardı. İktidarın elde tutulması ve tutarlı toplumsal dönüşümlere girişilebilmesi için devrimci partinin, yani öncü örgütlenmenin olması şarttır. 3. Komün'ün Uygulamaları: Sürekli ordu ve polisin tasfiyesi, yerine halktan insanların silahlandırılması ve polisin siyasal işlevinden ayrıştırılması. Kilisenin devletten ayrılması, kilise mallarının kamulaştırılması ve din işleri bütçesinin kaldırılması. Öğretim kurumlarının laikleştirilmesi, zorunlu, parasız ve laik eğitim. Parasız adalet, yargıçların ve tüm devlet görevlilerinin seçimle belirlenmesi ve görevden alınabilmesi. Kalıcı biçimde demokratik oy kullanma hakkı. Devlet memurlarının seçimle gelmeleri ve hesap verebilir olmaları (bürokrasinin kaldırılması). Yasama ve yürütmenin komünde birleştirilerek kararların etkin biçimde uygulama sorumluluğunun getirilmesi. Yurttaşların kulüpler, sendikalar, gazeteler aracılığıyla komün işlerine müdahalesinin tanınması, halkın iktidara katılımının sağlanması. Hükümet üyelerinin ve devlet memurlarının maaşlarının işçi ücretleriyle eşit kılınması. Özel iş bulma bürolarının kaldırılması/yeniden örgütlenmesi, asgari ücret güvencesinin tanınması. Kadınlara çalışma hakkının tanınması, gece çalışmasının yasaklanması ve işçilere kesilen para cezaları sisteminin kaldırılması. Okuma Önerisi: https://marksistarastirmalar.blogspot...