Wanderlust Memories 8 Sichuan China ตอนที่สิบสอง มู่เก๋อชั่ว(วีดีโอที่หนึ่ง) скачать в хорошем качестве

Wanderlust Memories 8 Sichuan China ตอนที่สิบสอง มู่เก๋อชั่ว(วีดีโอที่หนึ่ง)

Wanderlust Memories 8 Sichuan China ตอนที่สิบสอง มู่เก๋อชั่ว 10 พฤศจิกายน 2568 เก็บภาพภูเขาเทพในห้อง แสงตะวันจับยอดเขา เสียดาย มันไม่มาก ไม่พอใจ ออกมาเดินขึ้นมาที่ดาดฟ้า เก็บภาพต่อ มองเห็นพระจันทร์ตอนกลางวัน สอยเอามาซะ 08.00 น. เดินลงบันไดเวียนมากินข้าวเช้า เป็นอาหารเช้าแบบจีน คนทำเป็นพ่อของเจ้าของโรงแรม เป็นพวกหมั่นโถว มันต้ม ข้าวโพดต้ม ไข่คนละฟอง หัวผักกาดดอง ที่นี่ทำอร่อยกว่าที่อื่น ซอยเป็นแท่งเล็ก ๆ ยาว ๆ เราเดินทางออกจากที่พัก 9.30 น.ไป อุทยานมู่เก๋อชั่ว ตอนที่ผมมาคังติ้งคราวก่อน ไม่ได้ไป เนื่องจาก ตอนนั้น ถนนที่มาคังติ้งกำลังก่อสร้าง มันปิดถนนสร้าง มาถึงคังติ้งตีสาม เช้าเราเลยไม่มีเวลาไป มู่เก๋อชั่ว เดินทางไปสี่ดรุณีเลย ครั้งนี้ถือเป็นการล้างแค้น เจ้าของที่พักเป็นคนขับรถพาเราไป เขาคิด 300 หยวน ถึงหน้าทางเข้า ประมาณ 10.00 น. สำหรับคนต่างชาติค่าเข้าอุทยานไม่ฟรีเหมือนที่กวงอู้ซาน หรือหมี่ชางซาน หรือสึปาเยว่ถาน เพื่อนเสียค่าเข้า 105 หยวน+ค่ารถในอุทยาน 90 หยวน ผมฟรีเฉพาะค่าเข้า เพราะอายุเกิน 70 แล้ว ที่จีนคนสูงวัยมักจะฟรีเฉพาะค่าเข้า แต่ค่ารถหรือค่ากระเช้าไฟฟ้าจะเก็บเต็ม คนไม่มาก นั่งสบาย ที่อุทยานนี้จัดระเบียบดี โดยคำนึงถึงระดับความสูงของตัวพื้นที่เอง โดยให้นั่งรถขึ้นไปจุดไกลสุดและสูงสุดก่อนแล้วค่อยๆ เที่ยวลงมา โดยเดินหรือนั่งรถต่อทีละจุด เราลงจุดแรกที่ทะเลสาบมู่เก๋อชั่ว มีบริการล่องเรือในทะเลสาบ ไปดูหงไห่ฉ่าวย้วน และภูเขาเทพ ก้งก่า เราไม่ล่องเรือเพราะวันนี้อากาศไม่เป็นใจ หนาวมาก ลมแรงทำให้น้ำในทะเลสาบไม่นิ่งและกลัวหมดตัว ยังต้องเดินทางต่ออีก เกือบ 20 วัน มองเห็นพระจันทร์ตอนกลางวันอีกแล้ว สอยเอามาชื่นชม เก็บไว้ในใจ เดินลงเลาะตามสายธารลงมา วันนี้เสือกแบกขาตั้งกล้องขึ้นไปด้วย เผื่อว่าจะได้ใช้ ผลคือ เหนื่อยฟรี เป้โคตรหนัก มาจุดสองหาดหินแดง เสร็จแล้ว มาแช่เท้า ที่นี่มีน้ำแร่ร้อนให้แช่เท้า อีกทั้งมีบ่อปลาตอดเท้าด้วย ค่าใช้บริการคนละ 35 หยวน แช่อยู่นานพอสมควร เพราะเหนื่อยต้องการพักด้วย เพราะที่อุทยานนี้อยู่ที่สูง อย่างที่ทะเลสาบมู่เก๋อชั่วก็สูงถึง 3,700เมตรแล้ว คนพื้นที่ราบอย่างเราที่ซึ่งเพิ่งมาถึง ยังต้องค่อยๆ ปรับตัว อย่างตัวเมืองคังติ้งสูง 2,500 เมตร เฉิงตูสูงเพียง500 เมตร นั่งแช่เท้า มองไปมองมา กลายเป็นเก็บภาพวิถีเซนนิสัยของผมแทน ออกมาเดินต่อมาที่ทะเลสาบเจ็ดสี ไม่สวยเท่าไร อาจเพราะแสงสีวันนี้ไม่อำนวย นั่งรถลงมาประตูทางเข้า ถึงประมาณ 16.00 น. โทรเรียกเจ้าของที่พักมารับเราไปลงในเมืองคังติ้ง เดินหาซื้อยาแก้เจ็บเอ็นหลังน่องเจ็บ ที่ร้านยาให้ยาพ่นกับยาแปะมา 67 หยวน เพื่อนเขาเจ็บน่อง กินก๋วยเตี๋ยวร้านเดิม ออกมาซื้อ น้ำขวดลิตรมา 3 ขวด 6 หยวน ซื้อเกาลัด+เม็ดฟักทอง 60 หยวน โทรเรียกเจ้าของโรงแรมมารับ เขาไม่ว่าง แต่ให้ญาติเขามารับแทน รอนานพอสมควร อากาศก็หนาว เหนื่อยก็เหนื่อย หมดแรงจริง ๆ ดีที่ตอนลงรถฝากเป้เจ้าของโรงแรมกลับไปก่อน ถึงที่พัก ยังเก็บภาพเขาสองลูกที่โอบล้อมเราอยู่ จากนั้น สลบเหมือด นงชลิต 16/12/68/07.10